In de afgelopen jaren lijkt het alsof insecten en insecten ongebreideld hun gang gaan. Van vlooien tot muggen, bijen tot teken, het is duidelijk dat onze huisdieren worden afgeluisterd... en wij ook! Nog zorgwekkender dan de prevalentie van insecten zijn de risico's die deze vervelende plagen met zich meebrengen, zoals het risico op de ziekte van Lyme bij honden. Laten we eens nader bekijken wat het is en hoe u uw huisdieren kunt beschermen.
De ziekte van Lyme is een slopende ziekte die wordt veroorzaakt door een bacterie genaamd Borrelia burgdorferi . Het wordt via de bloedbaan naar veel verschillende delen van het lichaam vervoerd, vaak in de nieren en de gewrichten.
In tegenstelling tot veel andere ziekten, presenteert de ziekte van Lyme zich niet altijd of vertoont het geen tekenen. In feite wordt ongeveer 90 tot 95% van de honden die besmet zijn, helemaal niet ziek of vertonen ze helemaal geen tekenen van ziekte. Het kan echter leiden tot aanzienlijke pijn en ongemak bij anderen.
De afgelopen jaren is het aantal gemelde gevallen van de ziekte van Lyme in de Verenigde Staten gestegen. Om deze reden is het belangrijker dan ooit om vertrouwd te raken met de tekenen van de ziekte van Lyme, hoe u infectie kunt voorkomen en de stappen die u moet nemen als u denkt dat uw hond symptomen vertoont.
Hieronder gaan we kijken naar 7 belangrijke feiten voor eigenaren van gezelschapsdieren met betrekking tot de ziekte van Lyme bij honden.
Dit is een overzicht van wat u moet weten om de ziekte te identificeren en indien nodig hulp te zoeken. Als u vragen heeft of vermoedt dat uw hond mogelijk besmet is, dient u contact op te nemen met uw plaatselijke dierenarts om uw zorgen en de volgende stappen te bespreken.
In tegenstelling tot veel andere ziekten die uw hond kan tegenkomen, wordt de ziekte van Lyme niet overgedragen van dier op dier of via de ontlasting. In plaats daarvan wordt het overgedragen doordat het wordt gebeten door een geïnfecteerde teek. Dit is belangrijk om te begrijpen, omdat het u een duidelijk idee geeft van waar u een groter risico loopt op overdracht.
De ziekte van Lyme bij honden is in elke staat in de Verenigde Staten geregistreerd. Er zijn echter enkele gebieden waar de aanwezigheid van geïnfecteerde teken veel hoger is. Dit omvat het noordoosten, het hogere middenwesten en langs de Pacifische kust. In sommige risicogebieden hebben onderzoekers ontdekt dat maar liefst 50% van de teken in het gebied besmet is. Bovendien zijn overdrachten van de ziekte van Lyme gemeld in Canada, Europa en Azië, waardoor het een wijdverbreid wereldwijd probleem is.
Hoewel dit misschien verontrustend klinkt, is er een goede kant aan het begrijpen van de overdracht. Omdat we weten dat geïnfecteerde teken verantwoordelijk zijn, kunnen we de nodige maatregelen nemen om onze honden (en onszelf) te beschermen en het risico op infectie te verkleinen.
Met het warme weer in aantocht neemt het aantal teken dat wordt gemeld opnieuw toe. Laat dit je echter niet in slaap wiegen tijdens de koudere maanden. In veel delen van het land kunnen teken tijdens de wintermaanden actief blijven, inclusief de hertenteek die het meest wordt geassocieerd met de ziekte van Lyme.
Deze teken kunnen overleven bij temperaturen net boven het vriespunt als er geen sneeuw op de grond ligt. In tegenstelling tot sommige andere tekensoorten, wordt de hertenteek ook weer actief als we tijdens de wintermaanden een lichte opwarming ervaren, waardoor het risico op overdracht opnieuw toeneemt.
