Kunnen honden genen ruiken?

Inleiding

Waar ligt de grens van het vermogen van een hond om dingen te ruiken?

Snuffelhonden zijn getraind om geuren te detecteren die zo divers zijn als cocaïne en explosieven. Sommige honden zijn inderdaad in staat om kanker bij mensen op te sporen, simpelweg door hun reukvermogen. Dan zijn er de honden die de lage bloedsuikerspiegel van hun diabetische eigenaar kunnen detecteren en hen waarschuwen iets te eten.

Betekent dit met deze schijnbaar magische krachten dat honden iets kunnen ruiken dat zo oneindig klein is als genen?

Eigenlijk is dit een stap te ver wat betreft reukvermogen. Honden hebben verbazingwekkend gevoelige neuzen als het gaat om het detecteren van geurmoleculen. Alle lichaamscellen bevatten genen, maar deze codes zijn voor de structuur van de cel en de functie van dat deel van het lichaam. Als zodanig zijn genen geurloos...tenzij ze coderen voor een functie die een geur creëert. Maar zelfs dan detecteert de hond de geur in plaats van het gen dat ervoor codeert.

De tekenen dat een hond een geur volgt

Je denkt misschien dat een snuffelhond precies dat is... een snuffelhond. Honden hebben echter verschillende manieren om de lucht te ruiken, afhankelijk van hoe ver weg of dichtbij de geur is, en of die geur moet worden gelokaliseerd of 'gelezen'.

Wanneer een speurhond wordt gevraagd een bepaalde geur te volgen, begint hij met het op grote schaal bemonsteren van de lucht om te bepalen waar de geur het sterkst is.

Om dit te doen, beweegt de hond snel vooruit, volgt een zigzagpad en neemt veel ondiepe snuifjes. Door dit te doen, vinden ze het pad waar de geur het meest intens is en volgen dat. Zodra ze de geur hebben gelokaliseerd, vertragen ze om deze precies te lokaliseren.

In de hondenwereld van snuiven stelt deze tweede soort geur de hond in staat om de geurboodschap te lezen die door een andere hond is achtergelaten. In de detectiewereld is het hoe de hond inzoomt op een verborgen substantie. Om dit te doen, vertraagt ​​de hond en haalt hij minder, maar veel dieper adem.

Een speurhond is getraind om de geleider op een bepaalde manier te attenderen op een vondst. Voor een explosievenspeurhond kan dit blaffen betekenen. Terwijl voor een hond die alert is op kanker, de hond zal worden getraind om rustig te gaan liggen, wat de geleider waarschuwt, maar zonder de patiënt te alarmeren.

De geschiedenis achter het ruiken van honden

Er zijn enkele verbluffende statistieken die illustreren hoe gevoelig het reukvermogen van een hond is. Alle honden hebben een beter reukvermogen in vergelijking met mensen, vanwege aanpassingen van de neus en hersenen die dit zintuig bevorderen. Sommige hondenrassen hebben zich echter verder gespecialiseerd, waarbij honden zoals Bloedhonden en Beagles berucht zijn om hun neuzen. Dit zijn voorbeelden van speurhonden, of honden die selectief samen werden gefokt om honden te creëren die superbegaafd zijn in snuiven.

Oorspronkelijk werden speurhonden gebruikt voor jagen en speuren. Dit stelde de mens in staat om prooien te volgen om te doden en te eten, of om wilde dieren te volgen voor de sport. In de 20e eeuw werd het geweldige reukvermogen van de hond echter gebruikt voor meer verfijnde doeleinden, zoals het detecteren van explosieven.

Het kwam bij handlers op dat het potentieel om een ​​hond te trainen om een ​​specifieke stof op te snuiven veel groter was dan eerder werd gedacht. Tegenwoordig worden zogenaamde speur- of speurhonden getraind om een ​​breed scala aan geuren te detecteren, van illegale drugs tot mensen die vastzitten in puin.

De wetenschap van het reukvermogen van een hond

Honden hebben een superieur vermogen om geuren te volgen omdat hun evolutie de voorkeur gaf aan reukvermogen, in plaats van aan zicht of aanraking. In vergelijking met een mens is het reukvermogen van een hond 10.000 tot 100.000 keer gevoeliger dan de menselijke neus. In de praktijk betekent dit dat een hond één rotte appel kan ontdekken tussen twee miljoen vaten appels.

Honden bereiken dit door een goed afgestemd verwerkingscentrum in de hersenen en veel geurreceptoren in de neus. Inderdaad, zelfs die kenmerkende natte neus is aangepast om geuren op te vangen, aangezien het vochtige oppervlak geurmoleculen vasthoudt om ze naar boven in de neuskamer te leiden.

In de snuit van de hond zijn neusschelpbeenderen bedekt met vochtig slijmvlies bekleed met triljoenen geurreceptorcellen. Dit is nog slimmer dan het klinkt, want die neusschelpbeenderen zijn gemaakt van zeer fijne bottenkrullen, die het beschikbare oppervlak voor het ontvangen van geurmoleculen enorm vergroten.

Zodra een receptor een geur heeft gedetecteerd, worden berichten doorgegeven aan de hersenen. Een speciaal verwerkingscentrum, de bulbus olfactorius, decodeert al die berichten en identificeert de geuren. Het reukcentrum is weer veel groter bij de hond (ongeveer 2% van de totale hersencapaciteit) in vergelijking met een persoon (een gierige 0,03% van de hersenen is gewijd aan geur.)

Dit alles zorgt ervoor dat honden een supergevoelig reukvermogen hebben... maar nog steeds niet gevoelig genoeg om genen te detecteren.

Een hond trainen om een ​​geur te volgen

De aard van genen betekent dat honden ze niet kunnen ruiken. Het is echter mogelijk om een ​​hond te trainen om een ​​geur te volgen of te volgen, iets waar veel honden van genieten.

Begin in een kamer of tuin met weinig afleiding. Het zal de concentratie van de hond helpen als ze onlangs een wandeling hebben gemaakt, om overtollige energie te verbranden.

Laat de hond nu een favoriet speeltje zien, leg het op de grond en prijs de hond als ze het oppakken. Laat de hond je het speeltje geven en beloon hem dan met een snoepje of een spelletje ruk.

Laat iemand de hond afleiden terwijl u het speeltje over de grond sleept en verberg het speeltje gedeeltelijk achter een emmer. Maak het in dit stadium niet moeilijk te vinden. Moedig de hond aan om het speeltje te vinden. In een spelletje "Heet" en "Koud", prijs de hond als ze op de goede weg zijn, maar klink teleurgesteld als ze een verkeerde afslag nemen. Als de hond het speeltje ziet en het krijgt, geef hem dan veel complimenten.

Blijf dit herhalen, maar plaats het speelgoed op verschillende locaties. Naarmate de hond de dingen onder de knie heeft, zullen ze het speelgoed gaan volgen met behulp van hun reukvermogen als een helpende aanwijzing. Zodra de neus van de hond automatisch naar de grond gaat, kun je slinkser worden in het verbergen van het speeltje, omdat de hond zal volgen op geur en niet op zicht.