Heeft uw hond ooit langs een spiegel gelopen, zijn spiegelbeeld gezien, gestopt en geblaft? Loop je met je hond naar de spiegel en zien ze zichzelf niet eens? Als je je ooit hebt afgevraagd wat er aan de hand is als je hond in de spiegel kijkt, is hier een verklaring voor!
Puppy's zijn meer geneigd om hun spiegelbeeld in de spiegel te zien en zich te gedragen alsof het een andere hond is, wat leidt tot blaffen en spelen met buigen voor hun spiegelbeeld. Oudere honden hebben de neiging om hun spiegelbeeld gewoon te negeren - alsof ze zichzelf niet eens kunnen zien! In wezen zijn honden niet in staat om hun eigen spiegelbeeld te herkennen en hebben ze niet hetzelfde zelfbewustzijn als mensen en sommige andere dieren.
Puppy's zijn over het algemeen de enigen die er om geven zichzelf in een spiegel te zien. Ze herkennen hun spiegelbeeld echter niet echt als een beeld van zichzelf. Als je een jonge puppy mee naar huis neemt en ze toevallig langs een spiegel lopen of rennen, kunnen ze een glimp van hun spiegelbeeld opvangen. Als ze dat doen, zullen veel puppy's voor de spiegel stoppen en beginnen te blaffen, grommen, hun tanden laten zien, grommen of zelfs jammeren naar hun spiegelbeeld.
Dit lijkt misschien een vreemde reactie als ze zichzelf zien, maar dit komt vooral omdat ze die reflectie niet herkennen als een beeld van wie ze zijn. In plaats daarvan denkt uw hond dat er een andere hond is en zal als zodanig reageren.
Sommige puppy's zullen een beetje agressief worden, terwijl andere puppy's het zullen beschouwen als een andere puppy die wil spelen! Daarom kunnen ze, in plaats van te grommen of te blaffen, buigen voor hun spiegelbeeld, heen en weer rennen voor de spiegel, blaffen op een speelse toon, of proberen achtervolging te spelen met de weerspiegeling.
Oudere honden zullen heel anders reageren. Hoewel het soms kan zijn dat ze hun beeld in een spiegel vangen, zal een oudere pup over het algemeen gewoon hun eigen spiegelbeeld negeren en het lijkt alsof ze niets zien. Ze kunnen naar iets anders staren, geen oogcontact maken en hun ogen afwenden.
Honden hebben niet het vermogen om hun eigen reflectie in een spiegel te herkennen zoals mensen en sommige andere dieren dat kunnen. In feite zijn menselijke baby's niet eens in staat om hun eigen spiegelbeeld als zichzelf te herkennen tot de leeftijd van 18-24 maanden. Ondanks het feit dat baby's misschien gefascineerd zijn door hun spiegelbeeld, geloven ze dat het een andere baby is en gaan ze sociaal met ze om.
Evenzo bevestigden experimenten dezelfde reeks gebeurtenissen met chimpansees. Er werden spiegels in de kooien van de chimpansees geplaatst en aanvankelijk reageerden de chimpansees alsof ze een weerspiegeling van een ander dier zagen. Maar net als mensen begonnen ze na verloop van tijd de reflectie als zichzelf te herkennen. Ze beginnen delen van hun gezicht en lichaam aan te raken terwijl ze voorzichtig en aandachtig naar de bewegingen in de spiegel kijken.
Andere dieren, waaronder dolfijnen, gorilla's en orang-oetans, reageren met hetzelfde niveau van zelfbewustzijn op reflecties in spiegels. Na verloop van tijd hebben we ontdekt dat honden dit niet kunnen. Ze zullen hun spiegelbeeld altijd als een andere hond behandelen of het gewoon negeren.
Uit deze bevindingen konden enkele conclusies worden getrokken. De eerste is dat honden totaal zelfbewustzijn missen en bijgevolg ook geen bewustzijn. De tweede is dat honden hun eigen spiegelbeeld wel herkennen, maar zich gewoon geen zorgen maken over hun uiterlijk zoals hogere primaten.
Een derde optie die sommigen geloven, is dat honden, in vergelijking met apen en mensen, minder bezorgd zijn over en minder beïnvloed worden door bepaalde visuele gebeurtenissen, en dat ze hun spiegelbeeld niet erkennen. Honden zijn meer afgestemd op hun reukvermogen, dus misschien moet het testen van het zelfbewustzijn bij honden niet worden beoordeeld op hun vermogen om hun eigen spiegelbeeld te herkennen. Veel honden kunnen zichzelf herkennen aan hun eigen reukvermogen.
