Ringworm is een schimmelinfectie die zich op de bovenste huidlaag ontwikkelt. Het kan een groot probleem zijn in huishoudens met meerdere dieren, maar ook in asielen en kennels. Het wordt eigenlijk veroorzaakt door een schimmelorganisme, niet door een worm.
Ringworm is ongevaarlijk maar zeer besmettelijk voor mensen, vooral kinderen, ouderen en iedereen met een aangetast immuunsysteem. Als u vermoedt dat u of uw kat ringworm heeft, is het belangrijk om zo snel mogelijk medische of veterinaire behandeling te zoeken.
Inhoud
Ringworminfecties verschijnen vaak als een droge, grijsgekleurde, schilferige plek, maar kunnen elk uiterlijk aannemen en veel verschillende huidziekten nabootsen.
De schimmel leeft in de buitenste lagen van de huid, haarschachten en teennagels. Het dringt de haarzakjes binnen en beschadigt het eigenlijke haar zelf. De haren worden kwetsbaar en breken gemakkelijk af.
Sommige laesies kunnen beginnen te genezen en het haar in het midden opnieuw te laten groeien, waardoor een cirkelvormige laesie van haarverlies ontstaat, rond een centraal gebied waar het haar al dan niet donkerder van kleur kan zijn dan normaal.
Naarmate de infectie vordert, kunnen er steeds meer haren verloren gaan en kunnen er meer huidlaesies ontstaan. Na de juiste behandeling zal het haar teruggroeien, hoewel het soms verkleurd is.
Ringworm kan leiden tot secundaire bacteriële infecties van de huid, waardoor de haarzakjes worden vernietigd, zodat het haar niet meer teruggroeit. Het is belangrijk om vroeg met de behandeling te beginnen.
Katten kunnen besmet raken met de schimmel door contact met andere besmette dieren, besmette mensen of besmette grond.
Als u vermoedt dat uw kat ringworm heeft, is het belangrijk om rechtstreeks naar uw dierenarts te gaan, aangezien de diagnose vaak een grondig klinisch onderzoek en testen vereist.
De diagnose wordt gesteld door specifieke tests voor ringworm, waaronder huidafkrabsels, observatie door ultraviolet licht, schimmelculturen en soms een biopsie.
De behandeling kan shampoos, zalven, crèmes en/of systemische medicatie omvatten. Uw dierenarts zal het beste behandelprotocol voor uw kat bepalen op basis van de fysieke conditie en status van uw kat.
Ringworm is besmettelijk voor mensen en voorzichtigheid is geboden bij het omgaan met katten met de diagnose ringworm. Als u of een lid van uw familie huidletsels ontwikkelt na het hanteren van uw geïnfecteerde kat, dient u uw huisarts te raadplegen.
Medicijnen – Orale medicijnen die vaak worden gebruikt om ringworm te behandelen, zijn griseofulvicine en itraconazol. Beide medicijnen moeten met voedsel worden gegeven en moeten meestal 1-2 maanden worden voortgezet. Ze zijn niet veilig voor gebruik bij drachtige dieren, aangezien beide geneesmiddelen geboorteafwijkingen kunnen veroorzaken bij ongeboren dieren.
Topische behandeling – Kalkzwavel wordt vaak gebruikt als een plaatselijke behandeling. Dit is een dip die na het baden op de vacht van uw kat wordt aangebracht. De dip blijft op de haarvacht en mag niet worden uitgespoeld. Voorzichtigheid is geboden bij het gebruik van dit product. Het moet nauwkeurig worden verdund, volgens de instructies op het etiket, om toxiciteit (vergiftiging) te voorkomen. U moet zich er ook van bewust zijn dat kalkzwaveldip het witte haar van uw kat een tijdje geel zal kleuren. Het geeft ook vlekken op kleding en sieraden. Het heeft een zeer sterke geur (het ruikt naar rotte eieren).
Anti-schimmelmiddelen – Andere producten die soms worden aanbevolen, zijn shampoos, crèmes of zalven die antischimmelmedicijnen bevatten, zoals miconazol of ketoconazol. Tamme jodium (geen tinctuur van jodium) heeft ook enige werkzaamheid als antischimmelmiddel.
Antibiotica – Als secundaire bacteriële infecties aanwezig zijn, zullen antibiotica nodig zijn om de pyodermie (huidinfectie) te behandelen, naast de behandeling van de schimmellaesies.
Schoonmaken – Het is ook noodzakelijk om de omgeving schoon te maken terwijl u uw kat behandelt tegen ringworm, omdat de schimmelorganismen in de omgeving kunnen worden uitgescheiden en een extra bron van infectie kunnen vormen. Tapijten moeten grondig worden gestofzuigd en de stofzuigerzakken moeten worden weggegooid in de prullenbak. Beddengoed en dekens moeten worden weggegooid en vervangen.
Geïnfecteerde katten blijven enkele weken besmettelijk nadat de behandeling is gestart. Het is belangrijk dat de behandelingen goed en voor voldoende tijd worden uitgevoerd. Uw dierenarts zal u helpen bepalen hoe lang de behandeling moet worden voortgezet. Soms zijn herhalende culturen van de huid en het haar nodig om ervoor te zorgen dat uw kat ziektevrij is en het stoppen van de behandeling veilig is.
Kittens lopen een groter risico op infectie vanwege hun onvolgroeide immuunsysteem en omdat ze de neiging hebben om minder goed te verzorgen. Volwassen katten hebben tijd gehad om een natuurlijke immuniteit tegen de schimmel op te bouwen, waardoor ze beter bestand zijn tegen infecties.
Katten die lijden aan het feliene leukemievirus, het feliene immunodeficiëntievirus, chemotherapie ondergaan of langdurig steroïden gebruiken, zijn ook gevoeliger voor ringworm.
Katten met lang haar zijn vatbaarder voor ringworm dan kortharige katten, vooral omdat de schimmel gemakkelijk dieper in de vacht kan komen te zitten.
Katten die gestrest zijn, uitgeput raken door ziekte, ondervoed of in drukke omstandigheden zoals dierenasielen, lopen een verhoogd risico.
Ringworm bij katten kan een frustrerende infectie zijn om uit te roeien, maar onthoud dat het in de meeste gevallen niet levensbedreigend is. Vermijden is altijd beter dan behandeling, vooral bij ringworm. Houd er rekening mee dat katten drager kunnen zijn, zelfs als u voorzorgsmaatregelen hebt genomen om te voorkomen.
