In dit artikelElk dier kan om verschillende redenen een bacteriële infectie ontwikkelen. De kans is groot dat u tijdens uw leven een of andere bacteriële infectie heeft gehad. Moet u zich zorgen maken dat uw hond een bacteriële infectie krijgt? Nou, er is geen reden om ongerust te worden. Het is echter een goed idee om bekend te raken met actinomycose en andere bacteriële infecties. Op deze manier kunt u het bij uw hond helpen voorkomen of het vroeg detecteren als het zich toch voordoet.
Actinomycose is een infectie die bij honden kan optreden wanneer microben van de Actinomyces bacteriegroep dringen de huid of het lichaam binnen. De Actinomyces bacterie komt van nature voor in de bek van honden. Wanneer de bacteriën echter de huid binnendringen of de luchtwegen of lichaamsholten binnendringen, kan dit leiden tot een ernstige infectie. Actinomycose gaat meestal gepaard met een combinatie van verschillende soorten bacteriën, zoals E. coli , Pasteurella , Staphylococcus aureus , Streptokokken , en meer. De ernst van actinomycose of enige andere bacteriële infectie hangt af van het type wond of letsel, de locatie, hoe lang het onbehandeld is gelaten en het eigen immuunsysteem van de hond.
Actinomycose kan voorkomen bij katten en andere dieren. Het is zeer zeldzaam bij mensen.
Actinomycose wordt meestal veroorzaakt door een penetrerende wond zoals een hondenbeet of door een penetrerend vreemd lichaam dat migreert, zoals vossenstaarten en cheatgrass (gras awns) of soortgelijke soorten plantaardig materiaal. Het vreemde lichaam wordt vaak door de hond ingeademd. Of het plantenmateriaal komt vast te zitten in de vacht en doorboort dan de huid. Een hond kan ook plantaardig materiaal binnenkrijgen tijdens het zelfverzorging. Hoe dan ook, het object kan zich ingraven en naar verschillende delen van het lichaam migreren.
Jachthonden en honden van grote rassen worden vaker aangetast dan andere rassen, maar actinomycose kan bij elk hondenras voorkomen.
Hoewel actinomycose niet overal in de VS extreem vaak voorkomt, kan het uw hond overal overkomen. Actinomycose door vreemde lichamen komt vaker voor in westelijke (en sommige middenwesten) regio's van de VS, waar vossenstaart en soortgelijke grassen veel voorkomen.
De tekenen van bacteriële infecties hangen meestal af van de plaats van de infectie. Zichtbare infecties zijn vaak onderhuids (onderhuids), maar kunnen ook het huidoppervlak betreffen. Deze kunnen eruitzien als wonden of zwellingen. Ze kunnen verschijnen als een stevige of zachte zwelling. Ze kunnen al dan niet zweren aan het oppervlak. Er kan een afscheiding aanwezig zijn. De consistentie en kleur van de afscheiding kan variëren van waterig en roze of rood (serosanguinous) tot dik en geel of groen van kleur (pus). De afscheiding kan een vieze geur hebben, vooral als het op pus lijkt.
Actinomycose kan ook voorkomen in het gezicht, hoofd, mond of luchtwegen van een hond. U kunt tekenen opmerken zoals hoesten, niezen of abnormale ademhaling. Een afscheiding kan aanwezig zijn uit de neus of mond of rond de ogen. Uw hond kan zelfs moeite hebben met eten of slikken.
Als actinomycose aanwezig is in het lichaam waar het niet met het blote oog kan worden gezien, kan uw hond verschillende ziekteverschijnselen vertonen, zoals lethargie, verlies van eetlust en gewichtsverlies. Longontsteking kan secundair aan actinomycose optreden.
Omdat actinomycose een bacteriële infectie is, zullen veel honden op een gegeven moment koorts krijgen. Sommige of alle lymfeklieren van uw hond kunnen vergroot worden (lymfadenopathie genoemd). Lymfeklieren bevinden zich allemaal op het lichaam van uw hond, maar de gemakkelijkst te vinden wanneer ze opgezwollen zijn, zijn de submandibulaire (rechter- en linkerkant van het hoofd dichtbij waar de achterkant van de kaken de nek raakt), oksel (oksels) en knieholte (rug van de knieën) lymfeklieren.
Neem onmiddellijk contact op met uw dierenarts als u wonden, zwellingen of tekenen van ziekte opmerkt bij uw hond.
Als u vermoedt dat uw hond een bacteriële infectie heeft (of welke ziekte dan ook), neem dan zo snel mogelijk contact op met uw dierenarts. Uw dierenarts zal uw hond persoonlijk moeten zien om een juiste diagnose te stellen en de juiste behandeling te starten.
