Een klein verschil tussen de golden retriever en de Labrador retriever:de laatste staat al jaren aan de top van de meest geregistreerde rassen van de American Kennel Club. De golden retriever moet genoegen nemen met nr. 3. Hoewel deze twee zeer populaire hondenrassen veel gemeen hebben, zijn ze niet uitwisselbaar, afgezien van de vachtkleur. Bepaalde eigenschappen kunnen u helpen beslissen welk ras de hond voor u is.
De Labrador retriever is ontstaan in de Nieuwe Wereld, hoewel hij verfijnd was in de Oude Wereld. Labs werden voor het eerst ontwikkeld in Newfoundland en werden in het begin van de 19e eeuw in Engeland geïmporteerd en door de graaf van Malmesbury gefokt tot de waterminnende sporthonden die tegenwoordig bekend zijn. In 1917 erkende de AKC de Labrador retriever.
Een nog recenter ras, de golden retriever stamt af van wave-coated en flat-coated retrievers, samen met setters. De Britse Lord Tweedmouth wilde eind 19e eeuw een gele sporthond maken en in 1932 werd de golden retriever erkend door de AKC.
Op de vervaldag staan mannelijke golden retrievers tussen de 23 en 24 inch lang aan de bovenkant van de schouder, met vrouwtjes iets kleiner op 21,5 tot 22,5 inch hoog. Mannetjes wegen tussen de 65 en 75 pond, en vrouwen 55 tot 65 pond.
Wanneer volgroeide mannelijke Labrador retrievers tussen de 22,5 en 24,5 inch staan, met een gewicht tussen 65 en 80 pond. Vrouwelijke Labs variëren tussen 21,5 en 23,5 centimeter lang, met een gewicht tussen 55 en 70 pond.
Hoewel je een zwart of chocolade Lab niet zou verwarren met een golden retriever, is het gele Lab een ander verhaal. De rasstandaard voor een geel laboratorium stelt dat de hond in kleur kan variëren van "vosrood tot licht crème", met schaduwvariaties op de rug, oren en buik. De vacht van de golden retriever is een "rijke, glanzende gouden kleur in verschillende tinten". Als de kleuring u niet helpt te beslissen welke welke is, observeer dan de vacht. Hoewel dicht, is de vacht van het Lab recht en kort. De vacht van de goudvis is ofwel golvend of recht, met bevedering op de achterkant van de voorpoten en de buik, en zware bevedering onder de staart, de nek en de achterkant van de dijen.
De American Kennel Club beschrijft de golden retriever als 'toegewijd, vriendelijk en intelligent' en de Labrador retriever als 'actief, vriendelijk en extravert'. Naast vriendelijk zijn alle andere bijvoeglijke naamwoorden in gelijke mate van toepassing op beide rassen. Zowel Labs als goldens kunnen goed overweg met kinderen, andere honden en katten. Ze zijn allebei gemakkelijk te trainen en houden ervan om te behagen. Beiden hebben veel beweging nodig. De gouden is meestal wat rustiger dan het Lab, maar dat verschilt per persoon. Omdat hun temperament zo op elkaar lijkt, kunnen andere overwegingen je keuze beïnvloeden. Terwijl beide honden bijvoorbeeld verharen, verhaart de gouden meer overvloedig en vereist meer verzorging dan het Lab.
Beide honden hebben een vergelijkbare levensduur, ongeveer 10 tot 13 jaar, waarbij het Lab waarschijnlijk iets langer zal leven. Terwijl kanker komt voor bij Labrador retrievers, het is heel gebruikelijk in de golden retriever. Het ras heeft de ongelukkige bijnaam 'kankerretriever' verdiend. Soorten kanker die het vaakst de goldens treffen, zijn onder meer osteosarcoom -- of botkanker -- hemangiosarcoom , een kanker van de bloedvaten en lymfosarcoom .
Beide rassen zijn vatbaar voor de aangeboren aandoeningen heup- en elleboogdysplasie , die mogelijk chirurgische correctie vereisen. Epilepsie komt ook voor bij beide rassen, evenals cataract en progressieve retinale atrofie, waardoor honden blind worden. Sommige Labs worden geboren met de hartkwaal tricuspidalisklepdysplasie, die al dan niet problemen kunnen veroorzaken. Sommige honden lijken onaangetast, terwijl anderen bezwijken. Goldens kunnen subvalvulaire aortastenose erven , wat kan resulteren in flauwvallen of de hond kan doden.
