Gangpaarden zijn erg populair bij ruiters van alle ervaringsniveaus, maar zijn vooral aantrekkelijk voor mensen die later in hun leven gaan rijden of rugpijn ervaren. Zelfs een ander paard in een zittende draf berijden helpt om je rug losser te maken, en het Tennessee Walking Horse - met zijn zijdezachte loop die lijkt op een gang op één voet - is een populair ras dat door veel ruiters wordt gewenst vanwege zijn stabiele looppatroon. bewegingen.
Tennessee Walking Horses, ook wel "Walkers" genoemd, zijn een soort gangenpaard dat aan het einde van de 19e eeuw in Tennessee is ontstaan. Deze paarden zijn gefokt voor hun zachte viertaktgang, hebben een kenmerkende loopstap en zijn een van Noord-Amerika's meest populaire rassen.
Tennessee Walking Horses worden vaak gebruikt voor trailrijden naast het deelnemen aan paardenshows. Met hun unieke gangen, elegante houding en verstandig temperament, bestaat er geen twijfel over de aantrekkingskracht van dit ras.
Het Tennessee Walking Horse heeft een fijn gebeiteld hoofd zonder er sierlijk uit te zien, grote ogen en korte, rechtopstaande oren. De hals is lang en verfijnd met een zuivere, dunne keelgrendel. Het paard heeft een lange, hellende schouder met een even lange, hellende heup. De bovenste lijn is korter ten opzichte van de ventrale middellijn om een lange, schrijdende overstap mogelijk te maken bij het lopen. Het lichaam is fors, met lange, schone benen. Het is acceptabel dat de achterbenen enigszins koehakt of sikkelvormig zijn.
Tennessee Walking Horses variëren over het algemeen van 14,3 tot 17 HH en wegen 900 tot 1200 pond.
Het Tennessee Walking Horse is ontwikkeld om een soepele, veilige rit te bieden aan boeren die over ruw terrein reizen, en hoewel ze oorspronkelijk werden gefokt om alle soorten landbouwwerk te doen, zijn TWH's nu in de eerste plaats een rijpaard dat even gewaardeerd wordt in de showring als op de trail en gereden onder Engelse en westerse tack.
Tennessee Walking Horses zijn er in veel verschillende vachtkleuren en patronen en zelden wordt een TWH vanwege kleur van het register afgewezen. Ruggen, bruin, laurier en kastanjes komen vaak voor, evenals buckskins, duns, roans, pintos en palominos. Sommige fokkers zullen hun fokprogramma's baseren op het produceren van specifieke kleuren.
Het Tennessee Walking Horse, zoals de naam al doet vermoeden, is ontstaan in de staat Tennessee en heeft een combinatie van verschillende rassen in zijn voorouders. Zijn stamboom omvat het verouderde gangen- of pacing-ras uit New England, het Narragansett-paard genaamd, dat is toegeschreven als een van de grondleggers van verschillende moderne gangenpaardenrassen. Een ander verouderd ras in zijn afstamming is de Canadian Pacer, waarvan wordt gedacht dat hij nauw verwant is aan het moderne Canadese paard, dat goed bekend was in New England en zijn stamboom herleidt tot paarden die in de 17e eeuw vanuit Europa naar Acadia en Nieuw-Frankrijk werden gebracht. De American Standardbred, Thoroughbred, Morgan en American Saddlebred droegen ook hun bloedlijnen bij. Het is natuurlijk het officiële Tennessee State Horse.
Het unieke looppatroon van het Tennessee Walking Horse maakt het een favoriete rit bij beginners, oudere ruiters en ruiters met rugklachten. De concurrentie op TWH-shows kan hevig zijn, en paarden worden beoordeeld op exterieur en gang in bereden klassen zoals western pleasure en plantation pleasure. Het kenmerkende hoofdknikken wordt als noodzakelijk beschouwd wanneer het paard een rennende stap maakt. Deze hardloopwandeling kan een renner tussen de vier en zeven mijl per uur vervoeren. Hun galop wordt beschreven als een soepel hobbelpaard en comfortabel voor de ruiter. In de hand getoond, is de TWH gemaakt om 'uitgeparkeerd' te staan met het gewicht op de voorhand en de achterpoten gestrekt.
Het is jammer dat het verhaal van zo'n interessant ras enigszins wordt ontsierd door incidenten van pijn en dat TWH-shows vaak het doelwit zijn van dierenactivisten en de aandacht van de menslievende samenleving. Pijn veroorzaken is het aanbrengen van een chemisch middel of de fysieke verwonding van de kogel, de koot of het hoefgebied van het paard om pijn te veroorzaken waardoor het paard zijn voeten hoger zal tillen tijdens de wedstrijd. Ook worden de "Big lick" of "padded shoes" en kettingen om de kogels onder de loep genomen, de zogenaamde "action devices" die worden gebruikt om het paard hoger te laten stappen. Veel TWH-liefhebbers zijn tegen deze apparaten en andere potentieel schadelijke methoden die nog steeds worden toegepast. gebruikt (hoewel de praktijk van soring illegaal is sinds 1970). Veel TWH-liefhebbers berijden hun paarden blootsvoets of met gewone schoenen en genieten van hun elegante en unieke gangen zonder hun paarden te dwingen enige onnatuurlijke bewegingen uit te voeren.
