Dr. Sarah Brandon is een praktiserende dierenarts en CEO van Canna Companion, waar ze toezicht houdt op het onderzoek, de ontwikkeling en de productie van hennepsupplementen voor huisdieren.
Dr. Brandon heeft ook een kleine mobiele praktijk voor katten in de staat Washington, die zich richt op een evenwichtige, holistische benadering voor haar patiënten, waaronder voeding, kruiden en essentiële oliesuppletie.
Het is haar overtuiging dat de beste zorgplannen rekening houden met de specifieke behoeften van het huishouden, in plaats van alleen van de patiënt. In de afgelopen twee decennia werd het onderzoeken van kruidentherapieën in de klinische praktijk haar passie, en de opgedane ervaring en gegevens werden gebruikt om een lijn van supplementen te lanceren die ontworpen zijn om een uitgebalanceerd cannabisreceptorsysteem te ondersteunen.
Buiten haar professionele leven houdt Dr. Brandon ervan om met haar twee geredde Belgische Mechelaar te backpacken, apporteren en lasergamen met haar drie jongste katten, of lekker wegkruipen met een goed boek en een van de vier oudere katten. Andere hobby's zijn vogels kijken, naar Blues &Jazz luisteren en kruidenthee maken van planten uit haar biologische tuin.
Ja, maar laten we eerst de basisprincipes van kattenimmuniteit bespreken. Het immuunsysteem van katten bestaat uit 3 hoofdgebieden:fysieke barrières (huid, gastro-intestinale mucosa), niet-specifieke immuniteit (ontstekingsreactie aanwezig bij de geboorte) en specifieke/adaptieve immuniteit (verworven immuniteit tegen antigene blootstelling via blootstelling of vaccinatie).
Fysiek :Een intacte, goed gehydrateerde huid kan het overgrote deel van het potentiële antigeen buiten houden. Voeg daarbij dat het ook een weelderige en zeer beschermende vacht zal produceren, en het is geen wonder dat katten het grootste deel van hun wakkere uren besteden aan verzorging. Het maagdarmslijmvlies is aantoonbaar zelfs waardevoller voor het immuunsysteem van de kat dan de huid.
Denk aan het opportunistische jachtkarakter van katten en de verschillende potentiële microben die ernstige schade kunnen aanrichten als ze in de vasculaire circulatie terechtkomen. We leren snel hoe belangrijk dit aspect van het immuunsysteem van katten is voor systemische immuunreacties, met name in verband met ontstekingen.
Niet-specifiek :Dit is de potentieel levensreddende immuunrespons die ons helpt beschermen naarmate de fysieke en specifieke immuniteit van katten zich ontwikkelt. Cellen die hierbij betrokken zijn, zijn onder meer neutrofielen, macrofagen en eosinofielen, allemaal gericht op het beschermen van het lichaam op dit moment tegen indringers.
Specifiek: Het laatste redmiddel zodra blootstelling plaatsvindt - het antigeen heeft de huid- en slijmvliesbarrières omzeild en heeft de ontstekingsreactie veroorzaakt die de productie van antilichamen in gang zet. Antilichamen binden aan antigenen en helpen niet-specifieke immuuncellen om indringers correct te identificeren en effectief tegen te gaan.
Zodra de invasie is opgelost, zijn de antilichamen meestal uitgeschakeld en worden hun componenten voor andere taken gebruikt. (Titers meten dit proces omdat ze het aantal circulerende antilichamen kwantificeren.)
Vanuit het perspectief van het lichaam is het niet nodig om alert te blijven door constant antistoffen aan te maken tegen een antigeen dat niet langer aanwezig is, of nu als zelf wordt herkend.
Hier is de specifieke immuunrespons ook de eerste reactie als het gaat om hernieuwde blootstelling en het opzetten van een effectieve, snelle verdediging. Geheugencellen die tijdens de eerste blootstelling zijn gemaakt, kunnen de productie van antilichamen versnellen zodra antigeen wordt gedetecteerd.
Vaccins zijn ontworpen om het lichaam een antigeen te presenteren, waardoor de specifieke immuunrespons wordt gestimuleerd. Ze doen dit op verschillende manieren, elk met hun eigen voor- en nadelen met betrekking tot effectiviteit en nadelige effecten bij katten.
Als algemene regel geldt dat vaccins met adjuvans niet langer worden aanbevolen voor katten vanwege de agressieve reactie van het immuunsysteem van katten op dergelijke verbindingen. Bij te veel katten veroorzaken adjuvantia fibrosarcomen, een ernstige vorm van kanker die zelden reageert op therapie.