Een hondeneigenaar/onderzoeker heeft een fascinerend verhaal over het vermogen van hun hond om zelf hun eigen persoonlijke geur te herkennen. Vijf winters lang liet de eigenaar zijn hond plassen in de sneeuw. De eigenaar zou markeren welke met urine bedekte sneeuw zijn honden waren en ook nota nemen van andere gekleurde gele sneeuw van andere honden. Hij zou zijn hond naar boven laten gaan en aan elke urinevlek snuffelen om zijn observaties vast te leggen.
In wezen zou de hond een tijdje aandachtig aan de urine van andere honden ruiken en dan over die sneeuw plassen. Wanneer de hond echter zijn eigen urinesneeuw tegenkwam, zou hij er minder lang aan ruiken en niet over de vlekken plassen. Uiteindelijk suggereert dit lange experiment dat honden een gevoel van zelfbewustzijn hebben.
De wetenschap is al lang gefascineerd door het vermogen van dieren om zichzelf in spiegels te herkennen. Wetenschappers die de cognitie van dieren bestuderen, hebben een speciale test kunnen bedenken waarmee we deze moeilijk te beantwoorden vraag kunnen meten.
In 1970 werd een specifieke test gemaakt, de zogenaamde spiegel-zelfherkenningstest. Sinds het begin wordt het beschouwd als de gouden standaard om te meten welke dieren over zelfbewustzijn beschikken.
In de originele versie van de test plaatst de onderzoeker een gekleurde, maar volledig geurloze kleurstof ergens op het lichaam van het dier. Ze worden dan voor een spiegel geplaatst en als de dieren op de een of andere manier naar de plek van de kleurstof zoeken, wijzen of ernaar kijken, suggereert dit dat ze in staat zijn zichzelf te herkennen.
Chips en gorilla's kunnen bijvoorbeeld de stip op hun lichaam uitkiezen en interesse tonen in de plek - dit betekent dat ze de stip kunnen herkennen als op hun eigen vacht. Toen honden in dit spotexperiment werden gebruikt, waren ze nooit in staat om de stip op hun lichaam te herkennen en toonden ze geen interesse in wat de stip was door ernaar te staren of te krabben - wat suggereert dat ze niet in staat waren zichzelf in een spiegel te identificeren. In de loop der jaren is de test wat aangepast en gewijzigd, maar hetzelfde uitgangspunt blijft bestaan.
Hoewel u uw hond niet kunt trainen om hun spiegelbeeld in de spiegel te herkennen, kunt u thuis een doe-het-zelf-dot-test doen om te zien of uw hond zichzelf mogelijk in de spiegel herkent. Wie weet is jouw pup de eerste hond ter wereld die zijn eigen spiegelbeeld herkent!
Dit is super eenvoudig om thuis na te maken en je kunt het doen met de materialen die je in huis hebt liggen. Het enige dat u hoeft te doen, is een sticker, een stuk gekleurd plakband of zelfs een stuk gekleurd papier te pakken en een stuk plakband op de achterkant te gebruiken. Wat je ook hebt, plak de gekleurde stip op je hond. De beste plek om dit te doen is op hun voorpoot, borst of zelfs hun voorhoofd, als het hen niet teveel afleidt. Je wilt voorkomen dat ze proberen het af te poten omdat het ongemakkelijk is.
Zodra de stip op zijn plaats zit, leg je ze voor een spiegel. Het kan zijn dat je ze even moet vasthouden of ze met een snoepje in de richting van de spiegel moet laten kijken, hoewel je dit het liefst wilt vermijden. Als ze voor de spiegel staan, probeer dan of ze de gekleurde stip in de reflectie zien.
Als ze de stip toch in het oog krijgen, gaan ze op de plek krabben of krabben om hem aan te raken of eraf te halen. Als ze het echter niet lijken te merken, niet geïnteresseerd lijken in de stip, of zelfs niet naar hun spiegelbeeld in de spiegel willen kijken, is dat waarschijnlijk omdat ze hun spiegelbeeld niet herkennen als zichzelf of je hond, gewoon simpelweg heeft geen interesse in zijn/haar spiegelbeeld!
