Het boek van Pat Miller is eindelijk in druk. Je moet een kopie hebben. De kracht van positieve hondentraining (zoals het wordt genoemd) is gewoon het beste boek dat ik ooit over training heb gelezen. Miller legt duidelijk uit waarom je je hond moet trainen zonder pijn of kracht, en vervolgens legt ze uit hoe je het moet doen, eenvoudig, gemakkelijk en zonder het vertrouwen of vertrouwen van je hond te schenden.
Wat ik het meest bewonder aan Pat is dat ze niet alleen praat, maar ook wandelt.
Ik heb bijna vijf jaar met Pat samengewerkt, maar het was pas onlangs dat ik haar in een competitieve arena zag. Pat is al jaren niet meer in een showring geweest. Ze deed mee aan gehoorzaamheid en tal van andere hondenevenementen in de meer dan 30 jaar dat ze honden traint, maar ze stopte met concurreren in de vroege jaren negentig.
Op dat moment had Pat nog niet kennis gemaakt met de alleen-positieve stijl van trainen die ze nu gebruikt en leert. In plaats daarvan gebruikte ze een ouderwetse "oorknijp"-methode om haar Terrier-mix, Josie, te leren metalen dumbbells op te halen voor een Utility-titel - en Josie had er niets van. De dag dat Josie onder het dek rende en zich verborg toen Pat de dumbbells tevoorschijn haalde voor een trainingssessie, was de dag dat Pat stopte met trainen voor competitie.
Kort na die crisis maakte Pat kennis met een nieuwere stijl van trainen, een die, zoals ze beschrijft, "traktaties gebruikte, geen wurgkettingen" om honden ertoe te brengen zich hieraan te houden. De nieuwe methode was niet alleen effectief, het "voelde" goed voor Pat en haar hondenleerlingen. Sindsdien zet ze zich in om haar vaardigheden in positieve training te ontwikkelen.
Vorig jaar hoorde Pat over een nieuwe sport genaamd Rally Obedience, die we promootten in het nummer van juli 2000 onder de kop 'Rally, Rally Fun'. prijzen hun honden in de showring. Hoewel de oefeningen op een bevredigende manier moeten worden uitgevoerd, worden de houding, aandacht en reactie van de hond op de geleider belangrijker geacht bij het scoren. Rally is gemaakt voor enthousiaste hondentraining-enthousiastelingen - en het heeft Pat terug naar de showring gebracht.
Buiten het medeweten van haar, zag ik Pat met twee van haar honden strijden in de rallyring tijdens de jaarlijkse bijeenkomst van de Association of Pet Dog Trainer, die eind september in de staat New York werd gehouden. Ze was daar om te proberen twee van haar honden te kwalificeren voor een Rally-O-titel. De kandidaten waren Dusty, Pats 12-jarige Pommeren en Josie.
Ik zag haar eerst met Dusty "rennen". Het was een goede prestatie en het duo scoorde een 192 (van de mogelijke 200 punten). Dusty zag er gelukkig uit, Pat keek tevreden, en over het algemeen was mijn eerste indruk van de sport:"Leuk!" Ik keek naar nog een paar deelnemers en zag Pat de ring ingaan met Josie.
Had ik Josie's leeftijd al genoemd vandaag? Ze is 14 en haar klok loopt een beetje naar beneden. Onder haar kenmerkende pluizige Terriër-vacht wordt ze een beetje benig, ondanks het feit dat Pat haar op een dieet heeft van "wat Josie maar wil eten, wanneer ze het maar wil eten." Ze hoort ook niet zo goed, en is een beetje voorzichtig als ze de "Down" doet. Maar je kunt vanaf 100 meter afstand zien dat ze van Pat houdt en graag doet wat Pat wil dat ze doet. Na een decennium van liefde en positieve training, is rennen en verstoppen onder een dek niet langer iets wat Josie zou overwegen.
Ik krijg tranen in mijn ogen elke keer als ik me herinner dat ik Pat en Josie die dag zag strijden; Ik had een stroom die over mijn gezicht liep toen ik daar was! Het was een lust voor het oog:Josie's heldere, zwarte ogen geklonken in Pats gezicht, de vrolijke kleine sprong die ze maakte elke keer dat Pat haar zei:"Goede meid!" - wat vaak tijdens de cursus was. Josie was precies en Josie was blij, vertrouwd en zelfverzekerd. De run leverde het paar een score van 199 op. En dat opgetogen hondje verdiende mijn eeuwig respect - voor haar baasje. Ik ben er trots op om haar werk elke maand in WDJ te laten zien.
-Nancy Kerns
