Droge ogen is een aandoening die de traanklieren van honden, katten en mensen aantast. Onbehandeld, droog oog kan ernstig ongemak en schade aan het oog veroorzaken. Gelukkig zijn er in de meeste gevallen behandelingsopties beschikbaar.
Droge ogen is een oogaandoening waarbij de traanklieren niet genoeg tranen produceren om het oog te smeren en te beschermen. Dit veroorzaakt uitdroging en ontsteking van het oog, wat kan leiden tot infectie. Droge ogen is formeel bekend als keratoconjunctivitis sicca of KCS. Het woord "kerato" verwijst naar het hoornvlies, een heldere bedekking op het oog. Conjunctivitis betekent ontsteking van het dunne membraan dat het oog en ooglid bedekt. De term "sicca" betekent droog.
In een normaal oog bevinden zich traanklieren (traanklieren) boven het oog en in het derde ooglid, te vinden in de onderste binnenhoek van het oog. Normaal functionerende traanklieren produceren tranen die water, zouten, olie en slijm bevatten. Tranen houden de ogen gesmeerd en spoelen materiaal uit de ogen dat irritatie en infectie kan veroorzaken.
Zonder de juiste traanproductie kan het oog gewond raken door vuildeeltjes en zelfs geïnfecteerd raken. Het hoornvlies wordt verdikt in een poging om de rest van het oog te beschermen tegen letsel. De traanklieren kunnen nog steeds olie en slijm produceren, maar geen water. Dit kan een dikke afscheiding in en rond de ogen achterlaten.
Droge ogen worden meestal veroorzaakt door een immuungemedieerd ziekteproces dat de traanklieren beschadigt. Dit kan bij elke hond voorkomen, maar komt vooral veel voor bij Amerikaanse cocker-spaniëls, buldoggen, dwergschnauzers, shih tzus en witte terriërs uit de West Highlands.
Andere mogelijke oorzaken van KCS bij honden zijn onder meer:
Het is belangrijk om bij de eerste tekenen van oogproblemen contact op te nemen met uw dierenarts. Ziekten van het oog kunnen snel vorderen. Hoe eerder uw dierenarts een diagnose kan stellen, hoe groter de kans op een effectieve behandeling.
Uw dierenarts zal de ogen van uw hond grondig onderzoeken, gevolgd door enkele speciale oogtesten. De eerste test is meestal de Schirmer-scheurtest. Een kleine, speciaal behandelde papieren strook wordt onder het onderste ooglid ingebracht en gedurende één minuut op zijn plaats gehouden. Het papier zal door scheuren bevochtigd worden en de vloeistof zal een bepaald punt op de strook bereiken. De normale traanproductie moet de lijn van 15 mm of meer bereiken.
Vervolgens wil uw dierenarts mogelijk een fluoresceïne-vlektest op het oog uitvoeren om te controleren op schade aan het hoornvlies. Een onschadelijke fluorescerende kleurstof wordt in het oog gedruppeld en gespoeld met zoutoplossing. Vervolgens wordt met een lamp gekeken of de vlek op het hoornvlies is achtergebleven. Als zweren, laesies of krassen aanwezig zijn, zullen ze vlekken opnemen. Dit is een belangrijke test omdat KCS hoornvlieszweren en verwondingen kan veroorzaken waarvoor speciale medicatie nodig is om te genezen.
Zodra uw hond is gediagnosticeerd met KCS, zal uw dierenarts aanbevelen om meteen met de behandeling te beginnen. De behandeling omvat het gebruik van een of meer soorten actuele oogmedicatie.
Cyclosporine en tacrolimus zijn immunosuppressiva die immuungemedieerde KCS behandelen. Uw dierenarts zal waarschijnlijk een van deze medicijnen voorschrijven als immuungemedieerde KCS wordt vermoed. Deze zijn verkrijgbaar in zalf- of druppelvorm en moeten één tot twee keer per dag worden toegediend.
Topische antibiotica en/of steroïde medicatie kunnen ook nodig zijn in de ogen. Antibiotica kunnen infecties behandelen of voorkomen. Steroïden verminderen ontstekingen.
Kunsttranen kunnen nuttig zijn om de ogen te smeren, maar ze moeten vaak worden gebruikt om effectief te zijn. Deze alleen zullen KCS niet echt behandelen, hoewel ze kunnen worden gebruikt in combinatie met andere oogmedicatie.
Zorg ervoor dat u de aanbevelingen van uw dierenarts met betrekking tot behandeling en vervolgonderzoeken opvolgt. Het is belangrijk dat uw dierenarts de ogen van uw hond regelmatig opnieuw controleert om de reactie op de behandeling en de progressie van het droge oog te controleren.
Chirurgie kan nodig zijn in ernstige gevallen die niet reageren op medische behandeling. Een veterinaire oogarts kan een chirurgische ingreep uitvoeren die een parotiskanaaltranspositie wordt genoemd. Dit houdt in dat een van de speekselkanalen naar het oog wordt omgeleid, zodat het speeksel voor smering kan zorgen. Speeksel kan goed werken als traanvervanger, maar er kunnen andere complicaties optreden, dus een operatie is meestal een laatste redmiddel.
