Als je ooit naar varkenspoten hebt gekeken, heb je je misschien afgevraagd hoe het zit. Zijn het hoeven? Ze lijken niet op de meeste hoeven die je waarschijnlijk kent, zoals die van een paard. Je hebt waarschijnlijk ook gehoord van dravers in relatie tot varkens. Dus, wat is het? Hebben varkens hoeven of dravers?
Varkens hebben beide! Dravers zijn varkenspoten en varkens hebben hoeven.
Hier definiëren we wat dravers zijn en bekijken we wat voor soort hoeven varkens hebben. We kijken ook naar waar ze voor worden gebruikt (naast gewoon lopen) en andere stukjes informatie, zodat je alles leert over varkens en hun poten.
Veel dieren hebben hoeven. De Cambridge Dictionary definieert de hoef als "het harde deel aan de onderkant van de voeten van dieren zoals paarden, schapen en herten." Deze dieren worden ook hoefdieren genoemd, wat een mooie manier is om herbivoor, vierbenige en hoefdieren te beschrijven.
Hoeven zijn gemaakt van hetzelfde soort materiaal als je vingernagels en haar, ook wel keratine genoemd, en ze zijn gespleten of ongespleten. Ze zijn vrij hard, maar groeien voortdurend, en gedomesticeerde dieren met hoeven moeten ze regelmatig laten bekappen.
Varkens hebben gespleten hoeven, wat betekent dat hun hoeven in twee delen zijn verdeeld. Ze zijn niet zoals stevige paardenhoeven. Gespleten hoeven komen ook voor bij geiten, herten en schapen - dit worden evenhoevigen genoemd.
De twee voorste delen van de hoeven van het varken worden soms cijfers of tenen genoemd. Ze hebben twee cijfers, of wolfsklauwen, naast en in de richting van het achterste deel van hun hoeven. Wolfsklauwen zijn te vinden op alle soorten dieren en in sommige gevallen zijn ze nuttig. De hoeven bedekken in wezen de tenen van het varken, dus inclusief de wolfsklauwen hebben varkens in totaal vier tenen.
Merriam-Webster definieert dravers als 'een varkenspoot die als voedsel wordt gebruikt'. Ze worden ook wel pettitoes genoemd. Trotters worden gebruikt in een verscheidenheid aan verschillende gerechten. Ze worden meestal gebruikt in bouillon en hebben een bijna azijnachtige en lichte varkenssmaak.
Wilde varkens moeten lange afstanden afleggen als ze op zoek zijn naar voedsel, wat hun poten en dus hun hoeven essentieel maakt. Hun hoeven helpen hen hun evenwicht te bewaren op oneffen en ruw terrein. Om over grond te reizen die hard en rotsachtig of zacht en sponsachtig kan zijn, moet het varken poten hebben die hen kunnen ondersteunen.
De gespleten hoeven van het varken geven ze een uitstekende balans en geven ze een stevige en sterke ondersteuning over lange afstanden en wisselend terrein. Dit omvat modder, die we allemaal associëren met varkens. Varkens hebben ook korte pootjes waardoor ze dichter bij de grond blijven, wat het foerageren veel gemakkelijker maakt.
Omdat de hoef van een varken in tweeën is gesplitst, is er veel meer behendigheid mogelijk dan een ongespleten hoef (zoals die van het paard). Dieren zoals zebra's en paarden leven op vlakke en vaste grond en hebben niet dezelfde lenigheid nodig die dieren als varkens en schapen nodig hebben. Ze lopen in wezen op hun tenen, wat hen behendigheid en een zekere snelheid geeft.
De hoeven van het varken zijn ook handig voor verdedigingsdoeleinden. Varkens kunnen vrij snel rennen op hun korte poten en gespleten hoeven, en ze zijn in staat om naar een schuilplaats te rennen als ze worden bedreigd door een roofdier.
Ze zijn ook heel goed in staat om hun hoeven te gebruiken om dingen uit de weg te ruimen, en ze zijn handig voor zelfverdediging. Gedomesticeerde varkens hebben de slagtanden van hun wilde neven niet behouden, dus hun hoeven zijn zeker hun beste verdediging.
Omdat wilde zwijnen en zwijnen constant over ruw terrein bewegen, hoeven ze hun hoeven niet te bekappen, omdat dit na verloop van tijd natuurlijk gebeurt. Gedomesticeerde varkens hebben echter de neiging om alleen op zachter terrein (en modder) te lopen, dus hun hoeven groeien voortdurend en moeten getrimd worden.
Een verwaarloosd varken zal eindigen met overgroeide hoeven, die uiterst moeilijk te belopen zijn en het varken pijn en ongemak bezorgen.
Het trimmen vindt over het algemeen ongeveer elke 6 maanden tot 1 jaar plaats, maar moet vaker worden gedaan bij jongere varkens omdat hun hoeven veel sneller groeien.
Varkens houden niet van het proces van het bekappen van de hoeven, ook al doet het geen pijn. Zoals de meeste dieren houden ze er niet van als hun voeten worden aangeraakt. Biggen moeten dagelijks hun pootjes laten aanraken om hieraan te wennen.
Het trimmen gebeurt meestal met een nagelknipper om het overtollige te verwijderen en wordt gevolgd door een nagelslijper of Dremel om dingen glad te strijken.
Varkens hebben hoeven, en het gebruik van het woord "draver" wordt gebruikt in het keukenjargon voor varkenspoten. Dit betekent dat varkens zowel hoeven als dravers hebben. De gespleten hoeven van het varken zijn handig om het varken in evenwicht te houden en wendbaar te maken, vooral voor dieren die behoorlijk groot kunnen worden! Aangezien hun hoeven in wezen tenen zijn, lopen varkens in feite op hun tippy tenen.
Hoeven worden niet alleen gebruikt om te rennen en te lopen, maar ook voor zelfverdediging, dus overal zijn ze best handig voor onze varkensvrienden.
