De omgeving van uw hond is gevuld met potentiële gifstoffen. Hoewel u uw best doet om giftige stoffen uit de buurt van uw hond te houden, is blootstelling aan toxines nog steeds mogelijk. Als u weet waar u op moet letten, kunt u uw huisdier misschien behoeden voor de gevolgen van vergiftiging.
Veel honden zullen irritatie van de mond ervaren na het eten of kauwen op iets giftigs. Dit komt vooral vaak voor nadat een hond aan een giftige plant knabbelt of een giftige chemische stof proeft. Als u merkt dat uw hond kwijlt of schuimt, probeer dan te identificeren waar hij op kauwde of aan het eten was, verwijder het uit het bereik van uw hond en bewaar het voor het geval er een monster nodig is. Neem contact op met uw dierenarts voor advies over de volgende stappen.
Veel gifstoffen veroorzaken gastro-intestinale irritatie die leidt tot misselijkheid, braken en diarree. Honden kunnen eerst hun eetlust verliezen voordat andere symptomen zich ontwikkelen. In sommige gevallen kunt u bloed in het braaksel of de ontlasting zien.
Braken is vaak het eerste teken van antivriesvergiftiging, inname van medicijnen, inname van giftige planten en inname van giftig voedsel. Als uw hond plotseling begint te braken, mag dit niet worden genegeerd. Zoek naar aanwijzingen voor inname van giftige stoffen en neem contact op met uw dierenarts.
Toxines kunnen organen en lichaamsfuncties nadelig beïnvloeden, waardoor een hond zich misselijk en ongemakkelijk voelt. Veel honden worden moe en lusteloos als ze zich ziek voelen. Bovendien kunnen sommige gifstoffen, zoals rattengif, inwendige bloedingen veroorzaken. Dit bloedverlies kan leiden tot lethargie.
Veel gifstoffen tasten het zenuwstelsel en/of de spieren aan. Dit kan leiden tot epileptische aanvallen, tremoren of onvrijwillige spierspasmen. Medicijnen op recept en giftige planten zijn vaak de boosdoeners. Als uw hond onwillekeurig begint te trillen of te trillen, kan het een goed idee zijn om een video van de symptomen te maken. Kijk om je heen of je gifstoffen kunt vinden. Een aanval is niet normaal, tenzij uw hond al een aandoening zoals epilepsie heeft. Zorg ervoor dat u contact opneemt met uw dierenarts bij het eerste teken van spierspasmen, tremoren of toevallen. Veel gifstoffen kunnen snel werken, wat kan leiden tot de dood of ernstige ziekte.
Bepaalde gifstoffen werken snel en kunnen een hond doen instorten voordat andere tekenen worden gezien. Dit komt het meest voor bij voorgeschreven medicijnen, illegale stoffen en chemicaliën, maar kan ook voorkomen bij inname van planten en slangenbeten. Als uw hond plotseling in elkaar zakt of het bewustzijn verliest, is er sprake van een noodsituatie. Breng uw hond naar het dichtstbijzijnde open veterinaire kantoor.
Toxines die de luchtwegen aantasten, kunnen piepende ademhaling, moeizame ademhaling, kortademigheid, vertraagde ademhaling en ademhalingsmoeilijkheden veroorzaken. U kunt ook zien dat het tandvlees blauw van kleur wordt. Als uw hond moeite heeft met ademhalen van welke aard dan ook, moet dit als een noodgeval worden behandeld. Breng uw hond naar de dichtstbijzijnde open dierenarts.
Naarmate een toxine in het lichaam inwerkt, kunt u de temperatuur van uw hond zien stijgen of dalen. Lage lichaamstemperatuur (onder 100 graden Fahrenheit) wordt hypothermie genoemd. Koorts en verhoogde lichaamstemperatuur (meer dan 103 graden Fahrenheit) wordt hyperthermie genoemd. Als u vermoedt dat uw hond het te koud of te warm heeft, moet u de temperatuur controleren (indien mogelijk rectaal). Neem contact op met uw dierenarts als het abnormaal is.
Bijtende stoffen kunnen zweren of brandwonden op de huid en in de mond veroorzaken. Veel schadelijke chemicaliën kunnen de huid en de mondholte irriteren als een hond ermee in contact komt. Bepaalde planten kunnen ook de huid beschadigen of irriteren, vooral als ze worden gegeten. Het spoelen van het getroffen gebied kan irritatie tot een minimum beperken, maar het is nog steeds belangrijk om contact op te nemen met uw dierenarts voor verder advies.
Sommige gifstoffen beïnvloeden het lichaam op een manier die zichtbaar is in de slijmvliezen (tandvlees, tong, oogleden, mondholte). Inname van uien kan bijvoorbeeld leiden tot bloedarmoede en bleek tandvlees. Bloedverlies door rattengif en andere gifstoffen die bloedingen veroorzaken, maken het tandvlees ook bleek. Bepaalde giftige planten en medicijnen die de lever aantasten, kunnen ervoor zorgen dat het tandvlees er gelig uitziet (geelzucht). Toxines die de cardiovasculaire of ademhalingssystemen aantasten, kunnen leiden tot blauw gekleurd tandvlees.
Het gezicht en/of ledematen van een hond kunnen opgezwollen raken na blootstelling aan toxine. Dit komt het meest voor nadat een hond is gebeten door een slang of gestoken door een insect. Als u zwelling opmerkt in een deel van het lichaam van uw hond, kan dit problemen betekenen. Neem contact op met uw dierenarts voor verder advies. Een foto kan handig zijn als het moeilijk te beschrijven lijkt.
Uw hond kan erg hyperactief of prikkelbaar worden na inname van een toxine. Dit gebeurt vaak nadat een hond een stimulerend middel heeft gegeten, zoals chocolade, cafeïne of medicijnen. Omgekeerd kan uw hond depressief worden of zelfs minimaal reageren, vooral als uw hond een kalmerend middel of alcohol heeft ingenomen. Elke extreme gedragsverandering vereist een telefoontje naar de dierenarts.
Neem eerst contact op met uw dierenarts als u vermoedt dat uw hond is blootgesteld aan een toxine. Als dit gebeurt wanneer uw dierenarts gesloten is, neem dan contact op met de dichtstbijzijnde dierenarts voor noodgevallen voor advies.
Zorg ervoor dat u zoveel mogelijk informatie verstrekt over de giftige stof, inclusief informatie over de verpakking (indien van toepassing/beschikbaar), wanneer de blootstelling heeft plaatsgevonden, hoeveel is ingenomen of aangeraakt, en eventuele tekenen die uw hond vertoont. U moet ook het geschatte gewicht van uw hond weten en informatie over zijn medische geschiedenis. Maak een lijst van alle medicijnen en supplementen die uw hond krijgt. Wees voorbereid om de tekenen die u bij uw hond heeft gezien te bespreken.
Uw dierenarts kan u vertellen dat u meteen moet komen, of u kunt instructies voor thuiszorg krijgen. Wek nooit braken op zonder instructie van een dierenarts, aangezien sommige gifstoffen meer schade aanrichten als het weer wordt uitgebraakt. Mogelijk moet u de vacht, ogen of mond van uw hond spoelen als de huid in contact is gekomen met een van deze gebieden.
U of het kantoor van uw dierenarts moet mogelijk contact opnemen met een bureau voor gifbestrijding voor advies over hoe verder te gaan. Deze diensten brengen een vergoeding in rekening aan de beller, maar bieden de beste behandelingsopties op basis van bewijs. Er is mogelijk een tegengif beschikbaar voor het toxine. In sommige gevallen is ondersteunende behandeling nodig in een ziekenhuisomgeving.
