Ik lees veel hondentrainingsforums en behoor tot een heleboel trainings-Facebook-groepen. Over het algemeen zitten ze vol geweldige, behulpzame mensen die van honden houden en die ervan houden honden te helpen een beter leven te leiden. Af en toe, zoals met alles op internet, monden de gesprekken uit in gekibbel of negativiteit, maar hondenmensen zijn meestal best cool met elkaar.
Onlangs plaatste een ouder van huisdier en kind een vraag:wat is een goed teken dat ik mijn hond kan leren om te stoppen met het likken van het plakkerige, walgelijke gezicht van mijn kind? Ik herformuleerde het een beetje voor de beknoptheid, maar de essentie is dat kinderen vies zijn en honden houden ervan om vieze dingen te likken. Hoe kunnen we hier met de hond aan werken?
Er waren tientallen reacties tegen de tijd dat ik de post zag, en het eerste wat ik me realiseerde tijdens het scrollen was... niemand hielp haar. Niet één persoon. In plaats van? Ze beoordeelden haar allemaal.
Uw hond mag nooit dicht genoeg bij uw kind zijn voor een gezichtslik.
U moet uw hond beter managen.
Kleine kinderen kunnen niet leren hoe ze zich moeten gedragen, dus je brengt je hond in gevaar.
Ze moeten gescheiden worden.
Diepe adem. OKE. Ik heb hier veel over te zeggen en een heleboel bronnen om te delen, dus blijf bij me, want ik hoop dat dit bericht nuttig kan zijn voor elke ouder die moeite heeft om erachter te komen hoe ze hun kinderen en honden kunnen laten communiceren en samen veilig kunnen laten groeien.
OhMyDogBlog.com neemt deel aan het Amazon Services LLC Associates-programma, een gelieerd advertentieprogramma dat is ontworpen om sites een manier te bieden om advertentiekosten te verdienen door te adverteren en te linken naar amazon.com.
We zullen in detail treden en ik zal onze ervaring uit de eerste hand delen, maar voor het geval je haast hebt:
Houd er ook rekening mee dat ik me concentreer op kleintjes, zoals onder de drie of vier. Er valt nog veel meer te zeggen over grote kinderen, waarvan ik er veel heb besproken in deze post over preventie van hondenbeten.
U moet voorkomen dat uw hond op een plek terechtkomt waar hij of zij zich genoodzaakt voelt om te bijten. Einde verhaal. Wat dat ook is, verschilt per hond. Sommige honden kunnen super chill blijven en ontspannen rond groepen kinderen. De hond van mijn moeder, Otto, is zo. Emmett was zo. In beide gevallen pikten ze echter graag eten van een nietsvermoedend kind - daarbij per ongeluk een vinger nagelen - dus moesten ze van die situaties worden gescheiden.
Maar hoe zit het met de rest van de honden, de meeste pups met strakkere lijnen? Je moet hun veiligheid boven hun tijdelijke geluk stellen.
Ik zal mijn geliefde als voorbeeld gebruiken:Cooper heeft een hekel aan onvoorspelbaarheid in alle dingen. Kinderen leven van onvoorspelbaarheid. Zwaaien, krijsen, duikbombardementen, rennen, struikelen ... al deze typische kindergedragingen zorgen ervoor dat hij een aanval krijgt. Dus als we kinderen in de buurt hebben waarvan we weten dat ze zich zo gedragen, hangt Coop op bezoek in mijn kantoor. Nee, hij is niet gelukkig, maar hij is veel gelukkiger dan hij zou zijn tussen luidruchtige, onstuimige kinderen, EN hij is veilig. Er zullen geen incidenten zijn die hem in een ongemakkelijke situatie dwingen.
En om heel eerlijk te zijn, de meeste kinderen die zich zo om hem heen gedragen, zijn kinderen die thuis geen hond hebben of van wie de ouders niet superhandig zijn met honden. Het is mijn taak om hem en onze gasten te beschermen, en veiligheid gaat boven geluk.
Hetzelfde als we aan het wandelen zijn:als een kind hem wil aaien, zeg ik gewoon nee. Natuurlijk krijgen we rare blikken, maar dat kan me niet schelen. Zijn veiligheid – en die van het kind – is belangrijker.
Let op je hond. Als uw hond tekenen van stress vertoont rond een kind en dat kind zijn of haar gedrag niet kan reguleren, verwijder dan uw hond. Babyhekjes werken prima. Voor kleine kinderen, stop ze in een box. Gebruik indien nodig een andere kamer.
Als er al kinderen in de buurt zijn, of het nu de nieuwe baby is die je net uit het ziekenhuis hebt gehaald of je nichtjes en neefjes in de stad voor een lang weekend, bedenk dan wat je hond veilig zal houden en doe dat.
Lees meer:Wat ik wou dat je wist over mijn reactieve hond
Deze maakte me een beetje opgewonden:Kleine kinderen kunnen niet leren hoe ze zich moeten gedragen, dus je brengt je hond in gevaar.
eh. Ja.
Nee.
Kleine kinderen kunnen zeker leren hoe ze zich moeten gedragen. Al op acht maanden oud ontwikkelen ze een begrip van oorzaak en gevolg - als ik dit doe, gebeurt dit - en empathie begint rond 18 maanden te beginnen.
Wat misschien nog belangrijker is voor deze discussie, is dat baby's sociale signalen leren, zoals hoe ze zich in de buurt van een hond moeten gedragen, van wat ze waarnemen. Als u veilig, zorgzaam gedrag met uw huisdieren modelleert, zullen uw kinderen dat leren. Als je je stem verheft om tegen je hond te schreeuwen of je hond aan de halsband sleept, zal je kind denken dat dat oké is.
