Wie zei dat afwezigheid het hart sterker maakt, had zijn hond moeten raadplegen. Het kan heel goed zijn dat een verliefd koppel merkt dat hun gevoelens ontbranden als ze uit elkaar gaan, maar je ongeduldige pup kan daar anders over denken. Wanneer die voordeur sluit en een huisdier, moeder of vader, het pand heeft verlaten, zullen veel nerveuze straathonden zich in de steek gelaten voelen en ervoor zorgen dat hun bezwaar wordt opgemerkt.
Honden houden van ons gezelschap zoals wij dat van hen doen en er wordt altijd een steek gevoeld als we ze verlaten om te gaan winkelen of om de kost te verdienen. Onze connecties zijn diepgeworteld en terwijl we de tijd nemen en denken dat we ze te lang hebben verlaten, voelen onze honden misschien hetzelfde!
Het is een hondenleven, maar als we ze vertellen dat we naar het café gaan en snel terug zullen zijn, zullen niet alle pups zeggen dat je het naar je zin moet hebben. Vanaf het moment dat je je make-up opdoet tot de sleutels die in je hand rinkelen, draagt Milo, je Maltese/Yorkshire Terrier zijn minachting. Zijn droevige, kleine gezicht zorgt ervoor dat je de koffiedate afzegt, maar dat is deze week tot nu toe drie keer geweest.
Je hebt artikelen gelezen over verlatingsangst, wat klinkt alsof Milo een sessie met een hondenbegeleider nodig heeft om hem te helpen omgaan met het verlaten van het huis. De laatste keer dat je wegglipte zonder een woord te zeggen, hoorde de buurjongen Milo hevig blaffen. Gelukkig zijn ze een hondenbezitter, dus ze waren niet van plan de autoriteiten te bellen of ophef te maken. Milo had ook de littekens van zijn tijd alleen gelaten. Je coole, nieuwe laarzen lagen in stukjes op de badkamervloer en de kat verstopte zich bovenaan de kast nadat hij was geterroriseerd door een manische Maltezer.
Terwijl jij de kost verdiende om je aanbeden Morkie in de luxe schoot te houden, was hij zo vriendelijk geweest om de gunst terug te betalen door op de poten van de eettafel te kauwen, de kat te besluipen en hun angstige stemming op je beddengoed uit te drukken. Ja, Milo had zijn territorium gemarkeerd op je dure, nieuwe dekbed. Als er een videocamera was geïnstalleerd, zou deze een getraumatiseerde pup hebben laten zien die in cirkels loopt, tegen de ramen opspringt en aan de muren krabt.
Toen hij thuiskwam van zijn werk, was het bloedbad duidelijk toen Milo je ogen afwendde met zijn kleine oren naar achteren en zijn staart laag. Ze zeggen dat honden de emotie van schuld niet kunnen voelen, maar op dit moment maakt deze ondeugende Morkie een goede indruk van wroeging door te jammeren en nerveus aan zijn linkeroor te krabben.
Het lijkt erop dat deze Morkie een pup is met een probleem die hulp nodig heeft. Stel je de vuurbal van gevoelens voor die dit hondje verdraagt wanneer hun huisdier-moeder vertrekt. Het zou zo overweldigend en moeilijk te beheersen zijn als ze de angst om alleen te zijn uitleven door te proberen door het kattenluik te ontsnappen of op hun poten te kauwen tot ze bloeden. Dit klinkt misschien dramatisch, maar het is een feit dat sommige honden het plot verliezen als ze de afwezigheid van hun voogd voelen.
Milo werd in de plaatselijke krant geadverteerd door een eigenaar die moest verhuizen en jij had een pup willen adopteren, dus dit was een hoopvolle verbintenis. Op het moment dat je hem zag, was het liefde op het eerste gezicht en hij leek blij je te zien totdat je hem thuis liet.
