De zuidelijke kasuaris (Casuarius casuarius ) wordt bedreigd in Australië, de enige plek op aarde waar het bestaat, met landopruiming, auto-aanvallen, varkens en honden de belangrijkste bedreigingen voor hun voortbestaan. Dit enorme, looploze emu-achtige wezen wordt "de gevaarlijkste vogel ter wereld genoemd" De reden is dat deze exotische vogel een mens of hond in een oogwenk ernstig kan verwonden of doden met zijn dodelijke klauwen. Kasuarissen worden zelfs vermeld als dieren van klasse II (samen met alligators en wilde katten) in Florida vanwege het risico ze poseren, wat betekent dat iedereen die er een wil bezitten talloze tests moet doorstaan en een speciale vergunning van de lokale autoriteiten moet krijgen. En zelfs dan kunnen er nog steeds tragedies plaatsvinden, zoals gebeurde met de 75-jarige man uit Florida die door een casuaris werd vermoord. aangevallen door ten minste één van de vogels die hij op zijn eigendommen grootbrengt en later bezweek aan zijn verwondingen in het ziekenhuis.Ze zijn ook snel, casuarissen hebben die krachtige benen aangepast om snel te rennen met ongeveer 50 mijl per uur door dicht bos kreupelhout.
Dus, wat is precies een casuaris ? Net als hun neven, de emoe, zijn het loopvogels, of vogels met platte borstbeenderen die niet kunnen vliegen, afkomstig uit tropische bossen van Australië en Zuidoost-Azië. Wat het uiterlijk van deze opvallende vogel betreft, heeft hij borstelige veren, een levendig blauw gezicht, twee rode lellen die aan zijn nek hangen en een prominente helm (of helm) bovenop zijn hoofd. Hoewel de grootte varieert tussen de drie verschillende soorten casuarissen - de zuidelijke, noordelijke en dwerg - kunnen ze tot 6 voet, 6 inch (2 meter) lang worden en maar liefst 132 pond (60 kilogram) wegen. Ter vergelijking:je kunt één zwanen beschouwen als het equivalent van zes zwanen.
De klauw op de binnenste teen is bijzonder angstaanjagend en kan lengtes van 5 inch bereiken! Het deel van hun lichaam dat hen zo gevaarlijk maakt? Gespierde benen met drie klauwvormige tenen die een behoorlijk krachtige stoot kunnen uitdelen, waaronder dodelijke wonden aan inwendige organen en ernstige bloedingen. "De klauw aan de binnenste teen van elke voet is wat zo indrukwekkend is", zegt Rick Schwartz, een wereldwijde ambassadeur voor de San Diego Zoo in Californië, die momenteel verschillende zuidelijke casuarissen in zijn Safari Park huisvest, in een e-mailinterview. "Tussen de drie soorten is die klauw erg scherp, en kan variëren van 3 tot 5 inch (7 tot 12 centimeter) lang. De casuaris zal deze scherpe klauwen en hun krachtige schop gebruiken om zichzelf te verdedigen. Er wordt vaak beweerd dat ze kunnen een mens in één schop uit zijn lichaam halen, hoewel dit niet is geregistreerd."
Het goede nieuws, volgens Guinness World Records, is dat je veel meer kans hebt op een slangenbeet of zelfs een infectie die wordt overgedragen door een hond dan dat je gewond raakt door een van deze vogels. In feite is het gevaarlijkste dier van allemaal niet groter dan een duimnagel. Door ziekteverwekkende ziekteverwekkers over te dragen, zijn muggen naar schatting verantwoordelijk voor tussen de 725.000 en 1 miljoen menselijke sterfgevallen per jaar, waardoor ze verreweg het meest dodelijke dier op aarde zijn.
Nu je weet dat je waarschijnlijk geen casuaris moet uitlokken - of een mug, wat dat betreft - zijn hier 10 andere interessante feiten over deze ongewone vogel.
