In dit artikelEen van de grootste families van tropische zoetwatervissen die geschikt zijn voor het huisaquarium zijn de cichliden. Een van de onderscheidende kenmerken van deze diverse soort is dat de stralen in de voorkant van de rugvin stekelig zijn, zoals die van een maanvis of bluegill, hoewel dit niet absoluut is bij bijna alle cichliden. Een groot en gevarieerd assortiment cichliden wordt in zoet water aangetroffen in de zuidelijke helft van Noord-Amerika, Midden- en Zuid-Amerika en Afrika, en een paar zijn bekend uit Klein-Azië en India. Velen staan bekend als wilde kleine wezens, die dol zijn op het vernietigen van de vegetatie in zorgvuldig beplante aquaria en op ruzie maken met andere vissen.
Hoe worden ze verkeerd begrepen! Cichliden graven de planten op om een broedgebied te bouwen en een vrouwtje aan te trekken. Ze maken ruzie met andere vissen in het aquarium in een show van territoriale verdediging, opnieuw om een vrouwtje aan te trekken. Deze verbazingwekkende vissen trekken in veel gevallen een vrouw aan en paren voor het leven. Sommige van de Cichlidenfamilie zullen hun nest en territorium gewelddadig bewaken nog voordat ze zijn gedekt, dan samen voor hun eieren zorgen, hun jongen uitbroeden en ze grootbrengen totdat ze voor zichzelf kunnen zorgen. Een paar cichlidensoorten zijn vredig; zoals de rammen en Kribensis, andere zijn zo interessant in hun gewoonten, of zo aantrekkelijk van kleur, dat ze ondanks hun slechte karakter gehouden worden.
Er is geen fijner kweekproject in de tropische vissenhobby dan de projecten die betrekking hebben op cichlidenparen. Dit omvat de Discus, maanvissen, Kribensis, Egyptische mondkweker en vele anderen.
Een van de bekendste en meest geliefde cichliden die naast elkaar kunnen bestaan in een gezelschapsaquarium is Pterophyllum scalare , de maanvis of zoals het soms wordt aangeduid als "de halve maanvis" van de Amazone. De naam Scalare wordt vaak gebruikt, niet alleen voor deze soort, maar ook voor Pterophyllum eimekei , een kleinere soort die er sterk op lijkt. Ze zien er uitstekend uit in groepen van zes of meer, zwemmend over de rotsranden van een goed beplante grote showtank of zelfs een enkele van deze opmerkelijke vissen voegt een pracht toe die geen andere vis kan benaderen.
Zeggen dat een vis "zilverachtig" is, is niet erg beschrijvend, maar de "gewone" engel of Scalare glanst met een puur en gepolijst zilver dat wordt afgezet door de smalle horizontale zwarte balken die zich over het lichaam uitstrekken tot in de zilverachtige vinnen. De rug- en buikvinnen zijn sterk ontwikkeld, evenals de lange, draadachtige stralen van de buikvinnen. De vis zelf is schijfachtig en zo plat dat hij bijna onzichtbaar is wanneer hij frontaal wordt gezien. De Scalare is vreedzaam en leeft goed samen met andere vissen; hij eet gedroogd voedsel, maar geeft de voorkeur aan kleine schaaldieren en wormen, en moet deze minstens met tussenpozen hebben om in goede conditie te blijven.
De maanvis is gemakkelijk te kweken in een aquarium en wordt al tientallen jaren gekweekt, waardoor de hobby veel variaties heeft gekregen van de veelvoorkomende variëteit die wordt beschreven tot een lange fijn gesluierde sluierstaart tot een variëteit die "Koi" wordt genoemd en die zwart, zilver, geel en oranje is. De eieren worden gelegd op bladeren van het Amazonezwaard of platte lange stukken leisteen. Ze kunnen worden verwijderd en uitgebroed in een aparte tank, of met een goed paar dat door de ouders wordt uitgebroed en grootgebracht.
Andere vreedzame cichliden zijn de Symphysodon of discusvis, eerst de Blauwe Scalare genoemd, later de "pompadourvis" en nu algemeen aangeduid als discus. Deze vis werd ooit voor honderden dollars verkocht en moest met de hand worden verzameld in de Amazone. Tegenwoordig produceren fokkers ze in de Verenigde Staten en leveren ze de unieke ronde vissen in tientallen kleuren.
Met hun schoonheid komen echter ook nadelen; ze moeten zeer zuiver water hebben, veeleisende omstandigheden, en zijn nog steeds extreem duur. De discus is niet voor de beginner, maar is een van de meest ongewone vissen om te kweken voor de ervaren tropische vishobbyist. Met veel geduld en perfecte omstandigheden kun je een van de meest spectaculaire vertoningen van ouderschap meemaken die door mensenogen buiten de natuur te zien zijn! De jongen voeden zich met slijm dat door de ouders van onder hun schubben wordt afgescheiden, een waar genot om te zien, aangezien beide ouders hun kroost door het aquarium leiden terwijl de jongen hen bijna als een puppy of een kat voeden. (Natuurlijk, wetenschappelijk totaal anders, maar toch spectaculair voor de waarnemer!)
De prachtige kleine Duitse blauwe rammen en gouden rammen zijn een rustige aanvulling op elk gezelschapsaquarium. Hoewel het cichliden zijn, storen ze zelden of nooit andere vissen en kunnen ze zelfs bij families van guppy's worden gehouden zonder een groot verlies van baby-guppy's. Ze broeden in een rustige hoek of in een aarden pot, fokken en verdedigen hun jongen tot ze voor zichzelf kunnen zorgen, en broeden dan weer. Een succesvolle kolonie kan drie of vier merkbare generaties bevatten die allemaal in hun rustige hoekje van het gemeenschapsaquarium leven.
