Laten we eerlijk zijn ... je hebt waarschijnlijk je hond of puppy voor de spiegel gehouden en geprobeerd ze naar hun spiegelbeeld te laten kijken om te zien hoe schattig ze zijn. De kans is echter groot dat uw hond niet naar hun spiegelbeeld kijkt, geen oogcontact maakt en dat ze totaal ongeïnteresseerd lijken in hun schattige pluizige gezicht.
Toen je hond nog heel klein was, is hij misschien langs een spiegel gelopen en hebben ze even hun spiegelbeeld gezien en zijn ze gestopt om te blaffen, grommen, grommen en hun tanden bloot te leggen aan hun spiegelbeeld, waarschijnlijk omdat ze dachten dat er nog een hond bij hen in de kamer was. Dit gebeurde echter waarschijnlijk maar één of een handvol keren, en naarmate ze groter werden, leek het ze niet langer te interesseren.
De wetenschap denkt dat het waarschijnlijk is dat honden zichzelf niet kunnen herkennen in een reflectie en niet begrijpen dat de hond in de spiegel hen is. Honden lijken niet hetzelfde zelfbewustzijn te hebben als mensen.
Meestal zijn puppy's degene die een weerspiegeling in de spiegel kunnen zien en genoeg geven om de aanwezigheid van de hond te erkennen. Maar of ze die reflectie als zichzelf herkennen, is onbekend. Het is waarschijnlijker dat ze denken dat er nog een puppy is om met ze te spelen of ze kwaad te doen. Als je een jonge puppy mee naar huis neemt en ze rennen langs een spiegel, kunnen ze een weerspiegeling zien. Als uw puppy de reflectie opmerkt, kunnen ze blaffen, grommen, hun tanden laten zien, grommen of jammeren bij hun reflectie.
Afhankelijk van de persoonlijkheid van uw puppy, zullen sommige pups in plaats daarvan agressief zijn en zullen sommige proberen met de weerspiegeling van zichzelf te spelen. In plaats van te grommen of te blaffen, kunnen ze buigen voor de spiegel of reflectie, heen en weer rennen voor de spiegel, blaffen op een speelse toon, of proberen te achtervolgen met de reflectie. Veel puppy's zullen naar de zijkant van de spiegel rennen en erachter kijken, op zoek naar de andere hond omdat ze niet begrijpen waar de reflectie/het beeld van de andere hond naartoe gaat als ze wegrennen.
Oudere honden zullen heel anders reageren. Over het algemeen negeert een oudere en meer volwassen hond zijn eigen spiegelbeeld of lijkt het alsof hij zijn spiegelbeeld helemaal niet ziet. Uw oudere hond zal geen oogcontact maken of in de spiegel kijken om de reflectie te herkennen.
Honden hebben waarschijnlijk niet het vermogen om hun eigen spiegelbeeld als een beeld van zichzelf te herkennen op dezelfde manier als mensen dat kunnen. Menselijke baby's kunnen hun eigen spiegelbeeld pas herkennen als ze minstens 18 tot 24 maanden oud zijn. Het lijkt misschien alsof een baby zijn spiegelbeeld herkent als een beeld van zichzelf, maar in werkelijkheid denkt die baby echt dat hij interactie heeft met een andere baby in dezelfde kamer. Hun reactie is een sociale reactie op een ander mens.
We zien dat sommige experimenten hetzelfde soort gebeurtenissen en reacties op reflecties bij chimpansees hebben bevestigd. Ze plaatsten spiegels in het huis van een chimpansee en observeerden hun reacties op hun eigen reflecties. Ze merkten dat de chimpansees aanvankelijk interactie hadden met hun reflecties alsof ze aan het spelen waren of interactie hadden met een andere chip. Uiteindelijk kwamen ze er echter achter dat de reflectie niet een andere chimpansee was, maar hun eigen reflectie. Ze raakten delen van hun gezicht en lichaam aan terwijl ze aandachtig naar de bewegingen in de spiegel keken. Andere dieren, zoals dolfijnen, orang-oetans en gorilla's, hebben hetzelfde niveau van zelfbewustzijn. Honden lijken echter niet hetzelfde vermogen te hebben.
