Je hebt waarschijnlijk wel eens gehoord van het castreren van honden. Iemand heeft je misschien zelfs gevraagd of je hond is gesteriliseerd. Wat is een sterilisatie en hoe beïnvloedt het honden? Ontdek waarom mensen hun hond laten steriliseren en beslis of u uw hond wilt steriliseren.
Het woord "steriliseren" is een veel voorkomende term voor ovariohysterectomie. Dit is een chirurgische ingreep waarbij de voortplantingsorganen van een vrouwelijke hond (de eierstokken en baarmoeder) worden verwijderd. Een sterilisatie moet worden uitgevoerd onder algemene verdoving door een dierenarts. De procedure zal permanent voorkomen dat de hond warmtecycli heeft en zich kan voortplanten. In sommige gevallen zullen dierenartsen alleen de eierstokken verwijderen en de baarmoeder intact laten. Deze procedure wordt een ovariëctomie genoemd, maar de effecten zijn in wezen hetzelfde als bij een ovariohysterectomie.
Honden worden meestal gesteriliseerd om de mogelijkheid van voortplanting te elimineren, een einde te maken aan de oestrische cycli (hitte) en om bepaalde ziekten zoals pyometra (geïnfecteerde baarmoeder) en kanker van de eierstokken of baarmoeder te elimineren. Het kan ook het risico op borstkanker verminderen wanneer het vroeg in het leven van een hond wordt uitgevoerd.
Honden worden vaak rond de leeftijd van zes maanden gesteriliseerd, voordat het voortplantingssysteem actief is. Puppy's die zijn geadopteerd uit dierenasielen kunnen zelfs eerder worden gesteriliseerd om ervoor te zorgen dat de procedure wordt uitgevoerd. In sommige gevallen is het gunstig om sterilisatie uit te stellen, bijvoorbeeld wanneer een hond een verzonken vulva heeft die haar vatbaar maakt voor infecties, of om het risico op orthopedische ziekten bij sommige grote rassen te verminderen.
Hoewel sterilisatie het best wordt gezien als een preventieve maatregel bij jonge dieren, moeten oudere personen mogelijk worden gesteriliseerd nadat hun show of reproductieve carrière voorbij is of om ziekten van de eierstokken en baarmoeder en andere medische aandoeningen te behandelen.
Complicaties zijn ongebruikelijk tijdens een routine sterilisatie. De procedure is echter niet zonder risico's. Zoals bij elke chirurgische ingreep, omvatten mogelijke complicaties anesthesiereactie, overmatig bloeden, blauwe plekken en infectie. Sommige honden kunnen hormoongerelateerde urine-incontinentie ontwikkelen.
Het is belangrijk voor een dierenarts om de hond grondig te onderzoeken en laboratoriumwerk uit te voeren voorafgaand aan de operatie. Deze procedures kunnen gezondheidsproblemen aan het licht brengen die het risico op complicaties van de hond tijdens en na de operatie vergroten. In gevallen waarin een onderliggend gezondheidsprobleem wordt gevonden, kan de dierenarts verdere diagnostiek aanbevelen, zoals extra laboratoriumwerk, röntgenfoto's, echografie en aanvullende laboratoriumtests voorafgaand aan anesthesie. De dierenarts kan het anesthesieprotocol aanpassen voor de veiligheid van de hond. Of de dierenarts kan besluiten dat anesthesie op dit moment niet veilig is voor de hond.
Over het algemeen is de prognose voor herstel uitstekend bij gezonde honden.
Voordat de operatie begint, wordt de hond onder algehele narcose gebracht. Pijnmedicatie wordt vaak van tevoren gestart. De meeste dierenartsen gebruiken injecteerbare medicijnen om anesthesie te induceren, vaak toegediend via een intraveneuze katheter. Vervolgens wordt een beademingsbuis in de luchtpijp van de hond geplaatst om een open luchtweg te behouden en gas (inhalatie) anesthesie af te geven. Het gas wordt gebruikt om een optimaal niveau van anesthesie te handhaven.
