Naar onzijdig of niet naar onzijdig? Dat is de vraag

Traditioneel zijn dierenartsen in de Verenigde Staten redelijk eensgezind over of en wanneer huisdieren moeten worden gesteriliseerd of gecastreerd. Voor de meesten is het antwoord ja en de typische aanbeveling is om de procedure uit te voeren op een leeftijd van ongeveer zes maanden.

In de afgelopen jaren is er echter nieuw onderzoek aan het licht gekomen dat de wateren een beetje troebeler maakt. Eigenaren van gezelschapsdieren beginnen zich af te vragen of die traditionele tijdlijn voor sterilisatie en castratie de beste weg is, en sommige dierenartsen beginnen ook terug te trappen.

Op dit moment lijkt het erop dat er geen sluitend antwoord is of en wanneer uw huisdieren moeten worden gesteriliseerd of gecastreerd. Het beste wat je op dit moment kunt doen, is al het onderzoek op tafel leggen en als een team werken om het beste antwoord te bedenken voor elk individueel huisdier, geval voor geval.

Wat de gegevens zeggen over castratie en castratie

Zoals hierboven vermeld, is de leeftijd van zes maanden historisch gezien het magische getal geweest voor het steriliseren of castreren van een huisdier. Dit is wanneer de meeste huisdieren groot en gezond genoeg zijn om anesthesie te ondergaan, maar de adolescentie nog niet hebben bereikt. Dit laatste is belangrijk, omdat de hormonale veranderingen die huisdieren ondergaan van invloed kunnen zijn op gedrag zoals rondzwerven, urinemarkering en montage.

Een dwingende reden voor vrouwelijke honden is ook dat de incidentie van borstkanker (waarvan 50% maligniteit bij honden is) toeneemt van 0,5% bij dieren die vóór een hittecyclus zijn gesteriliseerd, vergeleken met 26% bij dieren die twee of meer hittegolven hebben ondergaan. cycli.

Deze aanbeveling heeft jarenlang goed gediend. Onlangs zijn er echter onderzoeken naar voren gekomen die deze praktijk in twijfel trekken, waardoor de gemeenschap zich collectief het hoofd moet krabben over de vraag of de huidige castratie- en castratiepraktijk echt het juiste is om te doen voor de huisdierenpopulatie. Neem bijvoorbeeld:

• Verschillende onderzoeken tonen een verhoogd risico op prostaatkanker aan bij gecastreerde honden versus degenen die intact worden gelaten.
• Een onderzoek dat een verhoogde incidentie van milthemangiosarcoom, een verwoestende kanker, aantoont bij vrouwen die ouder dan 12 maanden zijn gesteriliseerd, versus eerder of nooit.
• Een ander onderzoek dat een verhoogd risico op milthemangiosarcoom aantoont bij gesteriliseerde vrouwelijke Vizslas versus degenen die niet gesteriliseerd zijn.
• Een onderzoek waaruit bleek dat gesteriliseerde of gecastreerde honden een tweemaal zo groot risico lopen om osteosarcoom te ontwikkelen, een agressieve botkanker.
• Verschillende onderzoeken die een verhoogd risico op mestceltumoren, een ander agressief type huidkanker, aantonen bij honden die op elke leeftijd zijn gesteriliseerd of gecastreerd.
• Onderzoeken bij Golden Retrievers en Vizslas tonen een verhoogde incidentie van lymfosarcoom, de meest voorkomende vorm van kanker bij honden, bij gesteriliseerde en gecastreerde dieren.
• Een mogelijk verband tussen verlatingsangst en gesteriliseerd worden.
• Een onderzoek dat een afname van de cognitieve functie aangaf, kan worden versneld bij gecastreerde dieren.
• Bewijs dat het steriliseren van een vrouwelijke hond kan leiden tot een verhoogde incidentie van urine-incontinentie.
• Demonstratie van een verhoogde bevinding van auto-immuunziekten bij huisdieren die gesteriliseerd of gecastreerd zijn.
• Bewijs dat gecastreerde mannelijke Golden Retrievers en Labrador Retrievers vaker last hebben van orthopedische aandoeningen zoals craniale kruisbandruptuur, heupdysplasie en elleboogdysplasie, vooral wanneer castratie werd uitgevoerd vóór de groei plaat sluiting.

Wie zou er in hemelsnaam nog steeds zijn huisdier willen steriliseren of castreren?

De gegevens interpreteren

Hoewel het gemakkelijk is om conclusies te trekken op basis van de bovenstaande informatie, is het goed om te onthouden dat alleen omdat een onderzoek iets aantoont, het nog geen vaststaand feit is. Er zijn verschillende goede redenen waarom we deze resultaten met een korreltje zout moeten nemen.

• Veel van deze gegevens zijn niet herhaald. In sommige gevallen zijn zelfs onderzoeken met de tegenovergestelde bevindingen gepubliceerd.
• Al deze onderzoeken zijn gebaseerd op retrospectieve gegevens en enquête onder eigenaren, wat betekent dat er veel variabelen zijn die niet zijn gecontroleerd. Zou de neiging van gecastreerde laboratoria om overgewicht te hebben bijvoorbeeld het risico op orthopedische aandoeningen kunnen vergroten zonder de invloed van hormonen? Kan het feit dat gesteriliseerde en gecastreerde dieren langer leven, hen een verhoogd risico geven op bepaalde vormen van kanker?
• Veel van deze onderzoeken kijken naar één specifiek ras, wat niet voor alle rassen kan worden vertaald.
• Veel onderzoeken kijken naar een zeer klein aantal dieren, waardoor de gegevens moeilijk te extrapoleren zijn.

Het is bekend dat huisdieren over het algemeen een langere levensduur hebben als ze worden gesteriliseerd of gecastreerd. We weten ook dat ernstige problemen zoals borstkanker, pyometra, goedaardige prostaathyperplasie, ongewenst seksueel gedrag en ongewenste voortplanting kunnen optreden bij intacte dieren.

Op dit moment is er voldoende bewijs om aan te tonen dat het steriliseren of castreren van een huisdier niet altijd goedaardig is, maar er moet nog veel onderzoek worden gedaan voordat er een definitief antwoord is.

Castreren/castreren is geen one-size-fits-all beslissing. Het is het beste om rekening te houden met de gezondheidsgeschiedenis, genetica en het doel van het individuele huisdier om tot de beste beslissing te komen of en wanneer te steriliseren of castreren. Het is belangrijk om vertrouwde dierenartsen, zoals de experts van Animal Skin &Allergy Clinic en uw vaste dierenarts, bij dit belangrijke gesprek te betrekken, aangezien er zoveel te overwegen is.