Het is duidelijk dat het weggeven van deze Morkie's gevoel van veiligheid van invloed was op het gevoel van veiligheid van deze Morkie, omdat hij dacht dat jij ook zou vertrekken of hem zou weggeven. Honden die van eigenaar op eigenaar worden overgedragen, kunnen last hebben van verlatingsangst.
Als dit een tweejarig kind was, is de kans groot dat ze in bed zouden plassen en gek zouden worden elke keer dat ze werden gescheiden van hun nieuwe moeder. Na verloop van tijd zouden ze beseffen dat moeder terugkomt, maar het is een stuk moeilijker voor een kleine pup om dit te begrijpen.
Honden maken deel uit van het menselijk landschap sinds mens en wolf samenkwamen en een nieuw evolutionair verhaal creëerden. Als wolven niet waren bedreigd of hun krachten hadden gebundeld met mensen, zou de wereld van vandaag misschien heel anders zijn.
De auteur van The Invaders:Humans and Their Dogs Driven Neanderthals to Extinction gelooft dat de verbintenis tussen mens en wolf een eersteklas jachtteam heeft gecreëerd. De getemde wolf of hond had een meesterlijk reukvermogen en een enorme snelheid voor het opsporen van prooien, terwijl de mensen waren uitgerust met bogen en pijlen om de steengroeve uiteindelijk neer te halen. De dodelijke combinatie was een terminator-stijl van geweld op een evoluerende planeet.
Vanaf het moment dat wolven zich integreerden met de soort genaamd "man", werd een interessante relatie gevormd en een die voor altijd uniek zou zijn. Honden waren niet alleen behulpzaam bij het bewaken van het vee, maar ze werden onafscheidelijke metgezellen die in onze huizen woonden en een integraal onderdeel van het gezin werden.
Denk leuk vertelt ons dat een neurowetenschapper van Emory University de verbondenheid tussen mens en hond heeft bestudeerd en gelooft dat woofers hypersociaal met ons zijn en op een dieper niveau contact maken met hun menselijke vrienden dan enig ander dier.
Toen wolven het mensenrijk binnenkwamen, begon een chaotisch fokprogramma waarbij mensen zonder kennis van genetica giswerk gebruikten om de perfecte kudde en jachthond te creëren. Honden zoals teckels werden gefokt om in holen te kruipen en dassen weg te spoelen, terwijl Bull Mastiffs ooit gevreesde oorlogshonden waren. Dalmatiërs werden gestileerd om naast koetsen van de rijken te rennen en de ongerepte Poedel werd voortgebracht om in modderige vijvers te duiken en vogels te halen. Elk ras had een doel en naarmate de wereld ouder werd, werden onze honden verdeeld in werkende woofers en gezelschapshonden.
Het is geen wonder dat een kleine Morkie wiens weggegeven is, zich onzeker zou voelen wanneer hun nieuwe eigenaar hen met rust lijkt te laten. Stel je een wolf voor die zijn pups aan een compleet nieuw stel ouders geeft. Hoe zouden ze reageren?
Een hond die zich zorgen maakt over de afwezigheid van zijn baasje, is als een kind dat zich stevig vasthoudt aan de jas van zijn moeder terwijl ze naar haar werk gaat. Er zijn waarschijnlijk driftbuien van peuters met geschreeuw en tranen als ze zich plotseling in de steek gelaten voelen door hun primaire verzorger. Dat is hoe Milo zich voelt met de extra paranoia van al eerder achtergelaten te zijn.
De paniekknop wordt ingedrukt terwijl de glucocorticoïde hormonen, waaronder cortisol en adrenaline, vrijkomen, wat de zaken nog erger maakt. Het is een "vecht of vlucht"-gevoel voor MiIo terwijl hij door het huis scheurt en niet weet hoe hij met zijn stress moet omgaan. Martina Scholz en Clarissa von Reinhardt, auteurs van Stress in Dogs, noem deze modus eustress.
Ironisch genoeg, wanneer Milo zich in deze fysieke staat bevindt, vertoont hij het maximale potentieel om te jagen of te ontsnappen aan een roofdier. Zijn basisinstincten schieten op alle cilinders, ook al is er geen onmiddellijke dreiging.
