Met vijf honden die al thuis waren, was Tessa Driscoll aanvankelijk niet op zoek naar een puppy toen zwarte Labrador Tetley in haar leven kwam. ‘Mijn bevriende hondenfokker stuurde een foto waarin stond dat hij de enige overgebleven pup uit het nest was’, zegt ze. ‘Dus ik moest hem hebben!’
Tetley bleek al snel een groot personage te zijn. 'Hij is erg vocaal, ook al horen Labradors dat niet te zijn', zegt Tessa. ‘En hij blaft niet als zodanig; in plaats daarvan klinkt hij als Chewbacca uit Star Wars.'
Tetley groeide op om zowel een werkende jachthond als een Pets As Therapy-hond te worden, en bracht regelmatig bezoeken aan een plaatselijke middelbare school om kinderen te helpen door het gezelschap van een vriendelijk huisdier te bieden. Toen een familielid van Tetley een openhartoperatie onderging en een transfusie nodig had, werd hij ook hondenbloeddonor.
'Het was een heel eenvoudig proces en honden vinden het niet erg', zegt Tessa. ‘Dus ik zag geen reden om niet verder te gaan. Tetley schonk zelfs bloed aan een kat in een proces dat xenotransfusie wordt genoemd. Als er geen kattenbloed beschikbaar is, kan hondenbloed worden gebruikt, hoewel dit relatief ongebruikelijk is.'
Dingen begonnen te veranderen in juni 2020, toen Tetley op achtjarige leeftijd intermitterende tekenen van kreupelheid begon te vertonen. 'Hij zou erger worden en dan weer beter worden, dus om te beginnen maakte ik me niet al te veel zorgen', legt Tessa uit. ‘Toen merkte ik op een dag dat er een nagel was die ik niet kon knippen zonder hem pijn te doen. Ik nam hem mee naar een specialist en zodra hij de teen aanraakte, was het duidelijk aan de pijn die het veroorzaakte dat het niet goed was.'
Tessa ging naar haar eigen dierenarts, Roger Holden, om de nagel van Tetley te laten verwijderen, maar Roger besloot eerst een röntgenfoto te maken. Toen hij een röntgenfoto van Tetley's voet maakte, maakte Roger zich zorgen over de textuur en onregelmatigheid van het bot in de teen. Nadat hij eerder iets soortgelijks had gezien, had hij sterke vermoedens dat het een plaveiselcelcarcinoom (SCC) was, een vorm van huidkanker.
Op Roger's advies werd de teen verwijderd en opgestuurd voor tests, die bevestigden dat Tetley SCC in zijn nagelbed had. De kanker had het bot weggeërodeerd - en helaas werd al snel ontdekt dat beide voorvoeten van Tetley waren aangetast.
Zoals bij elke vorm van kanker bij honden, was de toestand van Tetley ernstig. In augustus 2020 kreeg hij drie tot zes maanden voordat de pijn niet meer onder controle zou kunnen worden. 'Chemotherapie alleen is geen remedie voor SCC, dus ik vond het niet goed om Tetley dat te laten doorstaan. De enige optie is om het operatief te verwijderen', legt Tessa uit. ‘Na veel discussie met experts, en ondanks een zeer voorzichtige prognose, wisten we dat we het risico moesten nemen om nog twee tenen te verwijderen. Maar iedereen die Tetley kende, was het ermee eens dat als er een hond was die zo'n verstoring aankon, hij het was.'
'Binnen 24 uur wisten we dat we het juiste hadden gedaan', zegt Tessa. 'We kregen te horen dat we Tetley 's nachts moesten blijven draaien, zodat hij niet in één positie vastzat, maar hij slaagde erin zichzelf te draaien. De volgende dag droegen we hem de tuin in, en na een tijdje stond hij op, liep drie stappen en ging een plasje doen. Het was verbazingwekkend dat hij zo snel zo'n vooruitgang had geboekt.'
Tetley's revalidatie was intens en omvatte fysiotherapie en hydrotherapie - die Tetley vandaag nog steeds heeft - evenals zeer geleidelijke verhogingen van zijn trainingsroutine. ‘De eerste dagen waren zwaar’, legt Tessa uit. ‘We moesten hem dragen en er waren veel verbandwisselingen bij de dierenartsen. Maar Tetley was een geweldige patiënt en nam het allemaal op zich.'
Toen het verband loskwam, strompelde Tetley nog steeds, en Tessa vroeg zich af of dat de mate van zijn herstel zou zijn. 'Maar nu, aan de manier waarop hij rondrent, zou je nooit weten dat hij tenen had verloren', zegt ze. 'Tetley moest stoppen als werkhond en bloeddonor, maar hij is nog steeds een Pets As Therapy-hond en heeft genoeg te doen in zijn leven.'
Opmerkelijk genoeg hielp Tessa's ervaring met Tetley haar ook om een andere van haar honden door kanker te ondersteunen toen ze dezelfde aandoening ontwikkelden. 'Ik kon niet geloven dat het weer gebeurde', zegt Tessa. ‘Maar door onze eerdere ervaring kreeg het geen kans om zich te verspreiden.’ Zodra haar huisdier een teennagel kreeg die pijnlijk was om aan te raken, kwamen Tessa en de dierenartsenpraktijk in actie en herkenden het als een teken van plaveiselcelcarcinoom in tenen van honden.
'Het idee om geen Tetley te hebben, houdt niet in', zegt Tessa. ‘Ik vind het heerlijk om met hem naar de kinderen te kijken bij Pets As Therapy, omdat de kinderen problemen hebben, maar hun therapiehond ook. Het laat kinderen zien dat er dingen mis kunnen gaan, maar je kunt terugveren. De meesten merken niet eens dat hij zijn tenen mist, totdat we het ze vertellen!'
Is uw huisdier een geboren overlever? We horen graag je levensechte verhalen - deel ze op sociale media met de tag #PethoodStories
