Heeft uw kat moeite om op zijn favoriete vensterbank te springen? Verzorgt hij zichzelf niet zo goed als vroeger? Hij zou artrose kunnen hebben. Hoewel chronische ontstekingsaandoeningen zoals artrose goed gedocumenteerd zijn bij honden, zijn ze historisch gezien ondergediagnosticeerd bij katten. In feite is de incidentie van artrose bij katten veel hoger dan eerder werd gedacht en kan het een belangrijke oorzaak zijn van pijn bij volwassen en geriatrische katten. Dit artikel behandelt de oorzaken en symptomen van artrose bij katten, samen met advies over het omgaan met en behandelen van de aandoening om uw kat zo comfortabel mogelijk te houden.
Bij artrose gaat het om beschadiging en verlies van het kraakbeen dat de gewrichten helpt beschermen, waardoor bot-op-botcontact ontstaat. Dit contact veroorzaakt chronische ontstekingen, botremodellering en pijn.
De oorzaken van artrose bij katten zijn niet zo goed begrepen als bij honden. Bij honden wordt artrose meestal veroorzaakt door een onderliggende aandoening (heupdysplasie, elleboogdysplasie, kruisziekte, enz.). Bij katten wordt de definitieve oorzaak meestal niet geïdentificeerd, maar kan ook te wijten zijn aan een onderliggende aandoening zoals gewrichtsdysplasie, eerder trauma, enz.
Tekenen van artrose bij katten kunnen niet-specifiek zijn. Een terughoudendheid om te springen, verminderde verzorging, een verandering in houding en/of verlies van eetlust zijn gedocumenteerd bij de getroffenen.
Veel kattenbezitters zullen deze veranderingen thuis opmerken, maar omdat het niet de klassieke symptomen zijn die geassocieerd worden met gewrichtspijn (d.w.z. kreupelheid, inspanningsintolerantie en pijn), kunnen ze niet worden beoordeeld, niet gediagnosticeerd en onbehandeld blijven. Er worden methoden ontwikkeld om pijn bij katten te beoordelen, zowel subjectief als objectief, om de diagnose van deze veelvoorkomende aandoening te helpen verbeteren.
Vanwege hun kleine formaat, lenigheid en behendigheid kunnen katten vaak een opmerkelijke hoeveelheid orthopedische pijn verdragen. Orthopedische onderzoeken omvatten meestal het observeren van mobiliteit en het palperen (fysiek manipuleren) van de gewrichten om zwelling, verdikking of verminderd bewegingsbereik te voelen. De stress van dierenartsbezoeken, samen met het vermogen van de kat om ongemak te verbergen, maakt orthopedische onderzoeken echter moeilijk voor zelfs de meest ervaren clinicus.
Gewrichtsschade wordt het gemakkelijkst gevisualiseerd en gediagnosticeerd door röntgenfoto's. Meer geavanceerde beeldvorming kan routine worden bij geriatrische kattenonderzoeken, maar wordt momenteel meestal alleen gebruikt wanneer dit klinisch gerechtvaardigd is.
Een goed afgerond integratief of holistisch therapieplan dat individueel is opgesteld voor de aangedane kat, zou de beste verlichting moeten bieden en extra gewrichtsschade helpen voorkomen.
De behandeling draait voornamelijk om veranderingen in levensstijl. De correlatie tussen overgewicht en artrose is goed gedocumenteerd bij honden, en gezond verstand zou suggereren dat een parallelle situatie van toepassing is op katten. Er kan dus worden aangenomen dat een score voor een gezond gewicht en een gezonde lichaamsconditie de algehele gezondheid bevordert en een hoofddoel van de therapie zou moeten zijn bij elke chronische aandoening die katten treft, waaronder osteoartritis. Veilig sporten (met inspraak van de eigenaar en toezicht) moet ook worden overwogen. Het verstrekken van zacht beddengoed, het plaatsen van voedsel- en waterbakken in gemakkelijk toegankelijke gebieden en het implementeren van hellingen of trappen kan extra gewrichtsschade helpen voorkomen.
Een verscheidenheid aan supplementen en kruiden kan helpen bij artrose bij katten, maar zorg ervoor dat u met een holistische of integratieve dierenarts werkt voordat u uw kat aan iets nieuws begint.
Koude therapeutische lasertherapie, acupunctuur en fysiotherapie zijn allemaal gunstig gebleken bij de behandeling van chronische ontstekingen bij mens en dier, en moeten worden overwogen in een therapieplan voor katten met artrose. Het is echter belangrijk om rekening te houden met het temperament voordat u dergelijke behandelingen uitvoert, aangezien stress tijdens of door deze procedures een nadelige invloed kan hebben op geriatrische katten.
Conventionele farmacologische interventie kan bestaan uit ontstekingsremmende medicatie en/of pijnstillers. Omdat katten met artrose meestal ouder zijn en mogelijk te maken hebben met aanvullende onderliggende aandoeningen, is voorzichtigheid geboden en moet altijd een dierenarts worden geraadpleegd voordat medicatie wordt toegediend.
Vooruitgang in veterinaire diagnostiek, samen met scherpzinnige kattenbezitters, werpen licht op de werkelijke prevalentie van artrose bij katten, maar de aandoening blijft nog steeds ondergediagnosticeerd. Als uw kat ouder wordt, let dan op milde gedragsveranderingen die op ongemak kunnen duiden, en neem routinematige veterinaire evaluatie op als onderdeel van zijn zorg. Vroege detectie en een goed afgerond therapieplan kunnen moeilijk te diagnosticeren artrosepijn verlichten, helpen voorkomen dat het probleem verergert en de kwaliteit van leven van uw oudere kat verbeteren.
In een recent onderzoek werden röntgenfoto's beoordeeld van katten ouder dan 12 jaar. De röntgenfoto's waren gemaakt voor problemen die niet verband hielden met artrose of gewrichtspijn. Toch werd bij meer dan 90% van deze katten bewijs van arthritische veranderingen opgemerkt, hoewel slechts een zeer laag percentage werd gediagnosticeerd of behandeld voor de aandoening.
Deze bevindingen geven aan dat oudere katten moeten worden gecontroleerd en grondig door een dierenarts moeten worden beoordeeld op eventuele subtiele tekenen van artrose, omdat vroeg ingrijpen extra gewrichtsschade en pijn kan voorkomen. Artrose is een progressieve ziekte, maar pijn en daaropvolgende gewrichtsschade kunnen worden beheerd en behandeld met veranderingen in levensstijl en ondersteunende zorg.