Ja. Op dit moment beveelt de American Association of Feline Practitioners (AAFP) een reeks kernvaccins aan, waaronder FVRCP en hondsdolheid. Niet-kernvaccins worden alleen aanbevolen als de kat in kwestie een aanzienlijke blootstelling heeft.
Deze vaccins omvatten FeLV, FIP, FIV, Chlamydia en Bordetella; Laten we het hebben over welke ziekteprocessen de kernvaccins omvatten.
Let op:vaccinaties voorkomen geen infectie; ze helpen het immuunsysteem virale infecties tegen te gaan, zodat ernstige ziekten minder snel voorkomen.
FVRCP:Feline Virale Rhinotracheïtis Calicivirus Panleukopenie
FeLV:kattenleukemievirus
Hoewel de meeste kittens enige immuniteit van hun moeder hebben, is het noodzakelijk voor de ontwikkeling van hun immuunsysteem, ze krijgen ook systemische vaccinaties. Dit helpt bij het leveren van circulerende antilichamen tijdens hun kwetsbare tijd, en misschien nog belangrijker, geheugencellen voor toekomstige blootstellingsbehoeften.
De beste methode om beide te bereiken met het minste risico, is een FVRCP kanariepokken-vectorreeks van 2-3 vaccinaties met een tussenpoos van ongeveer 3 weken, totdat het kitten ~16 weken oud is. Op het moment van sterilisatie/castratie, meestal 6-9 maanden oud, wordt een kanariepokkenvector Rabiësvaccin toegediend.
Beide injecteerbare vaccins worden toegediend als boosters van 1 jaar. Intranasale FVRCP kan elke 3 jaar worden toegediend of zoals bepaald door het aantal titers. Intranasale vaccins stimuleren de productie van antilichamen in het neusslijmvlies, waar deze virale infecties voornamelijk worden opgelopen. De frequentie van de boostervaccinatie tegen hondsdolheid wordt bepaald door provinciale en staatsverordeningen.
FIP, Chlamydia en Bordetella worden over het algemeen niet aanbevolen. Ik raad ze niet aan in cataries of andere stressvolle situaties met nauw contact, ik geef er de voorkeur aan om stress te verminderen en de omgeving schoon te maken, terwijl ik een tijdelijke stop zet op het binnenbrengen van nieuwe katten (in het geval van reddingsfaciliteiten) en eventuele fokpraktijken. Zo'n blokkade kan maximaal 9-12 maanden gelden. Als zodanig is het meestal ideaal voor cataries en reddingsgroepen om goed op de gezondheid van hun ladingen en de omgeving van hun faciliteiten te letten.
FIV is ook iets dat ik meestal vermijd, waarbij ik de voorkeur geef aan het adviseren van klanten over veiligere alternatieven van buitenaf, zoals catios en volledig omheinde kattenren. Het doel is kattengevechten waarbij tanden betrokken zijn te voorkomen, hoewel het mogelijk is dat zeer besmettelijke katten het virus op andere manieren kunnen overbrengen. Eenmaal gevaccineerd, zullen katten positief testen op standaard testprocedures, waardoor ze gevaar lopen als ze worden opgepikt door lokale dierencontrolebureaus.
Mijn officiële antwoord is dat het door de meeste staten vereist is dat alle katten en honden de huidige vaccins of titers hebben, zonder beperkingen zoals leeftijd of blootstelling. Sommige staten staan een veterinaire medische toestemming toe om vaccinaties stop te zetten, wat artsen enige flexibiliteit geeft in deze kwestie, met name wat betreft leeftijd en blootstelling. Consistente rabiësvaccinatie heeft de virale last bij alle getroffen soorten verminderd, wat mensen en gedomesticeerde en wilde beestjes helpt.
Ik ben van mening dat katten die 100% binnenshuis leven, zonder enige blootstelling aan dragersoorten (bijv. vleermuizen, stinkdieren, wasberen), die ten minste twee rabiësvaccins hebben gekregen met een tussenpoos van 12-18 maanden, geen doorlopende vaccinaties mogen hebben.
