Als het op Rottweilers aankomt, is het vaak liefde op het eerste gezicht die deze glinsterende, krachtig ogende hond zo meeslepend maakt. Ook liefdevol en ongelooflijk toegewijd, het geweldige Rottweiler-temperament wordt vereerd onder liefhebbers van dit indrukwekkende ras.
In schril contrast met zijn mooie maar beslist intimiderende uiterlijk, is een goed gesocialiseerde Rottie ook kalm en zelfs relaxed - een zachtaardig speelkameraadje voor kinderen en een leuk lid van het gezin, maar toch afstandelijk en wantrouwend tegenover vreemden, zoals voogden van wereldklasse de neiging hebben om zijn.
De American Rottweiler Club noemt de Rottweiler 'de beste hond ter wereld' en duizenden Amerikanen zijn het daarmee eens. Het is geen verrassing dat de Rottweiler op de achtste plaats staat in de top 10 van populairste honden van de American Kennel Club.
Dus als je hart erop gericht is om een Rottweiler aan je gezin toe te voegen, is de eerste plaats om naar een adolescente of volwassen Rottweiler te zoeken je plaatselijke opvangcentrum of een Rottweiler-specifieke redding, of je kunt besluiten om een puppy van een fokker te kopen. Hoe dan ook, doe je onderzoek en wees niet verbaasd om te ontdekken dat er verschillende soorten Rottweilers zijn waaruit je kunt kiezen - of zijn die er?
Je hebt het internet afgespeurd, geïnterviewd en de hersens van Rottweiler-fokkers in het hele land geplukt, en zelfs tonnen bibliotheekboeken mee naar huis genomen om over het ras te lezen, allemaal in het streven alles te leren wat je kunt over je droomhond. Je hebt vastgesteld dat een Rottweiler het beste ras is voor je gezin.
Het blijkt dat wat je dacht dat gewoon een in Duitsland ontwikkeld hondenras was, is veranderd in een multidimensionaal, veelkleurig en zelfs multinationaal ras.
Van de "koning" tot "kolossaal" tot "gladiator" tot "gigantische" Rottweiler-pups te koop en de "we hebben enkele van de grootste Rottweilers ter wereld"-advertenties die overal op internet zijn gepleisterd van fokkers die reclame maken voor hun Amerikaanse, Duitse en zelfs Romeinse Rottweilers, je wordt gebombardeerd met opties. Het is ronduit verbijsterend. In de mix worden opvallende kleurvariaties gegooid, variërend van het zwart met roest van de AKC-rasstandaard tot mahonie markeringen tot rood, blauw en albino, die worden aangeprezen als zeldzame, zeer gewaardeerde en wenselijke exemplaren van het ras.
Dus, wat is het echte verschil tussen een Amerikaanse Rottweiler en een Duitse Rottweiler of een van de andere Rottweiler-iteraties? Kies je voor een "reus" of ga je voor een "kolossaal" en in welke kleur? Het hangt af van uw budget en hoe dicht u wilt dat uw hond overeenkomt met de rasstandaard van de Allgemeiner Deutscher Rottweiler Klub of de American Kennel Club.
Houd er rekening mee dat een zeldzame kleur ver afstaat van de rasstandaard, en dat grof te grote Rottweilers aanleg kunnen hebben voor heupdysplasie en andere chronische gezondheidsproblemen geassocieerd met grotere rassen.
De waarheid is dat alle raszuivere Rottweilers in feite technisch Duits zijn, omdat het ras oorspronkelijk in 1901 in Duitsland is ontwikkeld en elke Rottweiler Duitse voorouders heeft. Volgens de American Kennel Club, de Duitse General Rottweiler Club of de Fédération Cynologique Internationale, de grootste hondenorganisatie ter wereld, staat het ras echter bekend als Rottweiler zonder het Duitse voorvoegsel of een ander nationaliteitsbepalend voorvoegsel.
Aan de andere kant waren de Rottweiler-voorouders en de fokdieren van Aziatische mastiffs die uit Rome kwamen. Een ingenieus volk, de vroege Romeinen fokten de honden om het vee te hoeden en te bewaken dat ze meenamen voor voedsel terwijl hun legioenen een baan door Europa trokken in een poging de wereld te veroveren.
Terwijl ze worstelden om de Germaanse stammen aan hun noordgrens in bedwang te houden, werden hun honden de basis voor veel Duitse hondenrassen, waaronder Rottweilers. Dus, in een historische context op basis van hun oorsprong, zou je het ras Roman Rottweiler kunnen noemen, wat inderdaad sommige fokkers tegenwoordig doen.
