Interessant feit:epileptische aanvallen zijn een van de meest gemelde neurologische aandoeningen bij honden. Een aanval wordt ook vaak een convulsie of toevallen genoemd. Het is uiteindelijk een tijdelijke, onwillekeurige verstoring van de normale hersenfunctie die meestal gepaard gaat met oncontroleerbare spieractiviteit. Epileptische aanvallen kunnen er eenvoudig uitzien als onbeheersbaar schudden en kunnen minder dan een minuut tot enkele minuten duren.
Als uw pup epileptische aanvallen heeft, bent u niet de enige! Blijf lezen voor meer informatie!
Aanvallen zien er dramatisch uit en zijn eng voor elke eigenaar om te zien in hun lieve pup. Ondanks het enge uiterlijk van een aanval, zijn aanvallen niet pijnlijk voor uw hond om te ervaren. Uw hond kan er vóór een aanval versuft, onvast of verward uitzien. Onthoud dat elke hond verwarring en misschien paniek kan voelen nadat de aanval is geëindigd door zich gedesoriënteerd, wiebelig of tijdelijk blind te voelen. Dus zorg ervoor dat je je hond troost!
Eén aanval is zelden gevaarlijk, maar u moet altijd contact opnemen met uw dierenarts. Als uw pup echter in korte tijd meerdere aanvallen krijgt, of als één aanval langer dan een paar minuten aanhoudt, begint de lichaamstemperatuur van uw hond te stijgen. Het is belangrijk om uw dierenarts te bellen om deze problemen aan te pakken, omdat er mogelijk een groter onderliggend probleem is.
Een mythe die nog steeds wordt geloofd, is dat honden hun tong inslikken tijdens aanvallen. Dit is onnauwkeurige informatie en als u uw vingers of een voorwerp in de mond van uw hond steekt, kunt u mogelijk worden gebeten of zelfs uw pelsbaby verwonden. Het belangrijkste is dat u zich erop moet concentreren om te voorkomen dat uw hond valt of zich bezeert aan meubels of andere voorwerpen door uw hond op de grond te houden.
Er zijn veel oorzaken van aanvallen, maar idiopathische epilepsie is de meest voorkomende oorzaak van aanvallen bij honden. Hoewel idiopathische epilepsie een erfelijke aandoening is, is de exacte oorzaak onbekend. Andere mogelijke oorzaken van aanvallen kunnen zijn:leverziekte, nierfalen, hersentumoren, hersentrauma of toxines.
Aanvallen komen vaak voor in tijden waarin de hersenactiviteit verandert. Enkele voorbeelden zijn:tijdens opwinding of voeding, of als de hond in slaap valt of wakker wordt.
Aanvallen bestaan uit drie delen:
1) De pre-ictale fase:dit is een periode van veranderd gedrag waarin uw pup zich kan verstoppen, nerveus lijkt of u zoekt. Uw hond kan zich rusteloos of zelfs nerveus voelen. Deze periode kan enkele seconden of zelfs enkele uren duren. Deze periode vindt plaats vóór de aanval, bijna alsof de hond voelt dat er iets kan gebeuren.
2) De ictale fase:deze periode is de aanval zelf. Het kan enkele seconden tot enkele minuten duren. Tijdens een aanval kunt u enkele van de hierboven genoemde symptomen zien. Een hond kan het bewustzijn verliezen of gewoon een verandering in mentaal bewustzijn hebben. Als de aanval niet binnen vijf minuten is gestopt, moet onmiddellijk medische hulp worden ingeroepen.
3) De post-ictale:in de periode direct na de aanval kan uw hond verwardheid en desoriëntatie ervaren. Onderzoekers hebben ontdekt dat hier geen directe correlatie is tussen de ernst van de aanval en de duur van deze laatste fase.
Behandeling voor aanvallen begint meestal nadat uw hond een van de volgende heeft gehad:meer dan één aanval per maand, meerdere aanvallen waarbij de ene aanval onmiddellijk wordt gevolgd door een andere of aanvallen die ernstig of langdurig zijn.
Er zijn enkele veel voorkomende medicijnen om deze ernstigere vormen van aanvallen te behandelen. Twee veelgebruikte medicijnen zijn fenobarbital en kaliumbromide. Zorg ervoor dat u met uw dierenarts praat als u zich ongerust of onrustig voelt.
Zodra deze medicijnen echter zijn gestart, moeten ze de rest van het leven van uw hond worden gegeven. Onderzoek heeft aangetoond dat als deze medicijnen worden gestart en vervolgens stopgezet, honden in de toekomst een groter risico kunnen lopen op het ontwikkelen van ernstige aanvallen. Nogmaals, zorg ervoor dat u met uw dierenarts praat, zodat u specifieke instructies krijgt en begrijpt wat het beste is voor uw hond.
