De Amerikaanse Foxhound is een hondenras dat in het midden van de 17e eeuw uit Engeland is overgebracht, oorspronkelijk voor de vossenjacht. Het is een ideale keuze voor mensen die op het platteland of op grote boerderijen wonen. Er zijn nu vier hoofdtypen van het ras:veldhonden, vossenjachthonden, "spoorhonden" en pakhonden.
Behendig en snel, de Amerikaanse Foxhound is iets knokiger en groter dan zijn neef, de Engelse Foxhound. De harde vacht, die in elke kleur te vinden is, inclusief zwart, bruin, wit, bruin, rood en crème, is van gemiddelde lengte. Zijn uitdrukking is ondertussen zachtaardig en smekend. De hond heeft ook een muzikale stem wanneer hij slepend is en jaagt met gemak op ruw terrein vanwege zijn lichaamstype.
De tolerante, zachtaardige en vriendelijke Amerikaanse Foxhound kan gereserveerd zijn, vooral rond vreemden. En hoewel hij niet als een traditioneel huisdier wordt beschouwd, gedraagt de Amerikaanse Foxhound zich binnenshuis goed en kan hij goed overweg met andere huishonden of huisdieren. Als geboren jager zal hij ook een geur opsporen, soms zelfs zonder een commando te ontvangen.
De vacht van de Amerikaanse Foxhound is heel gemakkelijk te onderhouden, alleen af en toe borstelen om de dode haren te verwijderen. Hij houdt van het buitenleven en leeft misschien liever buiten, op voorwaarde dat er warm beddengoed en beschutting is. Aan de dagelijkse trainingsbehoeften kan worden voldaan door te joggen of een lange wandeling onder leiding van een riem.
De Amerikaanse Foxhound is een zeer sociale hond en zou daarom regelmatig menselijke interactie moeten hebben. Het ras is niet erg geschikt voor het stadsleven.
De Amerikaanse Foxhound, met een levensduur van 11 tot 13 jaar, is niet bijzonder vatbaar voor grote of kleine gezondheidsproblemen. Dit specifieke ras kan echter af en toe last hebben van trombopathie; om deze aandoening vroegtijdig te identificeren, kan een dierenarts bloedonderzoeken bij de hond uitvoeren.
Er zijn aanwijzingen dat honden voor het eerst naar Amerika werden gebracht in 1650, toen de Engelsman Robert Brooke met zijn roedel jachthonden naar de Crown Colony of America zeilde. Deze honden zouden later de basis worden van verschillende stammen van American Hounds. In het midden van de late 18e eeuw werden honden uit Frankrijk en Engeland binnengehaald om het ras verder te ontwikkelen. Tegen die tijd had het ras veel erkenning gekregen, vooral onder de hogere klasse en politici; zelfs van president George Washington was bekend dat hij een Amerikaanse jachthond had.
De populariteit van de Amerikaanse Foxhound was vooral te danken aan zijn vermogen om op vossen en herten te jagen en te jagen. Jagers in het zuiden van de Verenigde Staten - vooral in delen van Tennessee, Maryland, Virginia en de bergachtige streken van Kentucky - probeerden specifieke stammen van het ras te ontwikkelen op basis van hun behoeften; deze omvatten de Walker-, Trigg-, Hudspeth-, Goodman-, July- en Calhoun-honden. De nieuwe rassen werden niet alleen gebruikt als show- of lopende honden, maar ook als roedel- of wedstrijdhonden voor veldproeven.
De Amerikaanse Foxhound zou een van de vroegste rassen zijn die werden geregistreerd onder de American Kennel Club (AKC). Interessant genoeg zijn veel Foxhounds die tegenwoordig door jagers worden gebruikt niet geregistreerd onder de AKC, maar eerder bij gespecialiseerde Foxhound-stamboeken, waarvan de belangrijkste het International Foxhunter's Studbook is.