Na de val van het Romeinse rijk kwamen deze hondenherders of veedrijvers terecht in Rottweil, een stad in het zuidwesten van Duitsland. Aanvankelijk stonden de robuuste honden bekend als Rottweiler Metzgerhund , wat 'Rottweil-slagershonden' betekent, omdat ze voornamelijk werden gebruikt om vee te hoeden en karren beladen met geslacht vlees naar de markt te trekken.
"Duitse Rottweiler" wordt door sommige Amerikaanse fokkers in de marketing gebruikt om aan te geven dat hun fokdieren zijn geïmporteerd uit Duitsland en/of afstammen van bekende of minder bekende Duitse bloedlijnen. Alle Rottweilers stammen echter af van Duitse bloedlijnen.
Evenzo kan de marketing van "American Rottweiler" u vertellen dat deze honden een lange afstamming hebben in de Verenigde Staten en dat ze geen honden uit Duitsland importeren. Het kan je vertellen dat de Amerikaanse Rottweiler een ander dier is dan zijn Duitse tegenhanger. Nogmaals, ze zijn exact hetzelfde ras.
Natuurlijk, de fokkers die deze beschrijvingen van hun honden gebruiken, kunnen de "Duitse" of "Amerikaanse" fysieke of persoonlijkheidskenmerken van hun lijn uiteenzetten en aanzienlijke verschillen opmerken - met name grootte, hoofdvorm en zelfs temperament - maar het zijn allemaal Rottweilers.
De verschillen komen voort uit fokkers die niet fokken om de rasstandaard te halen zoals voorgeschreven door de gouden standaard voor Rottweilers:de ADRK - een acroniem voor Allgemeiner Deutscher Rottweiler Klub (Duitse Algemene Rottweiler Club) - die een strikt fokprotocol afdwingt.
Alle raszuivere Rottweilers over de hele wereld moeten zich houden aan dezelfde rasstandaard, wat een schriftelijke beschrijving is van het ideale exemplaar van een ras zoals bepaald door dit definitieve Rottweiler-register in Duitsland, opgericht in 1907.
Opgedragen aan "de promotie van het werkhondenras Rottweiler in vorm, karakter en bruikbaarheid in sport, gezin, service en vrije tijd", regeert de ADRK als het gaat om Rottweilers. Normen beschrijven de mentale en fysieke kenmerken die elk ras in staat stellen de functie te vervullen waarvoor ze zijn ontstaan.
In Duitsland kunt u geen nest Rottweiler-pups registreren tenzij beide ouders slagen voor een strenge rasgeschiktheidstest die de bevestiging, het temperament en de gezondheid van de Rottweiler evalueert om aan de rasstandaard te voldoen. Daarom produceren alleen de beste vertegenwoordigers van het ras puppy's in Duitsland. Ook is de Duitse club een voorstander van formaat en gewicht, en een kalm, stabiel temperament staat voorop.
In de Verenigde Staten zijn de regels minder restrictief. Daarom zie je Rottweilers geboren in de VS die groter of kleiner zijn en met verschillende exterieurs, want dat is waar de fokker de voorkeur aan geeft, ongeacht of het de "juiste" rasstandaard van de AKC of ADRK is.
Houd er rekening mee dat de AKC Rottweiler-rasstandaard heel dichtbij is of in hetzelfde bereik valt als de ADRK-standaard met betrekking tot grootte en in wezen al het andere, zoals temperament, gewicht, enz.
De passie en verantwoordelijkheid van elke ethische Rottweiler-fokker zou moeten zijn om de integriteit van het ras te behouden, wat inhoudt dat hij Rottweilers moet fokken die voldoen aan de rasstandaarden die zijn vastgesteld door de ADRK - met één controversiële uitzondering die is opgelegd door de AKC.
Wel of niet aanmeren? Dat is de vraag. Hoewel het in verschillende landen verboden is, blijven de Verenigde Staten het aanmeren promoten - ook bekend als dobberen - Rottweiler-staarten kort en dicht bij het lichaam, waardoor er een of twee staartwervels overblijven volgens de AKC-rasstandaard, een aanzienlijke afwijking van de ADRK-rasstandaard.
In 1999 verbood Duitsland het couperen van staarten en oren bijsnijden van honden. Zo heeft de ADRK de rasstandaard gewijzigd om geen staartcoupering van Rottweilers op te nemen. Daarom zal een Rottweiler die in Duitsland woont of tegenwoordig uit Duitsland wordt geïmporteerd, van nature een lange staart hebben, dus een zichtbaar verschil met een Rottweiler die in Amerika is gefokt, aangezien veel Amerikaanse fokkers er doorgaans voor kiezen om te dokken. Als u er echter de voorkeur aan geeft de staart van een hond te laten zoals de natuur het heeft bedoeld, zijn er enkele Amerikaanse fokkers die niet aanmeren.
