De meeste hondenbezitters zijn bekend met het gedrag van staartjagen, maar is het een normaal gedrag voor een kat? Wat als uw kat vanuit het niets zijn staart lijkt aan te vallen? Of misschien heeft uw kat geen probleem met zijn staart, maar gedraagt hij zich ongemakkelijk of zelfs pijnlijk als u hem aait. Deze eigenaardigheden kunnen tekenen zijn van iets dat Feline Hyperesthesia Syndrome of FHS wordt genoemd.
Feline Hyperesthesia Syndrome is een zeldzame, maar verwarrende aandoening. Katten die aan dit syndroom lijden, zijn erg gevoelig om aangeraakt te worden, vooral over hun onderrug. In feite betekent hyperesthesie letterlijk 'te veel gevoel en sensatie'.
Hoewel elke kat erdoor kan worden aangetast, worden Aziatische rassen zoals de Siamees, Birmese, Abessijnse en Perzische rassen vaker gediagnosticeerd. De meeste katten die lijden aan het Feline Hyperesthesia Syndroom beginnen symptomen te vertonen tussen één en vijf jaar oud.
FHS is nog steeds niet volledig begrepen. Sommige dierenartsen denken dat het een zenuwaandoening is. Anderen geloven dat het puur een manifestatie is van een obsessief-compulsieve stoornis. Het is pas de laatste jaren dat dierenartsen het kattenhyperesthesiesyndroom als een echte aandoening hebben erkend.
Een van de meest voorkomende symptomen van FHS is dat de huid van uw kat rimpelt of trilt bij aanraking. Sommige katten kunnen zelfs plassen als ze op hun rug worden aangeraakt of verdragen het niet om geaaid te worden of helemaal niet vastgehouden te worden. Als uw kat het kattenhyperesthesiesyndroom heeft, kunnen ze ook overmatig gaan likken en kauwen op hun lichaam, inclusief hun voorpoten, wanneer ze op hun rug aaien. Katten met FHS kunnen ook boos zwiepen en dan hun eigen staart aanvallen.
Sommige katten voelen zich misschien zo ongemakkelijk dat ze door het huis rennen, schreeuwend en jankend. Gejank en luid miauwen is zelfs een ander symptoom van het kattenhyperesthesiesyndroom, vooral in combinatie met zwiepen met de staart of kauwen op de poot.
De symptomen zijn episodisch, wat betekent dat ze uit het niets ontstaan en dan net zo plotseling verdwijnen als ze zijn verschenen. Als uw kat het kattenhyperesthesiesyndroom heeft, zal ze tussen de afleveringen volledig zonder symptomen zijn.
Huidig veterinair onderzoek verschilt over hoe FHS bij katten ontstaat, maar er zijn twee hoofdtheorieën.
De eerste is dat het een aandoening is die de zenuwen van uw kat beïnvloedt. Of de zenuwen zijn aangetast door een beknelde schijf in de wervelkolom of door epileptische activiteit in de hersenen, is onduidelijk.
De tweede theorie is dat zenuwpijn er niets mee te maken heeft en dat het echt een obsessief-compulsief gedrag is.
FHS is helaas een diagnose van uitsluiting. Dit betekent dat uw dierenarts andere ziekten moet uitsluiten voordat de diagnose Feline Hyperesthesia Syndrome kan worden gesteld.
Bepaalde huidaandoeningen, waaronder vlooienallergiedermatitis, kunnen symptomen hebben die vergelijkbaar zijn met FHS. Uw dierenarts zal een grondig lichamelijk onderzoek doen om te controleren op vlooien en om de huid van uw kat te controleren op kleine, rode, verheven bultjes (papels) die veelbetekenend zijn voor vlooienbeten.
Artrose is ook iets dat katten treft, vooral oudere katten. Tot voor enkele jaren werd artritis bij oudere katten niet zo vaak gediagnosticeerd. Dit komt deels doordat eigenaren van gezelschapsdieren de signalen thuis niet volledig herkennen en deels omdat het voor een dierenarts moeilijk is om de gang van een kat in een kantooromgeving te waarderen. De onderrug, achterpoten en staart zijn de meest voorkomende locaties voor jichtige veranderingen bij een kat. Uw dierenarts zal er zeker van willen zijn dat de gevoeligheid van uw kat met de achterkant niet gerelateerd is aan artritis.
Als huidproblemen en arthritische veranderingen zijn uitgesloten, kan uw dierenarts FHS gaan beschouwen als de reden voor de gevoeligheden van uw kat.
Op basis van de twee theorieën over wat FHS veroorzaakt, zijn er een paar therapieën beschikbaar.
Als uw dierenarts van mening is dat de symptomen van uw kat het gevolg zijn van OCS, kan hij of zij een stemmingsstabilisator voorschrijven, zoals fluoxetine of amitryptiline. Uw dierenarts kan ook gedragsveranderingstactieken aanbevelen, zoals het regelmatig voeren van uw kat, interactief spelen en verrijking van de omgeving zoals puzzelvoeders en speelgoed.
Als wordt aangenomen dat zenuwpijn de oorzaak is van de FHS van uw kat, kan uw dierenarts een middel tegen epilepsie, zoals fenobarbital, voorschrijven, evenals een medicijn tegen zenuwpijn zoals gabapentine.
Natuurlijk, ongeacht in welk kamp uw dierenarts valt, zullen zij hun behandelplan aanpassen op basis van de reactie van uw kat.
Hoewel het kattenhyperesthesiesyndroom niet kan worden genezen, kunnen katten met deze aandoening een gelukkig, gezond leven leiden met de juiste medische behandeling. Als u denkt dat de eigenaardigheden van uw kat het gevolg zijn van FHS, neem dan contact op met uw dierenarts.