De aanwezigheid van teken wordt vaak geassocieerd met beboste gebieden en activiteiten zoals kamperen en wandelen. Deskundigen waarschuwen echter dat het leefgebied van de hertenteek verder reikt dan alleen de bossen. Deze teken worden ook aangetrokken door graslanden of andere gebieden waar gras en onkruid vrij kunnen groeien. Daarom kun je trucs tegenkomen in niet-onderhouden velden of zelfs achtertuinen.
De ziekte van Lyme presenteert zich zelden snel bij honden. In plaats daarvan kunnen tekenen en symptomen zich ongeveer 2 tot 5 maanden na de eerste infectie beginnen te vertonen. Daarom is het belangrijk om uw hond voortdurend in de gaten te houden op tekenen dat er iets niet klopt aan zijn gebruikelijke gedrag.
Indien onbehandeld, kan de ziekte van Lyme nierproblemen veroorzaken (tot en met nierfalen), hartcomplicaties en neurologische effecten. In de meest ernstige gevallen kan het fataal zijn.
Als u buiten bent geweest in een risicogebied of weet dat uw hond is gebeten door een teek, dan zijn er tests die door uw dierenarts kunnen worden uitgevoerd om te bepalen of ze besmet zijn. Het kan echter 8-9 weken duren voordat deze tests een positief resultaat opleveren.
Een andere optie is om de teek binnen te brengen om te testen, als u nog een teek heeft die bij u of uw hond is ontdekt. Deze locaties zullen van staat tot staat verschillen, waarbij sommige gratis testen aanbieden, terwijl andere tegen betaling testen aanbieden. Dit zal niet bevestigen dat uw hond is geïnfecteerd. Als u echter ontdekt dat de teek geen ziekte van Lyme draagt, weet u dat hij deze niet kan hebben overgedragen.
Zoals eerder vermeld, wordt de ziekte van Lyme niet van dier op dier overgedragen. Dit betekent dat u het niet van uw huisdier kunt vangen en uw huisdier het niet van u. De enige manier om besmet te raken is door de beet van een besmette teek. Als uw hond echter positief test op de ziekte van Lyme, moet u andere gezinsleden in uw huishouden laten testen.
Als uw hond werd gebeten tijdens het wandelen, betekent dit dat er waarschijnlijk andere geïnfecteerde teken in de buurt waren. Iedereen die zich ook in dat gebied bevond, loopt het risico gebeten te zijn door een geïnfecteerde teek, zelfs als je dat op dat moment niet had gemerkt.
Bovendien, wanneer een teek klaar is met eten, valt hij af en verbergt hij zich totdat een andere maaltijd zich voordoet. Als die teek toevallig in uw tuin of huis valt, kan hij worden opgepikt door een ander huisdier of een menselijk lid van het huishouden.
Hoewel er geen onfeilbare oplossing is om de ziekte van Lyme volledig te voorkomen, zijn er stappen die u kunt nemen om het risico van uw hond te verlagen en hem (en u) veilig te houden.
Er circuleren veel verschillende video's en tutorials op internet die 'trucs' beschrijven om een teek te verwijderen met etherische oliën of andere doe-het-zelfoplossingen. Dierenartsen waarschuwen echter dat dit de teek kan irriteren, waardoor ze speeksel afgeven. Als de teek besmet is met de ziekte van Lyme, vergroot het vrijkomen van speeksel de kans dat uw hond besmet raakt. Sommige oplossingen zorgen er zelfs voor dat de teek dieper in de huid graaft, waardoor het moeilijker te verwijderen is.
In plaats daarvan wordt aanbevolen om een teek te verwijderen met een pincet met fijne punt of een tekenhulpmiddel. Deze hulpmiddelen zijn goedkoop en kunnen worden gekocht in veel dierenwinkels, dierenartsenpraktijken en zelfs online, gemakkelijk aan uw deur afgeleverd.
Als u een teek op uw hond ziet, zijn dit de aanbevolen stappen voor een veilige verwijdering:
Heb je een hoge incidentie van teken gezien waar je woont? Welke stappen onderneemt u om uw honden veilig te houden?