Hoewel een casuaris geen emu is, kunnen volgens Schwartz zowel emoes als casuarissen als verwant worden beschouwd in de taxonomie (de wetenschap van classificatie van levende en uitgestorven soorten). "Ze delen dezelfde wetenschappelijke orde [Casuariiformes]", legt hij uit. "Maar binnen die volgorde bevinden ze zich in verschillende wetenschappelijke families."
"Kasuarissen zijn de zwaarste vogel in Australië , en de Zuidelijke casuaris is de op één na zwaarste ter wereld ('s werelds zwaarste vogel is de struisvogel),' zegt Schwartz. 'Daarom hebben ze ook heel kleine vleugels. Wanneer ze uitgerekt zijn, strekken hun vleugels zich minder dan een voet (0,3 meter) van hun lichaam uit." Volgens Schwartz kunnen vrouwelijke zuidelijke kasuaris tot 170 pond (79 kilogram) wegen en mannetjes tot 125 pond (56 kilogram); Noordelijke vrouwtjes kunnen tot 128 pond (58 kilogram) wegen en mannetjes tot 80 pond (36 kilogram), en dwergvrouwtjes kunnen tot 55 pond (24 kilogram) wegen en mannetjes tot 40 pond (18 kilogram). grootste vliegloze vogel soorten in de wereld.
Volgens Schwartz heeft een casuaris dichte, zwarte veren die lang en dun zijn in vergelijking met de brede en welgevormde veren van een vliegende vogel. "Van een afstand zeggen sommige mensen zelfs dat de veren van de casuaris meer op haar lijken", voegt hij eraan toe. "De veren van de casuaris zijn niet geschikt om te vliegen, maar ze werken heel goed voor een op de grond levende vogel die in een bosecosysteem leeft. De langere, dunnere veren helpen het water weg te leiden van het lichaam en beschermen het lichaam van de vogel ook tegen lage takken, scherpe twijgen en doornen."
Close-up van een zuidelijke kasuaris in Daintree, Noord-Queensland, Australië. Het is gemaakt van keratine, hetzelfde eiwit waarvan de veren, nagels en snavel van de vogel zijn gemaakt, volgens Schwartz. "De buitenste laag is dik en hard, maar de binnenkant is erg poreus. Het doel van de casque is niet helemaal duidelijk, maar er bestaan verschillende theorieën - waaronder dat het kan helpen bij het versterken van vocalisaties, als hoofdbescherming als de vogel met zijn hoofd door de dicht bos, of het kan voor de vogels een andere manier zijn om leeftijd en vitaliteit te tonen."
"Van de drie soorten casuarissen hebben alleen de noordelijke en zuidelijke casuarissen lellen", zegt Schwartz. Net als bij de helm, zijn er een paar theorieën over het doel van de felgekleurde lellen, voegt hij eraan toe. Onder hen:"Er wordt gedacht dat ze kunnen helpen het huidige gedrag van de vogel over te brengen, de vitaliteit van een individuele vogel aan andere casuarissen aan te geven, of andere signalen en mededelingen te geven die op dit moment alleen bekend zijn bij casuarissen", zegt Schwartz.
Dat betekent dat ze zich voeden met fruit, wat ze volgens Schwartz erg belangrijk maakt voor hun omringende ecosysteem. "Terwijl ze fruit eten, lopen ze rond en passeren de zaden door hun spijsverteringskanaal", legt hij uit. "Zo zetten hun uitwerpselen zaden af die zijn omgeven door natuurlijke mest, waardoor de diversiteit aan planten in hun regio wordt verspreid." Ze worden beschouwd als een sleutelsoort omdat ze een belangrijke rol spelen bij het wijd en zijd verspreiden van fruitzaden. Door hun grote formaat kunnen ze grotere zaden verspreiden dan de meeste vogels zoals die van de zeldzame Australische regenwoudboom Ryparosa. Die klauwen helpen hen diep in het bladafval te graven naar gevallen fruit dat andere soorten misschien missen.