Als zo'n kat tien jaar later zou worden blootgesteld aan rabiës, vanwege de productie van geheugencellen, zou hij nog steeds een immuunrespons kunnen ontwikkelen die hem waarschijnlijk zal beschermen tegen ernstige of dodelijke effecten. —- In een dergelijk geval moet u uw kat onmiddellijk opsluiten in een rustige kamer, ver van mensen, aangezien de kat nog steeds besmettelijk kan zijn; neem zo snel mogelijk contact op met uw dierenarts voor aanvullend advies. De meeste staten vereisen onmiddellijke hervaccinatie en observatie van een dergelijke patiënt, thuis of in het veterinaire ziekenhuis.
Bij oudere patiënten (7 jaar of ouder) kan voortzetting van de vaccinatie schadelijk zijn voor hun gezondheid, vooral als ze zich in de vroege stadia van een ziekteproces bevinden. Dat gezegd hebbende, kanariepokkenvectorvaccins zijn relatief veilig, en als we aannemen dat vaccinaties geschikt zijn om te stoppen zodra een kat 7 jaar oud is, mag die kat tijdens zijn leven maar 3 rabiësvaccins krijgen:~9 maanden oud, ~2 jaar oud, ~ 5 jaar oud.
Zoek eerst uw plaatselijke verordeningen op. Uw arts kan beperkt zijn in wat zij op dit gebied kan aanbevelen. Als uw staat enige flexibiliteit toestaat, zullen ze meestal oplossingen bieden zoals titers, of voorbeelden geven van medische noodzaak om vaccinaties stop te zetten. Zodra u juridische informatie heeft, moet u ervoor zorgen dat uw kat al beschermd is (2 vaccins met een tussenpoos van 12-18 maanden) en alleen voor 100% binnenshuis.
Plan dan een telefoongesprek met uw dierenarts om dit onderwerp te bespreken, aangezien dit van toepassing is op uw kat. Wees bereid om een consultatievergoeding te betalen voor haar tijd. Soms lijken telefoontjes minder confronterend en voelen beide partijen zich gehoord. Het komt er echter op neer dat als u het absoluut niet eens bent met de aanbevolen zorg voor uw kat, u een andere arts moet zoeken die meer in overeenstemming is met uw voorkeuren. We weten alleen wanneer ouders van huisdieren en medische professionals samenwerken, onze katten de beste zorg zullen krijgen.
Dit is een zeer verouderde woordenstroom, en hoewel ik het zelf hoorde toen ik jong was, is het veranderd in iets minder gruwelijks. In dit geval is de hierboven genoemde opsluitingsperiode veel langer en moet deze meestal in een veterinair ziekenhuis of een andere erkende faciliteit zijn. Van daaruit heeft elke staat andere vereisten met betrekking tot vrijlating, preventie, enz. Als een patiënt tijdens die quarantaineperiode rabiësvirussymptomen vertoont, is euthanasie en virale identificatie in een door de staat goedgekeurd laboratorium meestal vereist.
Ja bij kittens, plus een booster voor 1 jaar voor zowel FVRCP als hondsdolheid. Daarna moet het rabiësvaccin worden gegeven volgens de wettelijke vereisten. FVRCP wordt elke 3 jaar aanbevolen tot een senior, of doorlopend als de blootstelling ook aanhoudt. Als u bijvoorbeeld reist en uw kat aan boord brengt, is de blootstelling hoger dan wanneer ze thuis zou blijven bij een kattenoppas.
Kittens op 9, 12 en 15 weken; boosters 12-18 mnd later; elke 3 jaar tot oudere katten (of levenslang indien wettelijk vereist of blootstelling rechtvaardigt). Dit veronderstelt kernvaccins FVRCP/rabiës +/- FeLV. Als kittens FeLV krijgen, wordt het een lastige afweging tussen uitstapjes naar de dokter en het aantal vaccins/bezoek. Hoe meer vaccins tegelijk, hoe meer het immuunsysteem systemisch reageert, wat vaak koorts, slechte eetlust en gevoeligheid op de injectieplaats veroorzaakt. Indien mogelijk mogen niet meer dan 2 vaccins tegelijk worden gegeven om dat risico te verminderen.
Ja, anafylaxie kan optreden. Er is vaak eerst een waarschuwingssignaal in de vorm van aanzienlijke koorts, pijnlijke gewrichten, maag-darmklachten en/of lage eetlust na een enkel vaccin.
In dergelijke gevallen moet de arts de risico's/baten met betrekking tot lopende vaccinaties evalueren en bepalen of antihistaminica moeten worden toegediend vóór de volgende booster of dat/alle vaccins stopzetten.
Hoewel het mogelijk is dat een eerste vaccin de dood veroorzaakt, is dat gelukkig uiterst zeldzaam met vaccins zonder adjuvans.
