Katten zijn aanhankelijk, speels en onafhankelijk. Maar ze zijn ook best vreemd. Van katten die bang zijn voor komkommers tot katten die met afval spelen, katten staan erom bekend dat ze af en toe wat vreemde vertonen gedrag. Soms kan dat vreemde gedrag worden verklaard, maar er zijn ook momenten waarop je wat speurwerk moet doen om erachter te komen wat er in het brein van je kat omgaat.
Wist je bijvoorbeeld dat er katten zijn die zo geobsedeerd zijn door hun krabpalen, dat ze er zelfs aan likken?
Wat kan een kat ertoe brengen dit te doen? Laten we proberen erachter te komen.
Eerst moeten we erachter komen waarom katten überhaupt willen krabben, wat (gelukkig) niet de wens inhoudt om je meubels te verpesten.
De San Diego Humane Society zegt dat krabben een volledig natuurlijk gedrag is. De belangrijkste reden waarom ze krabben, zal je misschien verbazen. Ze doen het niet omdat ze proberen hun klauwen te scherpen zoals sommigen misschien denken. Geloof het of niet, maar krabben is eigenlijk een manier waarop uw kat zijn territorium markeert. Elke keer dat je kat krabt, laten ze een geur achter die feromoon wordt genoemd.
Alle katten hebben hun eigen unieke feromoon.
Feromonen zijn geurloos voor mensen, maar de chemische stof die wordt uitgescheiden via klieren op het gezicht, de poten en het lichaam van een kat, kan andere katten in het wild duiken. Katten bedekken zichzelf constant met het feromoon bij elke verzorgingssessie en de geur wordt vervolgens overgebracht naar alles wat uw kat aanraakt, krabt of wrijft met zijn lichaam - inclusief de krabpaal.
Een onderzoek uitgevoerd door John McGlone, expert op het gebied van diergedrag en professor aan de Texas Tech University, heeft vastgesteld dat katten de voorkeur geven aan een krabpaal die al door andere katten is gebruikt, omdat deze waarschijnlijk bedekt is met feromonen.
Meer dan alleen een unieke geur, zijn feromonen een cruciaal onderdeel in de manier waarop katten communiceren. Petcetera Animal Clinic legt uit dat "feromonen een breed scala aan doeleinden hebben, waaronder alarmsignalering, paring, sociale interacties, territoriummarkering en maternale binding."
Een andere manier waarop katten zich hechten, is door elkaar te verzorgen.
Katten vinden het echt leuk om elkaar te verzorgen, omdat het hen een grote dosis feromonen geeft. Deze handeling wordt allogooming genoemd en is volgens een studie gepubliceerd in de Journal of Veterinary Behavior een van de belangrijkste manieren waarop katten zich hechten.
Aangezien de krabpaal van een kat waarschijnlijk bedekt is met vacht, kan uw kat het gevoel hebben dat hij een andere kat aan het verzorgen is wanneer hij de krabpaal likt. Als u een huishouden met één kat bent, kan dit een teken van eenzaamheid zijn. Overweeg een andere kat te adopteren om de jouwe een metgezel te geven en kijk of het likgedrag van de krabpaal overgaat op zijn nieuwe vriend.
Als dit niet helpt, kan er ook een medische reden zijn achter de gekke likgewoonten van een kat.
Volgens Petcetera Animal Clinic is pica de gedragsdrang om niet-eetbare materialen zoals dekens, vloerkleden en tapijt te eten of te likken. Omdat de krabpaal van je kat waarschijnlijk bedekt is met een laag tapijt of dik touw, kan het een nieuwe obsessie voor katten worden.
Dierenartsen hebben niet echt een solide reden waarom katten dingen willen likken of eten die geen voedsel zijn, maar het kan te wijten zijn aan zaken als genetica, stress of verveling. Dit vreemde gedrag kan al beginnen als ze drie maanden oud zijn, maar sommige katten groeien er binnen een paar jaar overheen.
Als je vermoedt dat je kat pica heeft, probeer hem dan af te leiden door hem te stimuleren met dingen als laserpointers en puzzelspeelgoed.
Je kat kan zijn krabpaal wat extra liefde geven omdat hij wordt aangetrokken door de feromonen erop, omdat hij verlangt naar een vriend of het kan een aandoening zijn die pica wordt genoemd.
Let gewoon goed op uw kat en let op meer vreemd gedrag. Het kan niets zijn om je zorgen over te maken. Maar als je je zorgen maakt, kun je aan het eind van de dag altijd het beste naar je plaatselijke dierenarts gaan voor een grondige evaluatie.