Als je het dichte regenwoud doorzoekt, zul je ze waarschijnlijk niet horen, omdat hun vogelgeluiden zich aan de rand van het menselijk gehoor bevinden. "Met hun uitstekende gehoor zullen ze je horen aankomen lang voordat je zelfs maar weet dat ze er zijn, en ze zullen hoogstwaarschijnlijk in het bos verdwijnen om je te vermijden", zegt Schwartz. "Als je er echter ooit een in het wild tegenkomt, is het het beste om ze voldoende ruimte te geven en ze niet te benaderen of te proberen ze te voeren."
Volwassen Kasuaris met Kasuaris Kuiken 
Vrouwtje legt heldergroen kasuaris-ei in nestmateriaal Bij verschillende diersoorten neemt het mannetje deel aan het broeden en verzorgen van de jonge kasuariskuikens nadat de eieren zijn gelegd. De vrouwelijke casuarissen leggen dus alleen eieren, maar nemen volgens Schwartz niet deel aan de opvoeding. "Het vrouwtje keert terug naar haar eenzame leven en neemt niet deel aan het uitbroeden van de eieren of het verzorgen van de jongen", zegt hij. "Dit kan een manier zijn om haar in één broedseizoen meerdere eieren te laten leggen met verschillende mannetjes, en zo haar genetica te diversifiëren naar de volgende generatie."
De meest indrukwekkende, volgens Schwartz? "Een diep, laagfrequent dreunend geluid", zegt hij. "Het is de laagst bekende roep van welke vogel dan ook, en het is zo laag dat het bijna onhoorbaar is voor het menselijk oor. Als je in de buurt bent wanneer het deze roep doet, kun je de trillingen in je borst voelen."
Volgens de Rode Lijst van bedreigde diersoorten van de Internationale Unie voor het behoud van de natuur (IUCN) ('s werelds meest uitgebreide inventaris van de wereldwijde staat van instandhouding van planten- en diersoorten), worden alle drie de soorten vermeld als kwetsbaar of bijna bedreigd. "Net als veel andere soorten zijn hun grootste uitdagingen het verlies van leefgebied als gevolg van de groei van de menselijke bevolking, de aanleg van wegen (die auto-aanvallen veroorzaken) en door mensen geïntroduceerde diersoorten die nesten overvallen", zegt Schwartz. "Het goede nieuws is dat de regeringen van de landen die de casuarissen hun thuis noemen, hun inspanningen op het gebied van natuurbehoud opvoeren." De beste vriend van de mens, de hond, is een grote bedreiging voor jonge casuarissen. Jonge vogels werden ook gevangen en verkocht voor vlees en hun prachtige veren, die velen vandaag proberen uit te roeien.
Volgens Rainforest Rescue zijn er minder dan 1.000 casuarissen in het wild. Met de noordelijke kasuaris, ook bekend als de dwergkasuaris of Bennett's casuaris, in Nieuw-Guinea wordt het meest bedreigd. Daartoe werkt de in Australië gevestigde groep aan de bescherming en het herstel van de habitat van de kasuaris, en aan het creëren van een veilige doorgang voor deze en andere regenwouddieren door middel van strategische terugkoop van regenwoudeigendommen en het regenereren van beschadigd regenwoud.
Dat is nu interessantKasuarissen zijn directe afstammelingen van de dinosauriërs . Zoals opgemerkt door Save the Cassowary, stammen moderne vogels af van dinosaurussen en behoren casuarissen tot een van de oudste geslachten van levende vogels. De helm van de casuaris kan een soortgelijke functie hebben als die van de helm van de lambeosaurus (een eendenbekdinosaurus). Er bestaan ook overeenkomsten in de voeten en het ademhalingssysteem tussen casuarissen en theropode dinosauriërs. Ten slotte vertoont hun broedgedrag ook overeenkomsten met sommige groepen dinosauriërs.
Oorspronkelijk gepubliceerd:14 mei 2020