Naar mijn mening, FVRCP &Rabiës tot 3-4 jaar, dan zoals bepaald op basis van blootstelling. FeLV moet worden toegevoegd als de jongere een verhoogd risico op blootstelling heeft. Ik ga daarna over het algemeen niet door met vaccinaties bij katten die alleen binnenshuis zijn. Ik blijf bij recombinante vaccins.
Het spijt me te horen van zo'n angst; zeker geen prettige ervaring. De meeste FeLV-tests zijn op antigeen gebaseerde Elisa Snap-tests, die dubbelzinnige en fout-positieve resultaten kunnen opleveren, hoewel dit niet gebruikelijk is.
In dergelijke gevallen wordt aanbevolen om een tweede bloedmonster naar een lokaal laboratorium te sturen voor antigeentest. Als beide positief zijn, is er blootstelling opgetreden. Als het tweede resultaat negatief is, bevestigt hertesten via antilichaam en/of antigeen in 3-6 maanden vaak de klaring of samentrekking van de infectie.
Terwijl de meeste katten die de ziekte oplopen binnen die tijd symptomen vertonen, kunnen subklinische infecties andere jonge katten in gevaar brengen. Het wordt aanbevolen om die katten te vaccineren.
Als blootstelling aan het virus niet tot infectie leidde, dan is vaccinatie van die katten niet nodig.
Ik ga akkoord. Hoewel vaccins het aantal infecties bij de Amerikaanse kattenpopulatie aanzienlijk hebben verminderd, moeten we ze zeker niet alleen om die reden toedienen. Alle vaccins bieden jarenlang een soort immuniteit, maar misschien niet in meetbare vormen.
Titers zijn meestal beschikbaar voor FVRCP-, FeLV- en rabiësvirussen en bieden kwantificering van circulerende antilichamen, niet van circulerende geheugencelniveaus. Het is de laatste die op lange termijn (in veel gevallen levenslang) bescherming biedt tegen ernstige infecties als ze jaren na hun laatste vaccin aan die virussen worden blootgesteld.
Kortom:katten die alleen binnen zijn> 3-4 jaar hebben waarschijnlijk geen doorlopende vaccinatie nodig voor hun gezondheid. Plan een gesprek met hun arts om hun specifieke risico's te bespreken.
FIP is over het algemeen geen vaccin dat we aanbevelen, omdat het niet erg effectief is, zelfs niet bij het voorkomen van het symptoom van peritonitis, ontsteking van het slijmvlies van de buikwand.
In de meeste gevallen waarin het FIP-vaccin werd toegediend, heeft het FCoV (Feline Coronavirus) de patiënt al geïnfecteerd en de ontwikkeling van symptomen kan verband houden met de infectie zelf of een immuunboost van het vaccin (niet het vaccin zelf). In gevallen waar FCoV endemisch is, is reiniging van de omgeving gerechtvaardigd en veel effectiever dan vaccinatie.
Als FIP verschijnt nadat niet-FIP-vaccins zijn toegediend, dan was er ook al een FCoV-infectie opgetreden en kunnen we nog steeds niet bepalen of het virus de FIP-symptomen heeft veroorzaakt of dat de niet-FIP-vaccingerelateerde immuunboost de schuld is.
Hoe dit zo goed mogelijk te voorkomen? Sla vaccins over als uw kitten/kat schijnbaar niet gezond is. Het is beter om te wachten en een serie opnieuw te starten dan het risico te lopen het immuunsysteem te belasten. Geef slechts 1-2 vaccins tegelijk.
Nee, op voorwaarde dat er niets verandert aan hun veehouderijpraktijken.
Ja, hoewel sommigen beweren dat een miniserie van 2 injecties nodig is. In theorie zal 1 booster na een onderbreking van 5 jaar de antilichaamniveaus verhogen en de cellulaire/geheugenimmuniteit versterken. Als je deze zomer op reis zou gaan en de katten aan boord zou hebben, zou ik FVRCP IN 6-8 weken voorafgaand aan je reis overwegen.
Ik denk dat ze voldoende beschermd zijn voor alles behalve hondsdolheid, gezien hun vaccingeschiedenis en blootstelling. Ja, ze missen hun 1-jarige booster voor FVRCP en FeLV, wat de productie van geheugencellen kan beperken; over het algemeen zijn ze goed beschermd. Op hun leeftijd zal zelfs 1 vaccin tegen hondsdolheid nu al voor de juiste blootstelling zorgen.
