Veel actieve honden doen niets liever dan een wandeling in het bos. Het is een grote bron van plezier voor hun baasje om een gelukkige hond met de neus naar beneden in het bladafval te zien, heen en weer zigzaggend alsof hij een geur volgt. Dan is er dat opwindende moment waarop de hond opstijgt en je laat de witte flits van een konijnenstaart ziet terwijl de hond de achtervolging in zet.
Misschien is uw hond niet wat u zou beschouwen als een klassiek jacht- of volgtype. In dat geval vraag je je misschien af of de hond per ongeluk op het konijn is gekomen of dat ze hebben geroken en het pluizige konijntje hebben opgespoord? Dus is het waar:kunnen honden konijnen ruiken?
Sommige hondenrassen worden geclassificeerd als geurhonden en hebben een bijzonder scherpzinnig reukvermogen. Deze honden kunnen worden getraind om een geur op te pikken en te volgen, ook die van een konijn. Dergelijke rassen zijn Engelse springerspaniëls, pointers, bassett-honden, beagles en bloedhonden.
Alle honden hebben een sterk reukvermogen en hun vermogen om geuren te detecteren is veel meer ontwikkeld dan dat van mensen. Bij sommige honden is dit vermogen echter beter afgestemd dan bij andere. Hoewel het geen verrassing zou zijn om een Beagle te zien met hun neus op de grond gelijmd, is de kans groter dat een windhond zoals een Greyhound of Whippet met het hoofd in de lucht gaat staan en hun ogen gebruikt.
Honden snuffelen niet altijd op dezelfde manier. Bij het jagen op een konijn zal de hond eerst de lucht ruiken om een algemene indicatie op te pikken van waar een konijn zich kan bevinden. Naarmate de hond dichterbij komt, bewegen ze snel, vaak van links naar rechts terwijl ze gaan. Hierdoor kan de hond lokaliseren waar de geur het sterkst is en er dus naartoe gaan.
Als de geur eenmaal sterker is, geeft dit aan dat het konijn dichtbij is, dus de hond vertraagt.
Ze halen dieper adem, waardoor er meer lucht over de geurgevoelige delen van de neus stroomt. Hierdoor kan de hond genieten van de volledige subtiliteiten van het aroma en informatie opnemen zoals hoe lang geleden het konijn daar was en hoe vers de geur is.
Veel hondenrassen zijn ontstaan omdat de mens behoefte had aan een werkhond met een bepaalde eigenschap of kwaliteit. Onder werkhonden moesten sommigen hoeden of bewaken, terwijl anderen prooien moesten opsporen, zoals konijnen. Honden met bijzonder gevoelige neuzen die een geur kunnen volgen en een jager naar konijnen, herten of andere prooien kunnen leiden, kunnen een waardevolle aanwinst zijn.
Deze relatie tussen mens en hond is oud. Inderdaad, de vroegste mannen waren meer jager-verzamelaars dan boeren. Dit betekende dat alles wat hen in staat stelde om prooien effectiever te vinden, hen een groot voordeel kon geven. Met wilde honden aangetrokken tot hun kampvuren om op zoek te gaan naar restjes, was een duurzame relatie geboren.
Van deze honden zou de vroege mens degenen met de beste staat van dienst zeer waarderen en van hen fokken. Gedurende opeenvolgende generaties leidde dit tot honden met een fijngeslepen neus die in staat was om vage geuren enkele kilometers op te sporen. Er wordt gedacht dat opzettelijk selectief fokken voor eigenschappen zoals jagen, hoeden, volgen en bewaken ongeveer 9.000 jaar geleden begon.
Dit selectief fokken gaat vandaag de dag nog steeds door, hoewel de nadruk nu meer op uiterlijk of grootte ligt dan op werkkenmerken zoals het vermogen om konijnen te ruiken en te volgen.
Honden hebben een geweldig reukvermogen, dat veel beter is dan dat van mensen. Dit komt door een aantal factoren, waaronder de anatomie van de neus van een hond (deze heeft ongeveer vier keer het oppervlak aan de binnenkant van de menselijke neus). De hond heeft inderdaad ongeveer 200 miljoen olfactorische (geur)cellen, vergeleken met slechts 5 miljoen bij mensen. Daarbij komt nog een groter deel van het hondenbrein dat zich toelegt op het decoderen van die geuren, en honden beginnen iets te krijgen dat een superzintuig nadert.
Maar het perfecte ontwerp van de hond om te geuren houdt daar niet op. Zelfs die zwarte, leerachtige neus helpt het reukvermogen van de hond te maximaliseren. Die traditioneel natte neus helpt geurdeeltjes op te vangen en vervolgens op te lossen, waardoor ze beschikbaar worden voor de reukcellen en uiteindelijk de hersenen.
De konijnengeur die de hond opspoort, is te danken aan kleine hoeveelheden chemicaliën die vanuit de poten van het konijn op de grond worden afgezet. Het reukvermogen van een hond is zo gevoelig dat het verschillende konijnengeuren kan onderscheiden die van de grond opstijgen.
En tot slot, een interessante wending is dat een bang konijn minder geur afgeeft, net als een drachtig konijn. Dit zijn beide aanpassingen om het konijn moeilijker te volgen te maken wanneer het wordt achtervolgd door een roofdier, zoals een hond die aan konijnen snuffelt.
Alle trainingen beginnen met een basis gehoorzaamheidstraining. Gebruikte op beloning gebaseerde methoden om uw hond te leren zitten, blijven en een ijzersterke herinnering. Hierdoor kunt u de hond in verschillende situaties onder controle en buiten gevaar houden.
Om een hond te leren konijnen te ruiken, koop je een trainingsgeur voor jagers (konijn). Neem een speelgoedkonijn en smeer het in met de synthetische konijnengeur. Plaats het speeltje op de grond en prijs de hond wanneer ze hem naderen. Als de hond naar het speeltje gaat, zeg dan "Ja" met een opgewonden stem, prijs en beloon hem.
Herhaal dit vele malen tijdens verschillende trainingen. Al snel zal de hond naar het speeltje gaan zodra ze het zien, in afwachting van een beloning. Zodra je merkt dat de hond dit doet, kun je het gedrag labelen en het op commando zetten. Zeg "Volgen" met een opgewonden stem en prijs en beloon wanneer de hond het speelgoedkonijntje krijgt.
Wanneer de hond dit onder de knie heeft, begin dan met het minder zichtbaar maken van het speeltje. Plaats het op een paar meter afstand en moedig de hond aan om ernaartoe te gaan op de "Track"-cue. Sleep het speelgoed vervolgens over de grond en verberg het gedeeltelijk. De hond kan dan zijn reukvermogen gaan gebruiken in plaats van zijn gezichtsvermogen om het te vinden.
Zodra de hond geur begint te gebruiken om het speeltje te lokaliseren, moet u de schuilplaats uitgebreider maken. Sleep het speeltje altijd naar de verborgen plek, zodat er een geurspoor is dat de hond kan volgen.
Houd er rekening mee dat je misschien een andere kamer of een andere locatie moet gebruiken, afhankelijk van hoe vaak je in het verleden een geurspoor hebt geplaatst, omdat de neus van de hond in de war kan raken.
Na verloop van tijd en oefening kunt u de afstand die de hond moet afleggen om het speeltje op geur te volgen, vergroten om het te vinden.
