Encefalitis bij katten is een van de meest voorkomende neurologische problemen.
Letterlijk betekent ontsteking van de hersenen, encefalitis is een levensbedreigende aandoening die op zichzelf kan optreden in combinatie met andere neurologische aandoeningen zoals myelitis (ontsteking van het ruggenmerg) en meningitis (ontsteking van de hersenvliezen, de vliezen die uw de hersenen en het ruggenmerg van de kat).
Encefalitis kan leiden tot een hele reeks symptomen. De meeste van hen worden beschouwd als klassiek voor een neurologisch ziekteproces. Als u een van de onderstaande symptomen ziet, zoek dan onmiddellijk medische hulp bij een dierenarts.
Encefalitis kan helaas een groot aantal oorzaken hebben. Enkele van de meest voorkomende worden hieronder beschreven.
Een virale infectie, zoals Feline Immunodeficiency Syndrome (FIV), Feline Infectious Peritonitis (FIP) of zelfs hondsdolheid kan encefalitis veroorzaken. De meeste volksgezondheidsafdelingen eisen dat alle katten, ongeacht de status binnen of buiten, worden ingeënt tegen hondsdolheid. Er is een vaccin voor FIV, maar de meeste dierenartsen vaccineren er geen katten voor. Dit komt deels omdat het risico om het op te lopen laag is, omdat de primaire manier van overdracht via bijtwonden is. Het is ook deels omdat een kat die is ingeënt voor FIV, vervolgens positief zal testen, ondanks dat ze de ziekte niet echt heeft.
FIP wordt veroorzaakt door een kattenspecifiek virus. Net als bij FIV is er een vaccin dat is ontwikkeld voor FIP, maar dat net als FIV normaal gesproken niet wordt gebruikt. Dit komt omdat onderzoeken hebben aangetoond dat de werkzaamheid van dit vaccin variabel is, als het al effectief is. Als zodanig beveelt de American Association of Feline Practitioners het momenteel niet aan als kernvaccin voor katten.
Bacteriële infecties, of ze nu aeroob zijn (een die zuurstof nodig heeft) of anaëroob (een die kan gedijen zonder zuurstof), kunnen encefalitis bij uw kat veroorzaken.
Schimmelinfecties, zoals die veroorzaakt door Cryptococcus neoformans en Blastomyces dermatididis , kan ook encefalitis veroorzaken.
Dingen zoals toxoplasmose, veroorzaakt door de protozoaire parasiet Toxoplasma gondii, kan leiden tot encefalitis.
Uw kat hoeft echter niets besmettelijks op te lopen om encefalitis te ontwikkelen. Andere oorzaken zijn onder meer immuungemedieerde aandoeningen en idiopathische (wat betekent dat er nooit een oorzaak wordt vastgesteld) encefalitis.
U moet altijd met uw kat naar de dierenarts gaan als ze neurologische symptomen vertoont. Er zal een volledig lichamelijk onderzoek worden uitgevoerd, inclusief een volledig neurologisch onderzoek.
Als u klaar bent met het onderzoeken van uw kat, zal uw dierenarts waarschijnlijk bloedonderzoek en een urineonderzoek willen uitvoeren. Afhankelijk van wat de vermoedelijke encefalitis van uw kat veroorzaakt, zal hun bloedonderzoek verschillende waarden laten zien. Een bacteriële infectie veroorzaakt een toename van het aantal witte bloedcellen, terwijl een virale infectie een afname kan veroorzaken van een specifiek type witte bloedcel, een lymfocyt genaamd.
Beeldvorming kan ook worden gedaan om uw dierenarts een kijkje te geven in de hersenen en het ruggenmerg van uw kat. Röntgenfoto's kunnen longbetrokkenheid aantonen, maar om het neurale systeem van uw kat beter te kunnen beoordelen, moet uw dierenarts geavanceerde afbeeldingen zien, zoals een MRI- of CT-scan. Deze kunnen uw dierenarts een gedetailleerder beeld geven van de omvang van de encefalitis van uw kat en welk deel (of delen) van de hersenen erbij betrokken is.
Ten slotte kan uw dierenarts een monster van het hersenvocht van uw kat nemen, omdat door het kweken ervan een infectieus agens kan identificeren dat de symptomen van uw kat veroorzaakt.
De onmiddellijke zorg van uw dierenarts is het verminderen van de zwelling in de hersenen van uw kat en het stoppen van eventuele aanvallen waaraan uw kat mogelijk lijdt. Ze zullen medicijnen voorschrijven om specifiek hierbij te helpen.
Als een veroorzaker wordt geïdentificeerd, zal uw dierenarts medicijnen voorschrijven om dat ook te behandelen. Dit kan antibiotica of antischimmelmiddelen zijn. Er zijn antivirale medicijnen voor katten beschikbaar, maar ze brengen hun eigen risico's met zich mee. Uw dierenarts kan bepalen of ze een geschikte behandelingsoptie zijn voor uw kat of niet.
Als de symptomen van uw kat ernstig zijn, kan een ziekenhuisopname nodig zijn voor 24-uurs zorg. Dit kan intraveneuze antibiotica en ondersteunende zorg omvatten, zoals intraveneuze vloeistoffen.
Zodra de behandeling is gestart, kunt u in de loop van weken tot maanden verbetering in de symptomen van uw kat zien. De prognose en snelheid van herstel hangt af van de oorzaak van de encefalitis van uw kat en de ernst van de aandoening. Uw dierenarts zal uw kat ook willen zien voor routinecontroles om hun herstel nauwlettend te volgen.