Haplochromis multicolor, de Egyptische mondkweker, is een van de meest fascinerende vissen voor de beginner tot de aquariumhobby om te zien. De Egyptische mondkweker is een felgekleurde kleine vis, het mannetje toont metallic blauw, goud en groen in zijn schubben en soortgelijke vrolijke kleuren in zijn vinnen. Maar de manier waarop ze voor de eieren en de jongen zorgen, heeft zijn populariteit gewonnen onder liefhebbers van tropische vissen.
De Egyptische mondkweker heeft geen grote tank, kunstmatige beluchting van het water of zelfs zeer hoge temperaturen nodig om het paaien op te wekken. De eieren worden in een kuiltje in het zand gelegd en nadat ze zijn bevrucht, worden ze door het vrouwtje in haar mond genomen, waar ze worden vastgehouden tijdens de incubatieperiode, die gewoonlijk ongeveer twee weken duurt. Zelfs nadat de eieren zijn uitgekomen, blijven de jongen nog een paar dagen langer in haar mond.
Gedurende al die tijd neemt de vrouwelijke Egyptische mondkweker geen voedsel. Na twee of drie weken mogen de baby's ontsnappen en rondzwemmen in het aquarium, maar als je een buur of een vriend die niet bekend is met het paar vissen meeneemt om getuige te zijn van dit wonder van de kinderkamer, opent het vrouwtje haar moederlijke kaken; de familie van jonge Egyptische mondkwekers, met een getal van 10 tot 50, komt weer naar binnen zwemmen; en alle kronkelende kleintjes zijn weer veilig weggestopt.
Er zijn veel andere mondkwekers, de meeste behorend tot de Afrikaanse cichlidenvariëteit, die zo schitterend gekleurd zijn; je denkt misschien dat het zoutwatervissen zijn. Zij zijn niet; ze komen uit de Rift Valley-meren van Afrika. Deze Afrikaanse cichliden behoren tot de smerigste van alle cichliden en kunnen met geen enkele andere vis worden gecombineerd, zelfs niet met andere cichliden. Ze zullen geen tijd verspillen om alles te doden, behalve andere Afrikanen, cichliden, en zelfs dan moet je oppassen dat je alleen compatibele soorten Afrikaanse cichliden combineert. Eenmaal opgericht, is een aquarium met Afrikaanse cichliden een van de gemakkelijkste en meest onderhoudsvrije omgevingen die je kunt houden.
De broedactiviteiten van Afrikaanse cichliden zijn bijna onophoudelijk, en als je een groot rif met veel gaten en spleten voorziet, zul je een behoorlijk aantal van de groeiende jonge darts rond het rif zien, stukjes voedsel grijpen en ontsnappen aan de altijd hongerige ouders met vaardigheid en gemak!
De oude standaard Cichliden uit Midden- en Zuid-Amerika kunnen weer niet bij andere vissen, maar wel met succes bij elkaar. De meeste van deze cichliden worden vrij groot, tot 18 inch, en zelfs de kleinere zullen nog steeds alles doden wat ze kunnen overweldigen en eten. Ze doen het prima samen. Je kunt beginnen met alle jonge vissen en ze samen opgroeien in een groot aquarium.
Opmerking: Onthoud dat cichliden vrijwel de top van de voedselketen zijn in meren, vijvers en beken. In de natuur zijn gemeenschapsaquariumvissen zoals guppy's en zebra's hun voedsel, en ze eten de insecten en larven van de insecten. Cichliden zijn niet wreed, omdat dit allemaal deel uitmaakt van de natuur. Een deel van de hobby van tropische zoetwatervissen is leren over de natuur, en dit is de natuur, puur en eenvoudig!
Zelfs de grote jongens van de aquariumwereld zullen elkaar tijdens de paaitijd doden of hun medebewoners ernstig verwonden. De natuur eist dat ze zichzelf voortplanten, in tegenstelling tot de witvissen, gewone tetra's, weerhaken en Danio's die om de 20 dagen of minder broeden en honderden of duizenden eieren hebben. Deze grote roofdieren paren voor het leven, paaien meestal één keer in de lente en houden hun jongen lange tijd als gezin groot. Ze zullen alles doden om hun jongen te beschermen. Denk je dat dat hard is? Wie ken je die zou doden om hun jongen te beschermen, Cichliden zijn dichter bij je dan je denkt!
Deze omvatten de oscar, Jack Dempsey, Jewel fish, veroordeelde cichliden, groene terreur, rode duivel, bloedpapegaaivissen, Severum en vele anderen. Deze vissen beginnen eindeloos te werken en maken een gebied schoon, meestal een terracotta pot of gladde rots, of misschien zelfs een deel van de tankkant. Kort daarna leggen en bevruchten ze een groep eieren. Bij de grotere soorten zoals de oscar en rode duivels kunnen ze de duizenden eieren tegenkomen en bakken. De ouders waken over de eieren en jagen met geweld alles weg wat in de buurt komt tijdens deze paaiperiode, zelfs de hand van de aquariaan zal worden gebeten als je in de buurt van de eieren probeert te komen.
De ouders werken hard om de eieren te koelen om vers zuurstofrijk water over de eieren te laten stromen. Zodra de eieren uitkomen, begint het echte plezier. De trotse ouders paraderen met de jongen rond het aquarium, zodat de jongen kunnen grazen naar voedsel, waaronder artemia die op de rotsen en planten groeit. Als iets de eieren nadert of de jongen bedreigt, worden ze met geweld weggejaagd. De meeste van deze soorten brengen de jongen groot totdat ze redelijk groot genoeg zijn en klaar om te vechten en voor zichzelf te zorgen.