Honden kunnen aan deze aandoening lijden als ze een vroeg trauma, verlating of geluidsfobie hebben ervaren. De redenen waarom een hond verlatingsangst vertoont, zijn gevarieerd. Hyper-gehechtheid aan hun eigenaar kan een factor zijn, net als veranderingen in de gezinsopstelling. Dat kan een scheiding zijn of een verhuizing naar een nieuwe woning. Een hond kan onrustig zijn en meer angst ervaren als hij alleen wordt gelaten. Littekens lopen diep en net als mensen kan je woofer het misschien niet aan.
Malena de Martini, de auteur van Treating Separation Anxiety in Dogs, vertelt het verhaal van Watson, een mooi gemengd ras dat werd geadopteerd en gezien als een veeleisende man die hield van zijn ruimte en de hoeveelheid genegenheid die hij kreeg. Het kwam als een verrassing dat hij last had van verlatingsangst en zijn eigenaar nam contact op met de auteur voor hulp. Honden van alle rassen en omstandigheden kunnen de afwezigheid van hun baasjes op een angstaanjagende manier voelen.
Milo's verlatingsangst betreft zijn voogd, die weet dat er iets moet worden gedaan om zijn pijn bij afwezigheid te verlichten - om nog maar te zwijgen van het lawaai dat haar melancholische Morkie voor de buren produceert. Ze zocht overal naar ideeën en vond uiteenlopende meningen over hoe ze het probleem kon tegengaan.
Cesar Milan, een populaire hondentrainer, vertelt Milo's huisdierenmoeder dat alle honden deel uitmaken van een roedel en zich vaak vervelen of doen waarvoor ze oorspronkelijk zijn gefokt. De Maltese kant van Milo was niet alleen een metgezel en kleinere waakhond voor royalty's, maar ook een robuuste rattenvanger. Misschien is dat de reden waarom hij de kat achtervolgde en het huis naar beneden blafte. De Yorkshire Terrier-versie van Milo's genetische samenstelling is gemaakt om rattenmijnen uit te roeien en door holen te kruipen om dassen te vinden. Dat is misschien ook de reden waarom Milo probeerde een gat in je keukenvloer te graven terwijl je weg was.
Cesar, van Cesar's Way , heeft een mantra, die oefening beschrijft als eerst belangrijk, daarna discipline, en dan genegenheid! Hij gelooft ook dat gehoorzaamheidstraining en jezelf laten gelden als roedelleider de sleutel is tot het genezen van verlatingsangst. Hij zegt dat als je je hond leert om in een bench te gaan, hij een plek krijgt waar hij zich veilig zal voelen en als hij overmatig blaft, probeer dan een blafhalsband te gebruiken.
Als u het huis verlaat, ga dan niet met uw hond om. Kom dan weer naar binnen. Als uw hond tegen de bench springt, is het advies om deze te negeren. Blijf naar binnen en naar buiten gaan totdat uw hond stil is. Hij stelt ook voor dat u nota neemt van wat uw hond angstig maakt. Als het de jas is die je aantrekt, verander die jas dan, of als je de voordeur uitgaat met ritselende autosleutels in je hand, stop de sleutels dan in je tas en gebruik een andere deur om naar buiten te gaan.
Victoria Stilwell, van It's Me or the Dog roem, deelt een vergelijkbare filosofie als het gaat om het aanpakken van de triggers die uw hond stress bezorgen, maar is geen fan van hondendiscipline. Haar mantra voor het trainen van honden is positieve bekrachtiging en in het geval van verlatingsangst stelt ze voor (indien mogelijk) om je hond naar een plaatselijke hondenopvang te brengen of een hondenuitlater of oppas tijd door te brengen met je angstige pup. Het kan ook lonen om met de dierenarts van Milo te praten als het probleem aanhoudt. Zij kunnen medicijnen adviseren. Victoria Stilwell is geen voorstander van blaf- of schokkragen, omdat dit een gestreste hond erger kan maken.
