Hoewel honden ongelooflijke talenten hebben, is het zien van hun eigen winderigheid er niet een van.
Waarom is dit zelfs een onderwerp voor discussie? Welnu, dit stinkende onderwerp is het resultaat van een veel gepubliceerde studie aan het Rochester Institute of Technology, waarin naar verluidt onderzoekers de hersenactiviteit van honden meten als reactie op honden- en mensenscheten die in potten waren opgesloten.
Hoewel het onderzoek door een paar online sites werd gemeld en op grote schaal werd gedeeld via sociale media, bleek het al snel een hoax te zijn. Dus als iemand je vertelt dat honden hun eigen scheten kunnen zien, kun je ze vertellen dat ze moeten stoppen met het inademen van zoveel pluisjes van hun harige vriend.
Nepnieuws terzijde, er zijn veel veel interessantere (en soms grovere) dingen om te leren over hondenscheten en wat honden wel en niet kunnen zien. Lees verder om erachter te komen wat ze zijn.
Als er enige waarheid was in de hoax-studie over hondenscheten, zou het vrij gemakkelijk zijn om te zeggen wanneer je hond pluizig van de lijn had gelaten. Na een snelle toeter van hun achterste, kon uw hond gewoon achterover leunen en toekijken hoe hun gas zich door de kamer verspreidde, deeltjes die heen en weer dreven op de bries, misschien met een oogverblindende caleidoscoop van kleuren terwijl de verschillende chemische verbindingen werden verspreid in het milieu.
In werkelijkheid is dit echter niet iets waar hondenbezitters op kunnen vertrouwen als een systeem voor vroegtijdige waarschuwing voor dreigende hondengeuren. Als je hond uit de "stille maar gewelddadige" denkrichting komt, is er vaak helemaal geen waarschuwing voor de geur die je kant op komt. Het ene moment zit je gewoon te eten voor de tv, het andere moment tranen je ogen en hap je naar lucht nadat je bent geraakt door een golf scherp gas.
Dan zijn er die honden die scheten graag in performancekunst veranderen. Voor deze puppy's is elke windaflevering iets om te delen - het is meestal luid en gaat vaak gepaard met een uitgebreide zwaai van de staart of een klein dansje.
Ten slotte zijn er die honden die altijd verrast lijken door hun eigen winderigheid. Dit zijn de puppy's die zichzelf een scheet laten, of die in shock opspringen bij het geluid van de luide explosies die altijd net achter hen lijken plaats te vinden.
Welke benadering uw hond ook kiest, u hoeft meestal geen raketgeleerde te zijn om te herkennen wanneer ze een beetje gas hebben vrijgelaten.
Ooit gehoord van de populair-wetenschappelijke blog, IFLScience.com? Ontworpen om de grappige kant van de wetenschap te ontdekken, het bevat citaten, grappen, memes en meer, en de kans is groot dat je verschillende artikelen hebt zien verschijnen op je sociale media-feed.
Waar je misschien nog nooit van hebt gehoord, is de inmiddels ter ziele gegane nepnieuwssite, iflscience.org, die de opmerkelijk vergelijkbare URL gebruikte om het publiek opzettelijk te misleiden. Het was deze laatste site die een functie had over onderzoekers van het Rochester Institute of Technology die de reacties van hondenhersenen op scheten die in potten waren gevangen, meten.
Ondanks het feit dat het onderzoek nogal belachelijk klinkt, werd het nog steeds vermeld op verschillende populaire blogs en gedeeld door tal van gebruikers van sociale media. Natuurlijk weten we nu dat de 'studie' in kwestie nooit heeft plaatsgevonden en niets meer was dan een hoax - maar toch een beetje amusant.
Wetenschappers hebben hondenscheten tot in detail bestudeerd. Als u op zoek bent naar een gerenommeerd onderzoek naar winderigheid bij honden, hoeft u niet verder te zoeken dan het rapport uit 2001 van onderzoekers van het Waltham Centre for Pet Nutrition in het VK.
De onderzoekers gebruikten een speciaal ontworpen "schetenpak" voor honden met een pomp voor het detecteren van zwavelgas in de buurt van de achterkant van de hond, samen met een wegwerpbare papieren onderbroek. Dit pak mat waterstofsulfide, terwijl een "Odor Judge" ook werd gevraagd om elke episode van winderigheid te beoordelen op een schaal van 1 tot 5 (waarbij 1 alleen geluid en geen geur voorstelde, en 5 werd gebruikt om een ondraaglijke geur te classificeren).
De metingen van het pak werden vervolgens gecorreleerd met de beoordelingen van de Odor Judge om te onthullen dat de meest onsmakelijke scheten een aanzienlijk grotere hoeveelheid waterstofsulfide bevatten dan die die minder aanstootgevend waren.
Honden hebben een opmerkelijk reukvermogen en een behoorlijk indrukwekkend gehoor. Hun gezichtsvermogen is echter een beetje een allegaartje - hun gezichtsvermogen is in sommige opzichten beter dan het onze, maar er zijn andere gebieden waar we beter kunnen presteren dan onze hondentegenhangers.
Honden zijn beter dan wij in bewegingsdetectie, simpelweg omdat hun ogen meer staafjes hebben om licht en donker te detecteren. Vooral honden zijn zeer effectief in het waarnemen van beweging op afstand, wat een uiterst nuttige vaardigheid zou zijn bij het jagen.
Onze honden metgezellen hebben ook een beter nachtzicht dan wij, dus ze voelen zich meteen thuis in situaties met weinig licht zoals schemering en zonsopgang, en hebben een groter gezichtsveld dan wij - 250 graden versus onze 190 graden - omdat hun ogen zich op de zijkant van het hoofd.
Maar begin je niet ontoereikend te voelen over hoe je gezichtsvermogen zich verhoudt tot dat van je hond, want we hebben een betere gezichtsscherpte dan onze harige vrienden. Als je naar de letters op een oogkaart kijkt en je kunt dezelfde letters lezen die een persoon met een gemiddeld gezichtsvermogen op 6 meter afstand kan lezen, dan heb je 20/20 visie. Wetenschappers hebben echter ontdekt dat honden een gezichtsscherpte van 20/75 hebben, wat betekent dat het patroon dat u van een afstand van 25 meter kunt onderscheiden, uw hond alleen kan zien vanaf slechts 20 meter afstand.
We zien ook kleur beter dan onze honden, omdat we drie kleurreceptoren hebben voor hun twee. Hoewel ze sommige kleuren kunnen zien en de wereld niet in zwart-wit zien zoals de wijdverbreide mythe je wil doen geloven, kunnen ze niet zoveel kleuren zien als wij.
