Honden staan bekend om hun vermogen om stoffen op geur te detecteren. Om deze reden zijn honden van onschatbare waarde geworden in de rol van speurhonden, die verklikkende geursporen van illegale of verboden stoffen oppikken, van geld tot drugs.
Maar hoe goed is dat reukvermogen en kan het verward worden? Dat is een goede vraag om te stellen, want het spreekt vanzelf dat als een hond een gevoelige neus heeft en je hem overspoelt met input, het een subtielere geur kan maskeren, je een snode reden hebt om je te willen verbergen. Dat is het dilemma van de vraag:kunnen honden drugs ruiken door koffie? En het antwoord, voor het geval de spanning teveel wordt... is ja!
Op dezelfde manier dat sommige mensen muzikaal zijn, terwijl anderen dat niet zijn, zal het vermogen van een hond om zich aan te passen en geuren te detecteren variëren. Zie het op deze manier:een toondove persoon kan muziek horen en weet dat het speelt, maar kan je niet vertellen welke noten aanwezig zijn of het ritme, terwijl een muzikaal persoon het geluid kan analyseren en opsplitsen in samenstellende delen.
Zo is het ook met honden en reukvermogen. Die rassen die traditioneel worden gebruikt als speurhonden vanwege hun vermogen om subtiele geuren te onderscheiden, zijn onder meer Engelse springerspaniëls, labradors, cocker-spaniëls en beagles.
Wanneer ze een geur op het spoor zijn, zullen deze honden hun hoofd heen en weer bewegen om te bepalen waar de geur het sterkst is. Dan gaan ze er naar toe.
Eenmaal dichter bij de bron van de geur, zal de hond vertragen en dieper inademen. Dit helpt bij het aantrekken van meer geurdeeltjes en stelt de hond in staat de geur beter te analyseren.
Een goed getrainde speurhond weet hoe hij zijn baas moet waarschuwen voor de aanwezigheid van drugs, of deze nu verstopt zit in koffie of niet. Dit kan de klassieke wijzende houding zijn, krachtig kwispelen met de staart of liggen, afhankelijk van wat ze geleerd hebben te doen.
Overal waar criminelen snel geld kunnen verdienen met het smokkelen van illegale goederen, is er een plek voor speurhonden om hun inspanningen te dwarsbomen. Dit wordt gedaan door gebruik te maken van het geurvolgvermogen van honden, dat al eeuwenlang wordt gebruikt als speurhonden.
Een goede speurhond was in lang vervlogen tijden van onschatbare waarde voor jagers en kon het verschil maken tussen het vinden en neerhalen van een prooi of het verhongeren.
Het is geen toeval dat veel van de hondenrassen die tegenwoordig geweldige speurhonden maken, afkomstig zijn van hondenrassen die we associëren als werkhonden die gefokt zijn om een geurspoor te volgen.
De functieomschrijving van een 'speurhond' is echter relatief nieuw, met als eerste honden die getraind zijn om niet-ontplofte bommen te detecteren tijdens de Tweede Wereldoorlog. Hun verbazingwekkende vermogen en moed om dit te doen, werd al snel opgemerkt omdat ze het potentieel hadden voor veel verschillende toepassingen die te maken hadden met het opsporen van illegale stoffen.
In 1971 hadden de Verenigde Staten de eerste drugshonden getraind die in staat waren om cocaïne, marihuana en heroïne op te sporen. Deze honden waren zo succesvol dat anderen werden getraind om een breder scala aan drugs op te sporen. In die tijd waren speurhonden min of meer de enigen die door de overheid werden ingezet, maar hun geschiktheid voor de taak was zo groot dat al snel particuliere bedrijven speurhonden opleidden en gebruikten voor drugs.
Tegenwoordig bepaalt het Department for Homeland Security de parameters voor werkende speurhonden en is het verantwoordelijk voor het toezicht op de training. Een typische speurhond zal ongeveer 600 tot 800 uur training ondergaan voordat hij klaar is om te werken, en heeft dan een werkzame levensduur van ongeveer 6 - 8 jaar.
De neus van de hond is ongeveer een miljoen keer gevoeliger voor geuren dan de menselijke neus. Dit komt door het superieure oppervlak van het slijmvlies dat geurreceptoren bevat (meer oppervlak voor geurmoleculen om mee te interageren) plus een groter gebied in de hersenen dat is bestemd voor het verwerken van die signalen.
Inderdaad, de neus van de hond is ontworpen om slechts een paar geurmoleculen te detecteren en te onderscheiden. Het doel hiervan is om honden te helpen communiceren en te weten welke honden in de buurt zijn, hoe lang geleden ze voorbij zijn gegaan en welk geslacht ze zijn. Deze informatie wordt allemaal verkregen uit subtiele verschillen in moleculen tussen mannelijke en vrouwelijke geuren en de sterkte van het signaal.
In werkelijkheid is het niet moeilijk om een hond te leren ruiken aan een stof, zoals drugs, als je werkt met een hond met het juiste temperament. Daarom is het zo'n goede vraag om te vragen of koffie de geur kan maskeren. Het vermogen van de hond om subtiele geuren te onderscheiden, stelt de hond echter ook in staat om drugs van koffie te onderscheiden.
Het principe van deze training is om de hond te leren de geur van drugs te herkennen en vervolgens aan de geleider aan te geven dat hij de geur heeft gedetecteerd. Zodra de hond regelmatig drugs vindt en ze aanwijst, kan de trainer de taak moeilijker maken door de drugs uit het zicht te zetten of tussen andere middelen te verstoppen.
De eerste stap is om de hond te leren dat je wilt dat hij drugs gaat zoeken. Gebruik hiervoor een kleine hoeveelheid drugs (houd er rekening mee dat het bezit van drugs illegaal kan zijn, dus dit mag alleen worden gedaan onder toezicht van Homeland Security).
Leg de drugs in het zicht en als de hond op onderzoek gaat, zeg dan met een opgewonden stem 'Ja' en geef de hond een beloning. Verplaats de drugs en herhaal dit enthousiasme elke keer dat de hond de drugs nadert. Al snel zal de hond direct overgaan op de drugs omdat ze deze koppelen aan het krijgen van een lekkere traktatie of een leuk balspel.
Zodra de hond dit regelmatig doet, labelt u de activiteit met een cue-woord zoals "Volgen".
Plaats nu de drugs achter een object, maar niet zo goed verstopt dat ze moeilijk te vinden zijn. Zeg "Track" en wanneer de hond de drugs opsnuift, zeg dan "Ja!" en beloon ze. Nogmaals, wacht tot de hond dit met regelmatige nauwkeurigheid doet en ga dan verder met de volgende stap.
Plaats nu naast de medicijnen ook andere stoffen, zoals koffie, in de kamer. Als de hond aan de koffie ruikt, negeer hem dan. Maar als ze richting de drugs gaan, zeg je 'Ja'. Nogmaals, de hond leert dat ze worden beloond voor het vinden van drugs, maar niet voor koffie.
Verstop ten slotte de medicijnen in een bus koffie. Dit kan de hond in verwarring brengen, maar als ze hun lessen goed hebben geleerd, zullen ze de drugs nog steeds detecteren en erop wijzen, ondanks de maskerende geur van de koffie.