Tijdens het bezoek aan het kantoor van uw dierenarts zal een technicus of assistent u vragen stellen over de recente geschiedenis en activiteiten van uw hond. De dierenarts zal een volledig lichamelijk onderzoek uitvoeren. Afhankelijk van de bevindingen van uw dierenarts, kan de volgende stap zijn om enkele laboratoriumtests te doen. Bloedchemie en volledig bloedbeeld zullen waarschijnlijk worden aanbevolen om de orgaanfunctie, het aantal bloedcellen en de algehele gezondheid van uw hond te beoordelen. Als uw dierenarts interne afwijkingen vaststelt of vermoedt, kunnen röntgenfoto's (röntgenfoto's) ook worden aanbevolen.
Als de plaats van vermoedelijke infectie toegankelijk is, zal uw dierenarts waarschijnlijk een kweek- en gevoeligheidstest aanbevelen. De dierenarts of technicus zal een monster van de wond nemen. Dit monster wordt zodanig bereid dat de groei van eventueel aanwezige bacteriën wordt gestimuleerd. Als er iets groeit, zullen ze microscopisch bepalen welke soorten bacteriën aanwezig zijn. Vervolgens zullen ze verschillende soorten antibiotica testen om te zien welke de bacteriën elimineren. Het uitvoeren van een kweek en gevoeligheid is de meest nauwkeurige manier om erachter te komen welke bacteriën aanwezig zijn en om te bepalen welk antibioticum de infectie het meest waarschijnlijk zal uitroeien.
Behandeling van een bacteriële infectie hangt af van het type bacterie dat aanwezig is en de ernst van de infectie. Voor milde tot matige infecties kan antibiotica de enige noodzakelijke behandeling zijn. Penicilline is het antibioticum bij uitstek voor actinomycose. Uw dierenarts kan echter een ander antibioticum voorschrijven, afhankelijk van de kweekresultaten, de aard van de infectie en de medische geschiedenis van uw hond. De noodzakelijke antibioticakuur duurt meestal enkele weken.
Voor meer ernstige of invasieve infecties kan een chirurgische ingreep nodig zijn. Chirurgische behandelingen variëren afhankelijk van de locatie en de ernst van de infectie. Voor ernstige huidinfecties moet de dierenarts meestal het stervende weefsel opruimen om de groei van nieuw weefsel te bevorderen (dit proces wordt debridement genoemd). Als weefselbeschadiging pockets onder de huid heeft veroorzaakt, kan ook een chirurgische drain worden geplaatst. Sommige wonden worden gedeeltelijk gehecht, terwijl andere open moeten blijven om te genezen.
Als de bacteriële infectie aanwezig is in een lichaamsholte, zoals de buik, moet de dierenarts mogelijk operatief naar binnen gaan om deze te verwijderen. Dit type operatie kan ook een chirurgische drain vereisen.
Voor sommige ernstige infecties kan uw huisarts u doorverwijzen naar een dierenarts. Deze specialisten zijn gecertificeerd in veterinaire chirurgie en weten hoe ze de meest serieuze chirurgische ingrepen moeten uitvoeren.
Herstel van actinomycose en andere bacteriële infecties kan weken tot maanden duren. Uw hond zal een lange antibioticakuur moeten krijgen. Voor pijnbestrijding kunnen andere medicijnen worden voorgeschreven. Uw hond zal enkele dagen in het ziekenhuis moeten worden opgenomen als een chirurgische behandeling is uitgevoerd. Verwacht regelmatig terug te keren naar de dierenarts voor vervolgonderzoeken en behandelingen. Het is essentieel dat u de instructies van uw dierenarts opvolgt als u wilt dat uw hond herstelt. Communiceer over eventuele problemen die u ondervindt, zodat het kantoor van uw dierenarts u kan helpen bij het maken van aanpassingen.
De beste manier om actinomycose en elk ander type bacteriële infectie bij uw hond te voorkomen, is door problemen vroegtijdig op te sporen. Als uw hond is gebeten door een ander dier, zoek dan onmiddellijk veterinaire hulp. Dierenbeten kunnen zeer snel ernstig worden. Zelfs als u ter plaatse eerste hulp kunt verlenen, moet u toch contact opnemen met een dierenarts.
Inspecteer en verzorg uw hond goed nadat hij tijd buitenshuis heeft doorgebracht, vooral als uw hond in een gebied is geweest met hoog gras of soortgelijke planten. De meeste binnendringende vreemde voorwerpen zijn moeilijk te zien met het blote oog, maar je kunt ze misschien wegpoetsen of kammen. Dit proces kan je ook helpen parasieten zoals vlooien of teken te detecteren.
Als u vermoedt dat uw huisdier ziek is, bel dan onmiddellijk uw dierenarts. Raadpleeg voor gezondheidsgerelateerde vragen altijd uw dierenarts, aangezien zij uw huisdier hebben onderzocht, de gezondheidsgeschiedenis van het huisdier kennen en de beste aanbevelingen voor uw huisdier kunnen doen.