Honden houden van een voorspelbaar leven. Ze vinden het leuk als hun maaltijden op tijd verschijnen en wanneer wandelingen plaatsvinden wanneer ze verwachten. Deze voorspelbaarheid geeft hen een gevoel van veiligheid. Voor een hond die van eten houdt, is een maaltijd die op het juiste moment verschijnt immers een belangrijke markering van de dag.
Stelt u zich eens voor wat er zou gebeuren als u uw chow-hound niet zou voeren! De kans is groot dat ze het je behoorlijk scherp zouden laten weten. Maar wat als zelfs hun herinneringen er niet in slagen om de maaltijd te laten verschijnen? Hoe zou de hond zich dan voelen:verward, gefrustreerd, en als de afwezigheid van maaltijden lang genoeg duurde, zouden ze zich niet alleen erg hongerig voelen, maar ook onzeker voelen.
Ja, inderdaad, honden kunnen een gevoel van instabiliteit voelen. Het is belangrijk om dit te weten en te herkennen, omdat bepaalde gebeurtenissen in het leven verandering onvermijdelijk maken. Anticiperen op die levensgebeurtenissen kan instabiliteit voor uw hond veroorzaken, maar met vooruitdenken en planning kunt u de impact ervan minimaliseren.
Het exacte gedragspatroon dat een hond vertoont wanneer hij zich onzeker voelt, is afhankelijk van de individuele hond. De ene hond kan bijvoorbeeld extra behoeftig worden en zijn baasje volgen, terwijl een andere hond zich in zichzelf terugtrekt en de hele dag verstopt of slaapt.
Een onzekere hond is echter vaak een angstige hond. En toch kan zelfs een emotie als angst zich op verschillende manieren manifesteren.
Het is niet ongebruikelijk dat een angstige hond gromt of snauwt wanneer hij wordt ingedrukt om iets te doen wat hij niet wil. Een voorbeeld is de hond wiens levenslange pelsvriend overlijdt. Het feit dat hun langdurige metgezel er niet meer is, geeft de hond een gevoel van instabiliteit. De hond mag dan naar zijn bed gaan, omdat het een veilige plek lijkt te zijn. Dan, wanneer de eigenaar de hond dwingt om te gaan wandelen, kan de hond knappen wanneer de eigenaar probeert de lijn om te doen, omdat de hond zich angstig en onzeker voelt en ergens vertrouwd wil blijven waar het geruststellend naar zijn pelsvriend ruikt.
Een ander veel voorkomend gedragskenmerk van een hond die instabiliteit voelt, is een gebrek aan eetlust. Een hond die eerder zijn eten heeft opgegeten, kan weigeren te eten. Evenzo kan de hond weigeren te spelen en favoriete speeltjes negeren.
Natuurlijk overlappen deze gedragssymptomen met algemene symptomen van een slechte gezondheid. Laat uw hond bij twijfel altijd controleren door een dierenarts om er zeker van te zijn dat hij niet ziek is voordat u ervan uitgaat dat de hond zich onzeker of angstig voelt.
Het is belangrijk om op de juiste manier te reageren als uw hond tekenen van angst vertoont. Voortbordurend op het voorbeeld van de hond die zijn soulmate verloor, hier is hoe gedrag uit de hand kan lopen wanneer een eigenaar het verkeerde doet.
Deze rouwende hond voelt dat hun wereld op zijn kop staat en voelt zich onzeker. Hierdoor verliest de hond zijn eetlust.
De bezorgde eigenaar zet de voerbak neer, de hond komt dichterbij, snuffelt aan het voer, maar loopt weg. De natuurlijke reactie van de eigenaar is sympathie voor de hond te hebben, misschien zacht tegen hem te praten en hem te aaien. Helaas zendt dit de boodschap uit dat niet eten wordt beloond, wat de hond op de lange termijn niet aanmoedigt om te eten.
