Soms zijn de eenvoudigste vragen het moeilijkst te beantwoorden. We weten dat honden een geweldig reukvermogen hebben. Controleren. We weten dat honden minieme hoeveelheden geurmoleculen op grote afstand kunnen detecteren. Controleren. Het is dus logisch dat een hond ijs kan ruiken, of kunnen ze dat ook?
Het is de moeite waard om je af te vragen, we bedoelen, ruikt ijs zelfs?
Water ruikt niet veel, dus ijs ook niet. En als iets geen geur heeft, hoe zou een hond het dan detecteren? Nu is ijs koud, dus kunnen honden het 'koude' deel van het ijs ruiken en een temperatuurgradiënt detecteren? Of zou het kunnen dat ijs een o zo subtiele geur heeft die wij neusblinde mensen gewoon niet kunnen detecteren. Laten we het uitzoeken.
Bepaalde hondenrassen zijn speciaal gemaakt met het opsnuiven van geuren of tracking in het achterhoofd. Deze jongens hebben een supergevoelige neus, die fijn is afgesteld om geuren op te pikken. Dit is een specialisatie, waarbij andere rassen op andere manieren worden begaafd, zoals een superieur gezichtsvermogen.
Je bent misschien gewend om een hond te zien snuffelen, neus naar beneden in de tuin. Een getrainde speurhond beweegt zich echter veel gerichter en heeft een duidelijke lichaamstaal, afhankelijk van hoe dicht hij bij de geur is.
Als het object ver weg is, beweegt de hond snel, vaak in een zigzagpatroon. Ze nemen veel ondiepe snuifjes terwijl ze bewegen. Deze combinatie van beweging en snel snuffelen helpt hen te bepalen in welke richting de geur het sterkst is, zodat ze ernaartoe kunnen bewegen.
Zodra de geur sterker wordt en het nodig is om de locatie te lokaliseren, vertraagt de hond. Hun snuffelpatroon verandert zodanig dat ze minder maar dieper ademhalen. Dit verplaatst lucht naar een ander deel van de neus waar het wordt verwerkt en geanalyseerd. De hond kan informatie opschrijven, zoals hoe vers de geur is en wie hem heeft achtergelaten.
Naarmate de hond nog verder naar binnen komt, bieden ze vaak een kenmerkende fysieke reactie, zoals het optillen van een poot om te wijzen, zodat de geleider kan identificeren waar het object zich bevindt.
Heb je ooit een speurhond zien werken op de luchthaven?
Detectiehonden worden steeds vaker ingezet om de beveiliging te helpen op plaatsen zoals luchthavens. Maar deze slimme honden snuffelen niet altijd naar explosieven. Honden kunnen worden getraind om vrijwel alles op te snuiven, inclusief valuta, gesmokkeld voedsel en zelfs verstekelingen. Sommige geweldige honden zijn zelfs zo begaafd dat ze diabetische eigenaren kunnen waarschuwen dat hun bloedsuikerspiegel gevaarlijk laag wordt, of zelfs kanker kunnen detecteren.
Dit zijn allemaal voorbeelden van het moderne gebruik van het natuurlijke vermogen van een hond om een geur te volgen. Dit natuurlijke talent is inderdaad een van de redenen waarom honden voor het eerst werden gedomesticeerd, al die millennia geleden. Een goede speurhond kan op prooien jagen en het verschil maken tussen eten of niet eten. Voeg daarbij het gezelschap dat een hond biedt, samen met bewakingsvaardigheden, en het is geen wonder dat honden en man een perfecte match werden.
Het idee van formeel getrainde speurhonden is een relatief recent iets, daterend uit de Tweede Wereldoorlog. De eerste erkende speurhonden werden door het Amerikaanse leger getraind om niet-ontplofte landmijnen in Noord-Afrika op te sporen. Die heldhaftige dieren hebben vele levens gered en het zette een gedachte op gang over het gebruik van de neus van een hond.
Oké, dus hebben we al besloten of ijs echt ergens naar ruikt? Sommigen beweren dat ijsblokjes uit de vriezer een zwakke maar kenmerkende geur hebben. Inderdaad, overdekte ijsbanen hebben ook vaak een ongrijpbare geur.
Het kan heel goed zijn dat ijs door zijn aard en fysieke constructie wel een geur heeft. IJs wordt gemaakt van water, waarin een laag gehalte aan mineralen is opgelost. Elk van die mineralen heeft een nauwelijks waarneembare (voor de menselijke neus) geursignatuur. Maar in ijs zitten diezelfde mineralen vast. Het is mogelijk dat die moleculen tijdens de ijstijden langzaam naar de oppervlakte stijgen om als geur af te geven.
Ook voor de ijsblokken in de vriezer is er een meer alledaagse verklaring waarom ze een beetje kunnen ruiken. Het ijs absorbeert de geur van de etenswaren in de vriezer. Daarom nemen ze enkele van de geurkenmerken over van de andere dingen in de koeler.
Het andere aan ijs is natuurlijk dat het smelt. Dus als je een speurhond zou hebben die getraind is om ijs te detecteren, dan zou hij een snelle werker moeten zijn, anders zou datgene waarvoor hij is opgeleid om te detecteren gewoon ophouden te bestaan! Wat vervelend voor de hond.
Concluderend, ja, een hond kan waarschijnlijk ijs ruiken, maar ze trainen om dit te doen is vol problemen, grotendeels omdat het ijs in water smelt!
Het is echter relatief eenvoudig om een hond te leren stabielere stoffen op te snuiven, en hier is hoe.
Ten eerste zorg je ervoor dat de hond geïnteresseerd raakt in een spelletje, zoals 'slepen'. Je krijgt ze echt enthousiast over het spel, moedigt ze aan met lof en maakt er enorm veel plezier van.
Neem dan een schone handdoek en gebruik deze voor het trekspeeltje. Omdat het schoon is, heeft het geen kenmerkende geur en is het als een leeg canvas. Speel sleepboot met de handdoek en de hond, zodat ze begrijpen dat dit speelgoed is.
Breng nu een tweede handdoek aan, maar deze keer heeft deze de geur van het object dat u wilt dat de hond opmerkt. Leg het naast elkaar met de schone handdoek. Als de hond de schone handdoek kiest voor een spelletje sleepboot, negeer deze dan. Maar als ze de handdoek met de geurmarkering oppakken, raak dan opgewonden en zorg ervoor dat ze een geweldig spel hebben. Op deze manier begint de hond te leren dat een bepaalde geur betekent dat ze een goed spel krijgen.
Maak het iets moeilijker, maar plaats de met geur geïmpregneerde handdoek aan de andere kant van de kamer. Moedig de hond aan om hem te vinden, in een hondenspelletje 'heter' of 'kouder' en gebruik daarbij de opwinding in je stem om de boodschap over te brengen. Nogmaals, als de hond naar de juiste handdoek gaat, beloon hem dan met een spelletje.
De volgende stap is om de keuze uit te breiden door meerdere handdoeken aan te bieden, waarvan er slechts één het doelwit is, en deze in de kamer te verbergen. Wanneer de hond de juiste handdoek kiest, geef hem dan veel lof en een spelletje ruk.
De laatste stap is om dit gedrag op het juiste spoor te zetten, met woorden als "Zoeken" of "Detecteren", wat hen vertelt dat het tijd is om naar die speciale geur te snuiven.
