Ben je onlangs door de douane geweest op een internationale luchthaven of heb je misschien een muziekfestival bijgewoond? Dan is de kans groot dat je goed getrainde speurhonden in actie hebt gezien. Deze puppy's zijn getraind om allerlei geuren op te snuiven, van explosieven en smokkelwaar tot - je raadt het al - drugs.
Dus als je je afvraagt of honden drugs kunnen ruiken, is het antwoord een volmondig ja. Wat betreft de soorten verdovende middelen die honden kunnen detecteren en hoe sterk het reukvermogen van een hond is, moeten we onze neus op de grond houden en de details opsnuiven.
We weten allemaal dat honden een geweldig reukvermogen hebben, en het is een prachtig gezicht om te zien hoe een hond zijn opmerkelijk krachtige toeter in actie zet. Natuurlijk zullen de meeste hondenbezitters bekend zijn met de tekenen dat hun hond een interessante geur heeft opgepikt die ze gewoon "moeten" opsporen.
De eerste indicatie is vaak wanneer je harige vriend alles wat je zegt en alles wat er om hem heen gebeurt volledig negeert en in een schijnbaar willekeurige richting vertrekt. Met de neus op de grond of in de lucht, verwoed werkend om snel in en uit te ademen, gaat je hond op zoek naar een smakelijk hapje, de geur van een andere hond of iets anders dat hun interesse wekt.
Uw oproepen om te "stoppen" of "terug te komen" worden meestal summier genegeerd totdat uw huisdier heeft voldaan aan zijn behoefte om op te sporen en te onderzoeken wat zijn schnoz heeft gedetecteerd.
In het geval van professionele speurhonden die voor de politie werken, douane en andere wetshandhavingsinstanties, deze dieren zijn getraind om een specifiek gedrag uit te voeren wanneer ze een verdovend middel hebben ontdekt dat ze zijn getraind om op te snuiven. Dit neemt meestal de vorm aan van naast het object of de persoon te zitten waarop ze de veelbetekenende geur hebben opgepikt, dus zelfs de meest enthousiaste hondenliefhebber zou absoluut niet willen dat een schattige speurhond zijn achterste naast zich neerzet op de luchthaven !
Honden worden sinds de 14e eeuw gebruikt bij wetshandhaving, maar onze hoektanden werden doorgaans meer gebruikt voor hun bewakings- en jachtvermogen dan voor hun handige neuzen. De Londense Metropolitan Police Force gebruikte echter Bloodhounds om verdachten op te sporen tijdens het beruchte Jack the Ripper-onderzoek in de jaren 1880, terwijl het Amerikaanse leger bomhonden gebruikte om Duitse mijnen in Noord-Afrika tijdens de Tweede Wereldoorlog op te sporen.
In de jaren zeventig begonnen Amerikaanse wetshandhavingsinstanties honden te gebruiken om een reeks illegale stoffen op te sporen, waaronder marihuana, heroïne, cocaïne en crack-cocaïne, en om explosieven op te sporen. Ecstasy en methamfetamine werden later toegevoegd aan de lijst met stoffen die speurhonden van de politie moesten opsporen.
De afgelopen tijd hebben speurhonden in sommige delen van het land een nieuwe training moeten ondergaan om zich aan te passen aan veranderende wet- en regelgeving. Na de legalisering van marihuana voor recreatief gebruik in Washington in 2012, werden politiediensten bijvoorbeeld gedwongen hun hoektanden te onderwerpen aan een training voor het desensibiliseren van wiet en plannen te maken om toekomstige honden niet te trainen om marihuana te detecteren. Natuurlijk zijn die honden nog steeds meer dan in staat om een hele reeks andere illegale stoffen op te sporen wanneer dat nodig is.
Het verbazingwekkende reukvermogen van de hond is het onderwerp geweest van veel wetenschappelijk onderzoek, dus we weten nogal wat over waarom hoektanden zo veel beter zijn in het detecteren van drugs met alleen hun neus dan wij mensen.
Onze honden gebruiken hun natte, sponsachtige neuzen om geuren op te vangen en ademen uit door spleten in de zijkant van de neus op een manier die helpt nieuwe lucht door de neusgaten te laten circuleren. Sommige rassen die beroemd zijn om hun snuffelvermogen, zoals Bloedhonden, hebben ook lange oren die bijna als bezems werken en geuren naar boven en in hun neusgaten vegen.
Zodra de lucht het neusgat binnenkomt, komt het een weefselplooi tegen die de lucht langs twee afzonderlijke kanalen omleidt - één wordt gebruikt om te ademen en de andere route wordt gebruikt om geur te analyseren.
En dan komt het deel waar onze honden metgezellen ons echt in de schaduw zetten. Honden hebben tot 300 miljoen reukreceptoren in hun neus; we hebben slechts ongeveer 6 miljoen. Het deel van de hersenen van een hond dat verantwoordelijk is voor het analyseren van geuren is, naar verhouding, 40 keer groter dan dat van ons, wat er allemaal voor zorgt dat honden een acuut reukvermogen hebben dat ergens tussen de 10.000 en 100.000 keer beter is dan dat van ons.
Als een politiehond drugs kan ruiken, betekent dat niet dat hij eraan verslaafd is of van hun smaak of geur houdt. In plaats daarvan betekent het dat de hond is getraind om te begrijpen dat als hij een doelgeur opspoort, zoals cocaïne, heroïne of methamfetamine, hij een beloning krijgt. Afhankelijk van de hond kan dat een voedselbeloning zijn of wat speeltijd met hun favoriete speeltje.
Het trainen van een drugsspeurhond duurt enkele maanden en is erop gericht de hond te leren specifieke illegale stoffen te identificeren en te vinden. Honden leren het vertrouwen om te zoeken in een breed scala aan instellingen, geurassociaties en zoekpatronen, waarbij beloningen bij elke stap worden gebruikt om gewenst gedrag aan te moedigen.
De rassen die het meest worden getraind om als speurhond op te treden, zijn Labradors, Duitse herders en Belgische Mechelaar. Ze hebben niet alleen een stabiel temperament waardoor ze in allerlei nieuwe omgevingen kunnen zoeken, maar ze hebben ook een sterke prooidrift die hen motiveert om op zoek te gaan naar wat ze ook maar moeten vinden.
