Bezoars zijn gastro-intestinale massa's die van invloed kunnen zijn op honden, katten, mensen en andere dieren. De meeste bezoars die bij katten voorkomen, zijn in feite haarballen. Veel bezoars worden uitgebraakt of gaan zonder problemen door het maagdarmkanaal van een kat. Sommige kunnen echter niet op natuurlijke wijze worden doorgegeven en veroorzaken een gedeeltelijke of volledige gastro-intestinale obstructie. Deze katten hebben veterinaire medische aandacht nodig.
Met betrekking tot katten beschrijft de term bezoar (uitgesproken als "BEE-zorr") een massa vreemd materiaal dat zich ontwikkelt in het maagdarmkanaal, meestal de maag. Het materiaal kan in de maag tot een stevige, ronde bal worden gevormd. Sommige bezoars worden uitgebraakt, verteerd of door de rest van het maagdarmkanaal gevoerd en uitgepoept. Sommige zijn echter te groot en te compact om uit het lichaam te worden verdreven. Deze bezoars kunnen leiden tot ernstige gastro-intestinale obstructies.
Er zijn een paar verschillende soorten bezoars die katten kunnen treffen.
Een kat met een bezoar vertoont in eerste instantie mogelijk geen tekenen van ziekte. Het kan zijn dat u eerst merkt dat uw kat kokhalst of hijst in een poging de maaginhoud over te geven, maar er komt weinig of niets uit. U ziet misschien dat uw kat vaak haarballen ophoest en nu plotseling weinig interesse heeft in eten en zich niet normaal gedraagt.
Het is belangrijk om contact op te nemen met uw dierenarts als uw kat deze symptomen vertoont of andere tekenen dat er een probleem is. Onthoud dat katten instinctief ziekte zo lang mogelijk verbergen als een manier om te overleven.
De meest voorkomende reden waarom een kat een bezoar kan ontwikkelen, is door haar en vuil in te nemen tijdens het verzorgen. In kleine hoeveelheden kunnen deze materialen door het maagdarmkanaal gaan of de kat kan ze als haarballen opstapelen. Overmatige hoeveelheden haar en vuil kunnen zich ophopen met voedsel in de maag en een trichobezoar vormen die niet kan worden gepasseerd.
Fytobezoars komen minder vaak voor dan trichobezoars en ontwikkelen zich wanneer vezelig plantaardig materiaal zich ophoopt tot een vaste massa in het maagdarmkanaal. Deze komen niet vaak voor bij katten
Hoewel zeldzaam bij katten, kunnen meerdere medicijnen een klonter in de maag vormen en een farmacobezoar worden.
Uw dierenarts zal beginnen met een grondig onderzoek om de algehele gezondheid en conditie van uw kat te bepalen. Het is mogelijk dat de dierenarts een massa voelt bij het palperen van de buik van uw kat. Als er een massa wordt gevoeld, zal de dierenarts waarschijnlijk röntgenfoto's (röntgenfoto's) van de buik aanbevelen. Bloed- en urinetests kunnen ook nodig zijn om de orgaanfunctie en het aantal bloedcellen te beoordelen, vooral als uw kat mogelijk een GI-obstructie heeft.
Sommige bezoars kunnen medisch worden behandeld met laxeermiddelen en smeermiddelen die de kat helpen de bezoar gemakkelijker te passeren. Sommige bezoars zijn echter te groot en reageren moeilijk op deze medicijnen. In dit meer ernstige geval heeft de kat meestal een operatie nodig om de bezoar te verwijderen.
Een buikoperatie wordt uitgevoerd onder algemene anesthesie. Uw dierenarts zal de buik van uw kat openen en vervolgens het maagdarmkanaal openen waar de bezoar zich bevindt. De bezoar wordt voorzichtig verwijderd en het maagdarmkanaal wordt geïnspecteerd op schade. Ongezond weefsel kan worden verwijderd voordat uw dierenarts het maagdarmkanaal zorgvuldig weer aan elkaar hecht. De buik wordt dichtgehecht en uw kat zal waarschijnlijk een paar dagen in het ziekenhuis worden opgenomen. Uw dierenarts zal uw kat waarschijnlijk met medicijnen naar huis sturen om te helpen bij genezing en om herhaling van bezoars te voorkomen.
De beste manier om bezoars bij katten te voorkomen, is door de hoeveelheid haar en puin die uw kat in één keer consumeert tot een minimum te beperken. Uw dierenarts kan u adviseren over medicijnen en supplementen die preventief ingezet kunnen worden.
Geef uw kat nooit laxeermiddelen of andere medicijnen of supplementen zonder eerst met uw dierenarts te overleggen. Sommige behandelingen kunnen meer kwaad dan goed doen.
