Net als mensen kunnen honden hernia's krijgen. Hernia's kunnen verschillende delen van het lichaam aantasten en variëren in ernst.
Een hernia treedt op wanneer organen, vet of andere weefsels uitsteken door een gat of scheur in de spierwand van de buik. Het aangetaste weefsel kan vast komen te zitten in het uitsteeksel, de bloedtoevoer afsnijden en leiden tot ontsteking, infectie en verminderde lichaamsfunctie.
Er zijn verschillende soorten hernia's die bij honden kunnen voorkomen, elk met verschillende ernst. Elk type beïnvloedt een ander deel van het lichaam en de symptomen kunnen aanzienlijk variëren.
Het middenrif is de spier die de borst en de buik scheidt. Het heeft een belangrijke functie voor de ademhaling. Een diafragmatische hernia treedt op wanneer een of meer buikorganen door een gat of scheur in het middenrif duwen. Dit kan een zeer ernstige vorm van hernia zijn vanwege het effect op de longen en soms op het hart.
Honden met hernia diafragmatica kunnen moeite hebben met ademhalen, gastro-intestinale problemen of problemen met de orgaanfunctie. Een hernia diafragmatica is van buiten het lichaam niet te zien. Sommige honden zullen, vooral in het begin, geen tekenen van een hernia diafragmatica vertonen. Sommige diafragmatische hernia's worden zelfs ontdekt op routinematige röntgenfoto's (röntgenfoto's).
Diafragmatische hernia's kunnen aangeboren zijn (aanwezig bij de geboorte). Ze kunnen ook worden veroorzaakt door een trauma, zoals aangereden worden door een auto. Een operatie is de enige behandeling voor dit soort hernia's.
Een hiatale hernia is een ander type diafragmatische hernia. Het komt voor in het middenrif waar de slokdarm de maag ontmoet en kan de spijsvertering beïnvloeden.
Honden met een hiatale hernia kunnen moeite hebben met slikken, braken, oprispingen/zure reflux en overmatige speekselvloed. Symptomen kunnen erger zijn tijdens of na het sporten of wanneer de hond opgewonden raakt. Honden met hiatale hernia's hebben een verhoogd risico op het ontwikkelen van aspiratiepneumonie.
Milde hiatale hernia's kunnen worden behandeld met medicijnen om de symptomen te beheersen. Matige tot ernstige hiatale hernia's moeten mogelijk via een operatie worden gerepareerd.
Inguinale hernia's komen voor in de spieren van de buikwand in de liesstreek. Delen van de blaas of baarmoeder kunnen door de liesspieren van de onderbuik nabij de binnenkant van de dijen uitsteken. Inguinale hernia's kunnen ook betrekking hebben op het scrotum, maar dit type hernia komt niet vaak voor bij reuen.
Een liesbreuk verschijnt vaak als een of twee knobbels in de onderbuik of tussen de dijen van de hond. Deze knobbel kan de hond in het begin wel of niet storen. Sommige liesbreuken voelen echter warm aan en zijn pijnlijk voor de hond.
Inguinale hernia's kunnen aangeboren of verworven zijn. Indien aanwezig bij de geboorte, kan de hernia vanzelf verdwijnen. De verworven vorm wordt meestal veroorzaakt door trauma, zwangerschap of zelfs obesitas. Een operatie is nodig om een hardnekkige liesbreuk te herstellen.
Een perineale hernia treedt op als gevolg van een verzwakking van het bekkenmembraan, een spierwand in de onderbuik die het rectum scheidt van de buikorganen. Dit type hernia kan constipatie, moeite met urineren of poepen, urine-incontinentie, lethargie en pijn veroorzaken. Het uitsteeksel kan worden gezien als zwelling of knobbels aan een of beide zijden van de anus van de hond.
De exacte oorzaak van perineale hernia's is niet bekend. Aangeboren of erfelijke perineale hernia's kunnen worden gezien bij puppy's. De meeste perineale hernia's komen echter voor bij honden ouder dan vijf jaar en komen vaker voor bij ongecastreerde reuen. Een operatie is de enige behandelingsoptie voor een perineale hernia.
Navelstrenghernia's zijn de meest voorkomende soorten hernia's bij honden. Dit type hernia treedt op wanneer er een gat in de buikwand is in de buurt van de navel (ook bekend als de navel of navel) dat niet volledig is gesloten tijdens de ontwikkeling van de foetus. Het uitsteeksel is met het blote oog zichtbaar in het midden van de buik van de hond. Navelstrenghernia's kunnen alleen vetweefsel betreffen, maar kunnen ook de darmen betreffen.
Kleine navelbreuken worden meestal niet behandeld, tenzij de hond klinische symptomen heeft. Uw dierenarts kan aanbevelen om de milde tot matige navelbreuk van uw puppy te repareren tijdens routine sterilisatie of castratie. Grotere hernia's of hernia's die complicaties veroorzaken, moeten eerder operatief worden gerepareerd.
Als u plotseling een knobbel op de buik of anale zone van uw hond opmerkt, is het belangrijk om onmiddellijk contact op te nemen met uw dierenarts. Het kan als een noodsituatie worden beschouwd als u plotselinge tekenen van ziekte opmerkt, zoals moeite met ademhalen, ernstige lethargie en pijn. Neem bij twijfel contact op met uw dierenarts voor advies.
Hernia's worden meestal behandeld met een operatie. De meeste honden herstellen goed en kunnen een normaal leven leiden, tenzij de hernia schade aan de organen veroorzaakt. Hoe eerder uw dierenarts een hernia kan detecteren en behandelen, hoe groter de kans op volledig herstel.
