Radicalisatie van het rationele

Activisme, een label dat het makkelijk maakt om een ​​idee of beweging af te wijzen. Een studie toonde aan dat zowel 'veganistische activisten' als veganisten worden bekeken met een minachting voor drugsverslaafden. Wat roept zo'n extreme reactie op bij een verder rationeel persoon? Verandering, of het anticiperen op verandering.

Er zijn twee soorten mensen die actief op zoek zijn naar verandering, klimmers en dromers. Klimmers, ook wel bekend als sociale klimmers, moeten veranderen om te overleven, om een ​​leven te leiden waar ze naar hunkeren. Hun behoefte om opnieuw uitgevonden te worden, dwingt hen om zich een weg uit een situatie te banen, helaas vaak ten koste van een andere persoon. Dat zijn niet de radicalen die we je aanmoedigen te worden.

Dromers zijn de compromisloze individuen die hun dromen najagen, samen met de dromen van de wezens van wie ze houden voor een betere wereld, leven, planeet...

Activisme radicaliseert, omdat er geen betere manier is om een ​​idee, beweging of gedachte te delegitimeren. Als je eenmaal genoeg 'denkende geesten' hebt overtuigd, is een idee in de marge en kan de status-quo worden beïnvloed. Je hebt met succes het 'zelfbehoud'-instinct van de menselijke geest geactiveerd.

Behoud is een gemoedstoestand. Halverwege de pandemie zijn we getuige van een woedend debat over het dragen van maskers, we ervaren in realtime de afbraak van rationeel denken.

Zelfbehoud, ten koste van "persoonlijke vrijheden" (die niet in gevaar zijn) is geen optie voor de geest van een persoon die ervan overtuigd is dat maskerdragers een activist zijn. Het logische en wetenschappelijke argument van zelfbehoud als een aangeboren instinct van de menselijke geest is verloren gegaan.

We noemen dierenactivisten, milieuactivisten en iedereen die de status-quo uitdaagt. Ze stonden bekend als ketters, heksen of heidenen...

Onze overtuigingen worden levende, ademende entiteiten in onze geest, en de moderne menselijke geest wordt gevormd en gevormd. We worden meerdere keren per dag overspoeld door zoveel verschillende media en afbeeldingen, dat waarheid en fictie vervagen. Het eten op ons bord is netjes verpakt en de kloof tussen het leven dat het ooit had en de reis van boerderij naar bord wordt op magische wijze gewist.

We leven in The Truman Show, een film uit het midden van de jaren 90, waarbij de kijker zich afvroeg of mijn leven echt is? Of maak ik deel uit van het amusement van iemand anders?

Hoe geven we de fakkel door aan de volgende generatie als we zo in de war zijn door de berichten van onszelf? Voedselrevoluties zijn meer dan wat er op je bord ligt. Het is een acceptatie van systemische controle van informatie voor de meest elementaire bouwsteen van je leven - levensonderhoud.

We zijn niet bang dat het 'nieuwe eten' niet zal werken - we zijn bang dat het wel zal werken. Want als dat zo is, was je geloofssysteem een ​​leugen. Laten we niet meteen de schuld geven aan de opvoeders van 40 jaar geleden, ze waren het slachtoffer van de omstandigheden. Maar in het informatietijdperk waarin we leven, is het opzettelijk veinzen van onwetendheid. Het is selectieve onwetendheid en bewijst jou en de planeet een slechte dienst.

Om een ​​geloof of beweging te radicaliseren, koopt de status quo kostbare tijd, om te peilen en te beoordelen, het duwt het nieuwe idee weg. De scepticus de kans geven om het van een afstand te bestuderen. Gooi elk obstakel dat je kunt tegenkomen, als het struikelt, geef jezelf dan een schouderklopje, als het er gemakkelijk overheen komt, tijd om nog een keer te kijken.

Dieren zijn wezens met gevoel - Socrates, Einstein, Tesla (Nikola), Rosa Parks, een zo gevarieerd mogelijke groep mensen - allemaal aan de rand, allemaal pioniers en vereeuwigd als helden. Elk van hen zette vraagtekens bij de slechte behandeling van dieren als voedsel of amusement. Maar hun grootste erfenis als opvoeders ligt in het feit dat ze ons hebben geleerd vast te houden aan onze overtuigingen. Niet omdat het genieën waren, maar omdat het mensen waren met heldere gedachten.

We hebben de volgende generatie gefaald, hen beroofd van helderheid van denken. Hen ertoe brengen te geloven dat activisme voortkomt uit het tikken op een toetsenbord en dat onderwijs 'googelen' is. Een denkende, vragende geest wordt snel in het leven geroepen door een schoolsysteem (wereldwijd) dat een bedrijf is geworden. De business van het onderwijs jaagt op winst, niet op doel en de slachtoffers zijn jouw leiders van morgen.

Radicaliseer de routine en verdedig de verzorger, de verzorger en het bloedende hart. Om je 'wakkere' ouderschap en je 'ik ben de beste vriend van mijn kinderen'-status te bewijzen, moet je je kinderen vragen stellen en nadenken. Laat ze radicaal, veganist of activist zijn. Welk pad ze ook kiezen, ze zullen hindernissen overwinnen en de wereld veranderen.

Als we de moed hebben om het radicaal acceptabel te maken, hebben de erfgenamen van deze planeet een goede kans. Wees een beeldenstormer, als u een bedrijf begint, vink dan de vakjes aan, maar niet alle vakjes, maak er zelf een paar. Als je daar bent en doet wat de kudde van je vraagt. Of volg de voetsporen van je ouders, hoe inspirerend ze ook zijn - de mens zou nooit op de maan zijn geland.

We prijzen ons gelukkig om te zien hoe onze jeugd opstaat en de opvoeders opvoedt. Erkenning daarvan komt van het zijn van een generatie die grenzen, discipline en manieren had. De 'beperkingen' gaven ons een basis voor vrijheid van denken en doel, we kunnen alleen maar hopen dat onze opvolgers ons nadoen.