Ja, hoewel een volledige evaluatie van de omstandigheden vooraf moet gaan aan een ander vaccin. Heeft hij op dat moment meer dan 1 vaccin gekregen? Herstelde hij van typische bovenste luchtweginfecties bij kittens of maag-darmklachten?
Was het vaccin een injecteerbaar; Welk type? Wat is zijn latere blootstellingsrisico? Afhankelijk van die vragen en andere omstandigheden heeft hij misschien nog een vaccin nodig, maar 60 minuten nadat de antihistaminica zijn toegediend.
Omgekeerd kan zijn blootstellingsrisico veel kleiner zijn dan een ander vaccingerelateerd koortsrisico; geen vaccins kunnen worden gerechtvaardigd. Hij kan inderdaad een groter risico lopen dan zijn nestgenoot voor een andere reactie.
Ik vind het geweldig dat je dierenarts in deze richting denkt! Als uw staat hondsdolheid toestaat, is een vrijstelling wellicht de meest geschikte optie. FVRCP-vrijstellingen zijn alleen van toepassing op zijn medisch dossier en worden niet gereguleerd door de staatswet. Sommige staten staan een eenvoudige verklaring toe; voor andere moet een specifiek formulier worden ingevuld.
Dit is wat ik deed met mijn katten die 100% alleen binnenshuis zijn, maar die hun hele leven worden blootgesteld aan zwerfdieren:FVRCP &Rabies (kanariepokken vectorvaccins) als kittens + 1 jaar booster voor beide.
Ze hebben sinds ongeveer 2 jaar geen FeLV-vaccins of een ander vaccin gekregen. Voor mijn fractie brengt dit protocol bescherming en een goede immuunrespons in evenwicht met het risico van blootstelling. Het kan veranderen met een ander huishouden, het hangt alleen af van het individuele risico.
De meeste artsen zijn het erover eens dat als de kat>12 jaar oud is (geriatrisch), er geen vaccins nodig zijn, tenzij er sprake is van voortdurende blootstelling. Sommigen verlagen die leeftijd tot 7 jaar (senior), en anderen stoppen bij 2-3 jaar (als er geen blootstelling is). Voortdurende blootstelling betekent over het algemeen dat een kat naar buiten mag zonder direct toezicht van een volwassene.
Wat beangstigend! Ik ben blij dat hij het zonder nadelige gevolgen heeft overleefd.
Deze reactie kan bij elk vaccin voorkomen en is gelukkig vrij zeldzaam.
Ik zou Batch ook niet vaccineren! Jaarlijkse vaccins zijn niet iets dat ik als algemene regel aanbeveel, en geef er de voorkeur aan om het huishouden en de individuele patiënt te beoordelen boven strikte toediening van vaccins van 1 of 3 jaar.
Dit artikel beschrijft vaccins en verschillende onderzoeken. Over het algemeen bieden MLV (gemodificeerde levende vaccins) vaak de meest complete immuunrespons omdat u het lichaam viraal antigeen geeft, alleen niet het deel dat ziekte veroorzaakt. Als gevolg van die immuunrespons komen reacties zoals koorts iets vaker voor.
Werkelijke infecties zijn ook mogelijk, hoewel meestal niet ernstig. Een MLV FVRCP kan bijvoorbeeld een infectie van de bovenste luchtwegen veroorzaken. Gedode vaccins veroorzaken minder vaak bijwerkingen, maar stimuleren het immuunsysteem mogelijk niet voldoende, daarom zijn er adjuvantia gemaakt.
Men kan geen MLV van hondsdolheid geven voor het risico om het dier daadwerkelijk hondsdolheid te geven; adjuvantia zetten het immuunsysteem aan om agressief te reageren op welk antigeen dan ook dat het vaccin presenteert. Die agressie kan fibrosarcoom veroorzaken, daarom zijn er alternatieve vaccinaties ontwikkeld. Recombinant (kanariepokken) is tot nu toe het veiligste vaccin voor katten en is niet MLV en wordt niet gedood.
Het maakt gebruik van een virus waarvan het natuurlijke gastheerbereik beperkt is tot vogels; kanariepokken kunnen zoogdiercellen infecteren, wat resulteert in een niet-productieve infectie … en een passende immuunrespons. Het lichaam denkt dat het wordt binnengedrongen, reageert in natura, maar krijgt geen echte ziekte en reageert niet zo sterk dat het tumoren creëert.
