Iedereen weet dat honden een geweldig reukvermogen hebben. Evolutie heeft honden in staat gesteld om een reuksysteem te hebben waardoor ze geweldig zijn in het opsporen van geuren. Dit maakt ze niet alleen uitstekende jagers, het kan ook mensen helpen met problemen waarbij we een superieur reukvermogen nodig hebben.
Het reukvermogen van een hond is zo gevoelig dat hij door verschillende materialen kan ruiken, inclusief water. Om deze reden zijn honden erg handig als het gaat om onderzoeken, zoals het lokaliseren van een vermist lichaam. We zullen nu bekijken hoe dit verbazingwekkende reukvermogen honden in staat stelt om onder verschillende omstandigheden stoffen zoals drugs te identificeren.
Als een hond iets in het water kan ruiken, zal hij zich gedragen zoals hij zou doen als hij iets opwindends had ontdekt. Een hond zal erg alert lijken en gefocust worden op een specifiek gebied. Ze zullen met hun staart kwispelen en hun oren zullen omhoog gaan. In een situatie waarin een hond in water zwemt waar hij een stof heeft gevonden, zal de hond het gebied omcirkelen of naar dat gebied terugkeren.
Tegelijkertijd zorgt de hond ervoor dat zijn baasje zijn vondst op een specifieke manier realiseert, door gedrag te vertonen als er een stof wordt ontdekt. Dit gedrag omvat onder meer gaan liggen, zitten of stoppen op de locatie. Als dit wordt gevraagd, kan een hond zelfs een hoorbaar teken geven. Als een hond niet is getraind om een exacte stof te identificeren, zal hij toch laten zien dat hij een geur heeft gevonden die hem interesseert.
Afgezien van alert zijn, kan een hond blaffen, janken en grommen, of alles doen wat ze kunnen om je te waarschuwen en je aandacht te trekken, zoals klauwen, proberen je naar het gebied te brengen waar ze iets hebben geroken, of op je springen.
Als het gaat om hondenrassen, zijn er enkele rassen die van nature beter zijn met geuren, zoals Duitse herders, Basset Hounds, Beagles en Bloodhounds. Om deze reden worden deze rassen gebruikt als veiligheids- of politiehonden, omdat ze buitengewoon goed zijn in het detecteren van geuren in moeilijke scenario's, ook in water.
Van honden is bekend dat ze objecten en stoffen, zoals medicijnen, kunnen detecteren die zich in verschillende materialen bevinden. Om deze reden zijn honden altijd nuttig geweest in strafrechtelijke onderzoeken.
Ten tijde van de Jack the Ripper-zaak werden Bloodhounds gebruikt door de Londense Metropolitan Police om hem te lokaliseren. Dit leidde vervolgens tot het idee dat honden een nuttige troef zouden zijn om te helpen bij criminele situaties en onderzoeken.
Tegen de twintigste eeuw ontwikkelden landen als Duitsland, Oostenrijk, België en Frankrijk baanbrekende methoden die gebruik maakten van het reukvermogen van honden. Als het ging om het identificeren en berispen van criminelen, werd aangenomen dat Duitse herders de ideale hond waren.
Naarmate de tijd vorderde, werd het gebruik van honden bij de politie een normale praktijk. Honden werden getraind om bepaalde geuren te herkennen en te reageren op instructies en gedragingen die vijandig of gewelddadig waren. Dit betekent dat honden nu in veel situaties kunnen helpen, zoals het opsporen van drugs en andere stoffen die illegaal zijn, het opsporen van explosieven, het helpen bij zoek- en reddingsmissies, het ondersteunen van militair personeel en het berispen van criminelen. Bovendien zijn honden nu ook te zien in veiligheidssituaties, militaire punten, openbare evenementen en luchthavens.
Een mens heeft 6 miljoen reukreceptoren, terwijl een hond 300 reukreceptoren heeft, zowel rond als in zijn neus. Bij honden is het deel van de hersenen dat geuren interpreteert 40 keer sterker dan bij een mens.
De fysiologie van een hond is van nature ook in staat om geuren te analyseren. Als mensen hebben we maar één route:de neus, die niet alleen ruikt, maar ons ook helpt ademen. Honden daarentegen hebben een apart systeem. De ene route vanuit de neus levert lucht aan de longen van de hond en de andere route is puur om te ruiken. Bij een hond werken de reukreceptoren en de hersenen hand in hand om te analyseren wat het ruikt, en kunnen ze vervolgens verbanden leggen op basis van eerdere ervaringen.
Het reukvermogen van een hond is zelfs zo krachtig dat hij in een miljoen liter water een eetlepel suiker kan ruiken. Zo wordt duidelijk waarom ze kleine hoeveelheden stoffen zoals drugs kunnen lokaliseren in een zoek- en reddingssituatie waar het grote hoeveelheden water betreft.
Een hond trainen om drugs door water te ruiken, kan een moeilijk en langdurig proces zijn. Ten eerste moet het meest geschikte hondenras worden gebruikt. Zodra de juiste puppy is geselecteerd, begint de training door de puppy gehoorzaam te maken. De puppy wordt vervolgens getraind om te reageren op specifieke gebaren en spraakopdrachten, en positieve bekrachtiging wordt gebruikt voor beloningen. Als de geselecteerde puppy op dit moment moeilijk te controleren is, lijkt het onwaarschijnlijk dat ze vooruitgang zullen boeken in hun training
Een hond die dit soort training ondergaat, moet fit, behendig, zelfverzekerd zijn, in staat zijn om onder dreigende omstandigheden te werken en geen kwalen hebben die hun fysieke prestaties beïnvloeden. Als deze aspecten allemaal aanwezig zijn, is de hond klaar om te trainen.
Spelen is de methode die wordt gebruikt om een hond te trainen om drugs te herkennen. Om te beginnen leert de hond touwtrekken met een schone handdoek. Vervolgens worden de medicijnen in zakken gedaan en in de handdoek gewikkeld. Na verloop van tijd zal de hond een bepaalde geur gaan koppelen aan de handdoek en het spel. In een scenario waarin de drugs op een andere locatie worden gedetecteerd, zal de hond proberen het touwtrekken te spelen, en dit is de manier waarop criminele activiteiten worden geïdentificeerd.
Houd er bij het trainen van een hond rekening mee dat elke hond is getraind om slechts één soort zoekopdracht uit te voeren, omdat hij zijn geleider niet precies kan vertellen welke stof hij heeft gevonden.