Zodra een baby je pup kan bereiken, is het tijd om te leren wat wel en niet OK is. Als ze bijvoorbeeld haar hand uitsteekt om een handvol vacht te pakken, stop dan haar hand en leg uit waarom dat niet acceptabel is. Nee, ze zal niet helemaal begrijpen wat je zegt, maar ze zal informatie gaan verzamelen over hoe ze zich in de buurt van honden moet gedragen.
Volgens een van de hondentrainers in die thread beweerde ze dat kinderen cognitief niet kunnen begrijpen dat ze een hond pijn kunnen doen tot ze vier jaar oud zijn.
Alle cognitieve wetenschap laat duidelijk iets anders zien, en we hebben het uit de eerste hand gezien met Violet.
Ze is twee, en ze is een scherp waarnemer van menselijke emoties.
"Mama, ben je gefrustreerd?" "Tante Lizzy, ben je verdrietig?" "I. DUS. ANGWY.”
Ze begrijpt volledig wanneer een vriend op de speelplaats gewond raakt - per ongeluk of door haar hand - en zal de overstuur herkennen en proberen uit te zoeken hoe ze haar vriend kan helpen zich beter te voelen. Hetzelfde met de dieren hier. Ik trapte op Ripley's teen toen ik haar gisteravond eten gaf, en ze jankte.
Violet vroeg:"Is Ripley verdrietig?" Ik legde uit dat ik per ongeluk de teen van Ripley bezeerd had.
"Geef haar een knuffel, mama."
Kinderen snappen het... ALS ze het geleerd hebben.
Terwijl ik het in dit bericht over kleine kinderen heb, lees hier meer over het voorkomen van hondenbeten voor grotere kinderen:Veiligheid voorop voor kinderen en huisdieren
Dit was het grote onderwerp van discussie in de draad die ik noemde. De kern was dat de meeste mensen vonden dat honden nooit dichtbij genoeg mochten zijn om het gezicht van een klein kind te likken, ze altijd van elkaar gescheiden moesten worden, en ze was een onverantwoordelijke moeder omdat ze dit überhaupt liet gebeuren.
Als u uw hond kent en uw hond klaarstoomt voor succes, en als u uw kind vanaf de vroegste leeftijd leert hoe hij zich in de buurt van honden moet gedragen, maakt u een goede start. Dat gezegd hebbende, er is VEEL nuance in het argument "te scheiden van hen" dat de moeite waard is om aan te pakken.
Om te beginnen mag je je baby natuurlijk nooit alleen laten met een ander dier als je er niet bent. Dat is gewoon gezond verstand.
Ten tweede, laat uw kind niet ronddwalen met eten in dezelfde ruimte als uw hond. Ook gezond verstand.
Laat uw kind nooit op uw hond zitten (ik bedoel, kom op, mensen) of trek aan uw hond of berijd uw hond nooit als een pony of ander domkopgedrag dat u waarschijnlijk op sociale media hebt gezien.
Ik bedoel, hé. Toch?
Oké, dus al die gezond verstand waarschuwingen terzijde:moet je je hond en je baby scheiden?
We zullen. Het hangt ervan af.
Om te beginnen, met een zeer gevoelige hond als Cooper, als ik hem vier jaar totaal gescheiden had gehouden van Violet, zou hij een paar conclusies hebben getrokken:Ok, Lady laat me niet in de buurt van de kleine roze aap, dus dat roze aapje moet gevaarlijk zijn, EN ze houdt Lady bij me weg, dus ik haat het.
En het is meer dan ze gewoon aan elkaars aanwezigheid laten wennen. Cooper moest leren haar niet te likken. Violet moest leren hem niet aan te trekken. Ik hoopte dat ze zouden opgroeien tot goede vrienden door te leren hoe ze kalm en respectvol met elkaar om konden gaan. Ik ken Coop van binnen en van buiten en kies altijd voor veiligheid, en ik heb Violet vanaf het begin getraind om respect te hebben voor andere dieren. Is ze volmaakt? Natuurlijk niet. Ze is twee.
{{Grappig genoeg, terzijde:ze is twee. Ze gooit driftbuien. Als er een aan het brouwen is, lijken zowel katten als Coop de triggers nog sneller te hebben geïdentificeerd dan ik, en schaatsen ze om de storm - geluksvogels - af te wachten, zelfs voordat ze begint te schreeuwen.}}
Ze zijn graag samen. Ze spelen graag samen. Ze zijn zelfs het liefst altijd bij elkaar - en bij mij -, dus het is uit noodzaak dat ik ze allebei leer hoe ze zich in de buurt van elkaar moeten gedragen.
Het leven gebeurt. Jullie wonen allemaal samen in hetzelfde huis. Ik zou ze op geen enkele manier aan aparte kanten van poorten of boxen kunnen houden totdat ze vier jaar oud werd, en ouders laten denken dat dat het geval is ... het is gewoon onredelijk.
Gebruik je hoofd. Neem de nodige maatregelen om iedereen veilig te houden. Investeer in wat voerpuzzels voor die momenten waarop je je hond moet scheiden. (We gebruiken een gewone Kong, een Squirrel Dude, een Tux en puzzelvoeders, maar heilige moly, ik denk dat we deze epische snuffelmat nodig hebben.)
Zoek uiteindelijk naar manieren waarop ze op een veilige, positieve manier met elkaar kunnen omgaan, want er is geen grotere vreugde dan je baby en hond samen te zien opgroeien!