Uit wanhoop probeert de eigenaar de hond met de hand te voeren. De hond neemt een paar aarzelende happen, die worden beloond met lof van het baasje. Zie je waar we hiermee naartoe gaan? De hond gelooft nu dat de eigenaar wil dat hij uit hun vingers eet in plaats van uit de kom. En zo wordt de hond nog minder geneigd om normaal te eten.
Dit verhaal kan zich blijven ontwikkelen terwijl de eigenaar steeds meer smakelijke hapjes aanbiedt. Nogmaals, de geleerde les is dat als de hond niet eet, ze worden beloond met iets dat nog lekkerder is om te eten.
Kortom, wees op uw hoede voor het per ongeluk belonen van onzekerheid, omdat dit de zaken waarschijnlijk eerder erger dan beter maakt.
Emoties bij honden hebben veel gemeen met een jong kind. Inderdaad, de emotionele ontwikkeling van een hond is in sommige opzichten verfijnd, waarbij ze primaire emoties voelen zoals liefde, geluk, vreugde, angst en bezorgdheid. Deze ontwikkeling stopt echter bij het equivalent van het emotionele bereik van een kind van twee en een half jaar oud. Gelukkig is dit kort voor de opkomst van meer verdeeldheid zaaiende emoties zoals trots, wrok of hebzucht.
Die primaire emoties die honden voelen, dienen om ze veilig te houden en te helpen bloeien in een grote enge wereld. Dus wanneer het dagelijkse leven voorspelbaar is en er regelmatig maaltijden verschijnen, voelt de hond zich veilig en zeker. Maar wanneer het leven op zijn kop staat en voorspelde gebeurtenissen niet plaatsvinden, geeft dit de hond een gevoel van onzekerheid en instabiliteit. Dit waarschuwt de hond dat er iets mis is en veroorzaakt de afgifte van hormonen, zoals cortisol, die verband houden met stress. Zo kunnen honden erg last hebben van een gevoel van instabiliteit.
Het kan een lastig pad zijn om te bewandelen, waardoor het vertrouwen van een hond die zich onzeker voelt, wordt hersteld. Aan de ene kant is het de menselijke natuur om de hond gerust te willen stellen met ophef en genegenheid, maar aan de andere kant kan dit verkeerd zijn om te doen. Het probleem is dat de extra aandacht hun onzekerheid beloont en een verwarrende boodschap kan sturen dat ze zich terecht onzeker voelen.
Omgekeerd is het het beste om te herkennen dat de hond zich onzeker voelt, maar houd rekening met uw eigen lichaamstaal en de verzonden boodschap. Laten we zeggen dat uw andere hond (en naaste metgezel) onlangs is overleden. Als de overlevende hond mopperig en onzeker is, als je de hond lastigvalt terwijl ze teruggetrokken zijn, zullen ze dit als een signaal beschouwen dat rondslenteren het juiste is om te doen.
Dit betekent niet dat je de hond uit bed moet dwingen. Laat ze liever wat rust en stilte hebben. Als de hond echter opstaat, spreek hem dan op een aanmoedigende en liefdevolle manier aan, zodat je het gedrag dat je wilt aanmoedigen beloont (uit bed komen).
Probeer ook het gevoel van onzekerheid om te buigen door de rest van de routine normaal te houden. Dit helpt de hond gerust te stellen dat hoewel hun metgezel er niet meer is, de rest van de wereld gewoon doorgaat. Wanneer de maaltijden op tijd verschijnen en ze op de reguliere tijden worden verzorgd en uitgelaten, biedt dit een veilig anker.
Evenzo is het normaal om meer tijd met de overgebleven hond door te brengen, dus doe dit op een positieve manier, zoals het verzorgen van de hond of het houden van korte (maar leuke) gehoorzaamheidstrainingen. Deze één-op-één aandacht wordt enorm gewaardeerd, maar je vermijdt de valkuil om hun teruggetrokken gedrag te belonen.
Kortom, heb begrip voor de hond maar probeer de dagelijkse routine in een patroon te houden.