Uit deze bevindingen kunnen we enkele conclusies trekken, hoewel er nog veel onbekend is. Eén theorie is dat honden geen volledig en totaal zelfbewustzijn hebben - wat betekent dat ze niet in staat zijn om een echt zelfgevoel te conceptualiseren. Deze theorie lijkt echter nogal onwaarschijnlijk.
Een andere conclusie die we kunnen trekken is dat honden wel enig gevoel van zelfbewustzijn hebben, maar het kan ze gewoon niet schelen en zijn niet bezig met hun uiterlijk of hun spiegelbeeld. Over het algemeen worden honden minder beïnvloed door visuele gebeurtenissen wanneer we reacties op apen en mensen vergelijken. In plaats daarvan gebruiken honden hun reukvermogen om zichzelf te identificeren.
Misschien is het testen van zelfbewustzijn bij honden anders dan bij mensen en andere dieren. Focussen op een reukvermogen om het zelfbewustzijn van een hond te testen, kan de betere manier zijn om hun vermogen om zichzelf te herkennen te meten.
Een hondeneigenaar en onderzoeker voerden een onafhankelijk experiment uit om het vermogen van zijn hond om zijn eigen geur te herkennen te testen om vast te stellen of de hond enige vorm van zelfbewustzijn had. In de loop van vijf winters nam de man zijn hond mee naar buiten en liet hem in de sneeuw plassen waar hij heen wilde. Ze zouden altijd dezelfde route volgen. Nadat de hond had geplast, markeerde de man waar zijn hond naar de badkamer ging en noteerde hij ook waar andere plassporen van andere honden waren. De man liet zijn hond naar boven gaan en snuffelen en de andere plassporen van verschillende honden onderzoeken. Hij zou de reacties van zijn hond opnemen als hij aan de andere plassporen zou gaan ruiken.
De man ontdekte dat de hond tijdens alle winters naar de andere plasstrepen zou gaan en aan de sporen zou ruiken. Zijn hond urineerde over die vlekken en bedekte ze met zijn eigen geur. Hij merkte ook op dat wanneer de hond zijn eigen urineren in de sneeuw tegenkwam, de hond aan zijn merkteken zou ruiken, maar dan weg zou gaan en nooit over zijn eigen plek zou plassen. De man/onderzoeker kon concluderen dat zijn hond zijn eigen geur volledig kon herkennen en niet over het merkteken hoefde te plassen om zijn territorium af te bakenen omdat hij wist dat de geur van hem was.
Hoewel dit niet hetzelfde is als het herkennen van een weerspiegeling in de spiegel zoals jij, suggereert dit wel dat een hond zelfbewust is omdat hij het vermogen heeft om zijn eigen geur te herkennen.
Je kunt je hond niet trainen om zijn spiegelbeeld te herkennen, maar je kunt een doe-het-zelf-dottest doen om te zien of je hond zijn spiegelbeeld herkent.
Je kunt het doen met de materialen die je in huis hebt liggen. Je hebt een sticker nodig, een stuk gekleurd tape, of je kunt een stuk gekleurd papier gebruiken met een stukje tape op de achterkant. Bevestig de gekleurde stip aan uw hond. De beste plek om de stip te bevestigen is op hun voorpoot, borst of zelfs hun voorhoofd. Zorg er wel voor dat je het ergens neerzet waar het niet te afleidend is.
Zodra de stip op uw hond staat, plaatst u uw hond voor een spiegel. Het is het gemakkelijkst om een spiegel dicht bij het maaiveld te gebruiken. Het kan zijn dat je ze daar een tijdje moet houden of ze moet verleiden om in de richting van de spiegel te kijken met een traktatie. Als je hond voor de spiegel staat, wacht dan even of hij een glimp van zijn spiegelbeeld opvangt of zelfs maar in de spiegel kijkt.
Als uw hond de stip wel ziet, kan hij beginnen te klauwen of krabben op de plek om hem aan te raken of eraf te halen. Als uw hond dit doet, suggereert dit dat ze begrijpen dat hun spiegelbeeld van zichzelf is en dat ze bewust proberen de stip van hun vacht te krijgen.
Als uw hond de stip niet lijkt op te merken, lijkt hij niet geïnteresseerd in de stip, of zal hij niet eens naar zijn reflectie in de spiegel kijken, dit komt omdat hij zijn reflectie niet herkent als zichzelf of uw hond gewoon heeft gewoon geen interesse in zijn/haar spiegelbeeld!