Zodra de hond onder narcose is, plaatsen technici meestal monitoren om vitale functies te volgen en maatregelen te nemen om de hond warm te houden (lichaamstemperatuur daalt tijdens anesthesie). Intraveneuze vloeistoffen moeten ook worden toegediend om de bloeddruk te handhaven, uitdroging te voorkomen en bloedverlies tijdens de operatie te compenseren. De vitale functies worden constant gecontroleerd om er zeker van te zijn dat de hond het goed doet tijdens de procedure.
Vervolgens wordt de verdoofde hond meestal op haar rug gelegd, en een technicus scheert het haar op haar buik en schrobt vervolgens de huid met een speciaal chirurgisch reinigingsmiddel dat vuil en ziektekiemen verwijdert. De hond wordt vervolgens verplaatst naar de operatietafel in de operatiekamer voor een laatste antiseptische scrub. Medewerkers in de operatiekamer dragen mutsen om hun haar te bedekken en maskers om hun mond en neus te bedekken. Ondertussen zet de dierenarts een operatiemuts en masker op, schrobt haar handen en armen met chirurgisch reinigingsmiddel en trekt vervolgens een steriele operatiejas en steriele handschoenen aan.
Voordat de eerste snede wordt gemaakt, bedekt de dierenarts de hond met steriele doeken om te voorkomen dat ziektekiemen en vuil op de operatieplaats terechtkomen. Vervolgens wordt een scalpel (soms een laser) gebruikt om een kleine incisie te maken door de huidlagen en lichaamswand over de locatie van de baarmoeder en eierstokken. Met behulp van speciale chirurgische instrumenten navigeert de dierenarts door vet en ander weefsel en isoleert de baarmoeder en eierstokken. De bloedtoevoer en weefsels die de baarmoeder en eierstokken ondersteunen, worden vakkundig afgebonden met hechtdraad voordat de dierenarts ze voorzichtig wegsnijdt. De buik wordt vervolgens gesloten met verschillende lagen interne hechtingen. Sommige dierenartsen gebruiken speciale huidlijm om de buitenste laag van de huid te sluiten, terwijl anderen zichtbare externe hechtingen of chirurgische nietjes gebruiken (dit is een kwestie van de voorkeur van de dierenarts en de specifieke behoeften van de hond).
Nadat de operatie is voltooid, zal een technicus de anesthesieniveaus verlagen, de huid rond de operatieplaats voorzichtig reinigen en de hond vervolgens verplaatsen om te herstellen. Als bonus knipt de techneut vaak de nagels van de hond terwijl ze nog onder narcose is. Afhankelijk van de behoeften van de hond kunnen aanvullende pijnstillers worden gegeven. Het doel is dat de hond wakker wordt in een zacht, warm bed met zo min mogelijk pijn.
Over het algemeen duurt het volledige proces rond de castratie ongeveer 1-2 uur (vanaf het moment dat de anesthesie begint tot de hond wakker is). De sterilisatie-operatie zelf duurt meestal ongeveer 30 minuten.
De meeste honden herstellen zeer snel van een sterilisatieoperatie. Het is echter belangrijk om haar een week of twee na de operatie rustig en relatief inactief te houden, zodat ze goed kan genezen. Te snel rennen en springen kan het weefsel in de buik irriteren, waardoor ontstekingen en pijn ontstaan. Het kan ook hechtingen doen scheuren, wat mogelijk interne bloedingen of het openen van de incisie kan veroorzaken. Te veel activiteit kan het genezingsproces vertragen en tot complicaties leiden.
De hond moet ook worden weerhouden van het likken van haar incisie. Naarmate de incisie geneest, kan ongemak of jeuk ertoe leiden dat de hond het gebied gaat likken. Dit introduceert bacteriën en veroorzaakt irritatie, wat kan leiden tot een infectie. In extreme gevallen kunnen honden ook hun hechtingen uitkauwen. De dierenarts kan de hond naar huis sturen met een Elizabethaanse halsband, informeel bekend als een "e-halsband" of gekscherend als een "kegel van schaamte". Deze halsband lijkt op een lampenkap en voorkomt dat de hond de incisie likt. De meeste honden houden niet van de halsband, maar het is beter dan opnieuw geopereerd te moeten worden!
Uitspraak: bespioneren (rijmt op "play")
Ook bekend als: ovariohysterectomie (medische term), afgekort OHE; sterilisatie
Veelvoorkomende spelfouten: schoppen, schoppen, gesteriliseerd
Voorbeelden:
