De Safe Drinking Water Act (SDWA) werd in 1974 aangenomen om te zorgen voor veilig drinkwater in onze huizen in de Verenigde Staten. Als gevolg van deze wet heeft de Environmental Protection Agency normen voor drinkwaterkwaliteit vastgesteld voor alle openbare watersystemen in het hele land. Deze voorschriften vereisen dat alle gemeentelijke watervoorzieningen worden behandeld om de groei van bacteriën en andere gevaarlijke verontreinigingen te beperken.
Waterbehandelingsbedrijven kunnen kiezen voor verschillende ontsmettingsmiddelen en lange tijd was chloor het ontsmettingsmiddel bij uitstek; veel gemeentelijke waterzuiveringsinstallaties zijn echter overgestapt op chlooramine. Voor de meeste mensen maakt het geen verschil, maar voor de aquariumbezitter is het ontsmettingsmiddel in het kraanwater erg belangrijk.
Chloor is een gas dat wordt opgelost in het leidingwater om micro-organismen te doden die onbedoeld in de stadswaterleiding terecht kunnen komen. De chloorconcentratie die nodig is om openbare waterbronnen met succes te behandelen, is hoog genoeg om dodelijk te zijn voor uw vissen. Gelukkig kan het gemakkelijk worden geneutraliseerd door een van de twee methoden. De eerste optie is om het water chemisch te behandelen met natriumthiosulfaat. Vrijwel elk waterbehandelingsproduct dat verkrijgbaar is bij uw plaatselijke dierenwinkel bevat deze chemische stof. Met andere woorden, als uw water alleen chloor bevat, hoeft u alleen maar een goedkoop waterbehandelingsproduct aan te schaffen om uw kraanwater veilig te maken voor uw vissen.
De tweede chloorverwijderingsmethode is gebaseerd op het feit dat chloor vrij snel in de atmosfeer verdwijnt wanneer het water wordt blootgesteld aan lucht. Stel water 24 uur bloot aan de open lucht en het wordt chloorvrij. U kunt dit bereiken door het in open emmers te laten staan of door het aquarium te vullen en het filter minimaal een dag te laten lopen voordat u de vis toevoegt. Veel oldtimers in de hobby herinneren zich hoe ze aquariumwater op deze manier behandelden. Het werkte vrij goed omdat chlooramines in die tijd niet werden gebruikt in openbare waterzuivering. Door het water te beluchten (met een luchtsteen bevestigd aan een aquariumluchtpomp) kan het chloorgas nog sneller verdwijnen.
Klinkt dat vrij eenvoudig? Niet zo snel. Omdat veel gemeentelijke waterplanten zijn overgestapt op chlooramine, is het behandelen van kraanwater voor aquariumgebruik een beetje ingewikkelder geworden.
Chloramine is een combinatie van ammoniak met chloor. De ammoniak bindt het chloorgas om het langer in oplossing te houden. In tegenstelling tot puur chloor, dat bij blootstelling aan lucht vrij snel verdwijnt, blijft chlooramine langer in het water. Dat is goed voor het waterbedrijf dat het openbare drinkwater moet beschermen tegen verontreinigingen zoals bacteriën. Het is niet zo goed voor degenen onder ons die vissen houden en ons kraanwater willen gebruiken om het aquarium te vullen.
Eerst en vooral betekent dit dat de oude truc van het verouderen van water in open emmers of in een tank met een lopend filter niet meer werkt. Je kunt het water dagenlang laten rijpen en de chlooramine zal er nog steeds zijn. Ten tweede betekent dit dat u ervoor moet zorgen dat u het water zowel voor ammoniak als voor chloor behandelt. Niet alle producten voor de behandeling van aquariumwater zullen de chlooramine neutraliseren. Zelfs degenen die beweren van wel te zijn, zijn niet altijd volledig effectief om de klus te klaren, dus kies uw waterbehandelingsproducten zorgvuldig.
Vaak verwijderen deze producten het chloorgedeelte en vergrendelen het ammoniakgedeelte, op dezelfde manier als Ammo-Lock. Dit maakt het water veilig voor uw vissen, maar houd er rekening mee dat uw ammoniaktest mogelijk niet nauwkeurig is, het kan nog steeds aangeven dat de ammoniak in het water aanwezig is, ook al is het in een gebonden, niet-toxische vorm. Als u uw ammoniakniveaus nauwkeurig wilt controleren, heeft u een testkit nodig die NH3 afzonderlijk kan meten (vrije ammoniak) en NH4 + (geïoniseerde ammoniak).
De meest directe manier om te bepalen wat er in uw leidingwater zit, is door uw waterbedrijf te bellen en te vragen wat zij gebruiken om de gemeentelijke watervoorziening te behandelen. Volgens de wet moeten zij de samenstelling van uw water aan u ter beschikking stellen. Houd er rekening mee dat het waterleidingbedrijf van de stad op een ander moment van het jaar van waterbron en chemische toevoegingen kan veranderen, afhankelijk van de watertemperatuur en de hoeveelheid regen, of andere factoren.
Je kunt je kraanwater altijd zelf testen. Het is sowieso verstandig om je water te testen, dus het is een goede manier om te gaan. Er zijn testkits beschikbaar die zowel naar chloor als naar chlooramine zoeken. Of u test eenvoudig uw kraanwater op ammoniak. Als het positief op ammoniak test, is chlooramine vrijwel zeker aanwezig. Dan kunt u het juiste product kiezen om uw kraanwater te behandelen.
Een andere optie is om alle testen te omzeilen en het kraanwater gewoon te behandelen met een product dat zowel chloor als ammoniak neutraliseert, zodat je alle basen bedekt. Wat je ook doet, het is verstandig om te weten wat er in je waterbron zit om ervoor te zorgen dat het veilig is voor je aquarium en vijvervissen.
