De bijnaam van de Ragdoll is "puppykat", waardoor ik er meteen een wil.
Een vroege advertentie, in de 1973-editie van Cats Magazine , beschrijft de Ragdoll als de "pacifistische kat" en beschrijft deze kat als "een meter liefde". Nu wil ik er twee.
Dit is een volg-je-door het huis, flop-aan-je-voeten, wrijf-mijn-zachte-buik soort kat. Dit is een kat om mee te nemen op roadtrips, om je kussen mee te delen en om aangelijnd door de buurt te wandelen.
Dit is zeker een ongewone kat. Maar het gaat niet alleen om de persoonlijkheid van de Ragdoll. Zijn fantastische persoonlijkheid wordt verpakt in een prachtig pakket met sprankelende blauwe ogen. Er is niets om niet van te houden aan een Ragdoll.
Er zijn enkele kattenrassen, zoals de Noorse boskat, die al millennia bestaan. En dan zijn er nog anderen, zoals de Ragdoll-kat, die relatief gezien al vijf minuten in de buurt zijn.
Dit is een heel nieuw ras en toch is er nog steeds een fascinerend, en eerlijk gezegd, geschift achtergrondverhaal, met buitenaardse wezens en geheime DNA-experimenten. Nou, niet echt.
Het verhaal begint met Josephine, een wilde en niet erg vriendelijke kat, die in de jaren zestig in de buurt van Riverside, Californië rondhing. Ze had geen stamboom; ze was gewoon een witte, langharige straatkat, waarschijnlijk van Perzische of Angora-stam.
Tot ze werd aangereden door een auto.
Na het ongeluk hebben enkele buren haar opgeëist, haar opgenomen en haar de veterinaire zorg gegeven die ze nodig had. Op een gegeven moment had ze een nestje kittens die merkbaar volgzamer waren dan hun moeder.
Wie zag hoe volgzaam ze waren? Ann Baker, een van de buren van de buren, die enkele van deze luie kittens "leende" en ermee fokte. Kun je je voorstellen? Ze leende en fokte kittens van een buurvrouw.
Baker had een paar ongewone ideeën over waarom de kittens zo volgzaam waren. Ze dacht dat de genen van Josephine "herschikt" waren door het auto-ongeluk. Dat is wetenschappelijk niet mogelijk, mocht je je dat afvragen.
Ze dacht ook dat een plaatselijke universiteit misschien geheime experimenten met de kat had uitgevoerd.[1] Ook niet waar. Duidelijk.
Deze excentrieke vrouw had nog andere bizarre ideeën over haar katten. Ze beweerde dat haar katten de laatste schakel waren tussen buitenaardse wezens en mensen. Ze beweerde dat haar katten geen angst voelden en geen pijn ervoeren. Ze geloofde ook dat ze waren gehybridiseerd door skunk-genen.
Hoe dan ook, Josephine had twee baby-papa's:een zwarte mannelijke Birmaan of Birmese kat genaamd Blackie, en een kat met Siamese puntkleuring en witte voeten genaamd Daddy Warbucks. Deze paringen leverden twee vrouwtjes op:Fugianna en Boekweit.
Dankzij Ann Baker werd Daddy Warbucks met beide meisjes gefokt en alle Ragdoll-katten zijn tegenwoordig afstammelingen van die koppelingen.
De kittens uit alle nesten van Ann Baker waren allemaal volgzame, rustige, aanhankelijke en grote katten, net als de meeste Ragdolls van tegenwoordig.
Baker wilde niets te maken hebben met kattenfokkerijen. Ze registreerde de naam Ragdoll en richtte in 1971 haar eigen register op dat ze The International Ragdoll Cat Association (IRCA) noemde. Ze stelde strikte normen op voor iedereen die katten wilde fokken of verkopen onder de naam Ragdoll. Ze stond niet toe dat Ragdolls werden geregistreerd door een van de andere rasverenigingen en daarom werden ze nooit getoond op kattenshows.
In 1975 had een groep Ragdoll-bezitters genoeg van de regels van Baker. Ze richtten de Ragdoll Society op en werkten hard om het ras erkend te krijgen door reguliere rasverenigingen zoals The Cat Fanciers' Association (CFA), The International Cat Association (TICA) en American Cat Fanciers Association (ACFA), zodat ze de katten konden gaan showen.
Baker was waarschijnlijk niet blij met deze gang van zaken. Ze haalde een advertentie uit in Cats Magazine in 1977 suggererend dat kopers van deze "ongeruste" of "nep" Ragdolls contact moeten opnemen met hun lokale afdeling voor consumentenfraude. Ze beweerde dat het paren van "nep" Ragdolls "misvormde of kortlevende kittens" zou opleveren.
De oprichters van de Ragdoll Society waren niet de enige liefhebbers van Ragdoll die de onbuigzame IRCA-regels van Baker betwistten. In 1994 verliet een tweede groep IRCA om een nieuw ras op te richten dat ze "Ragamuffin" noemden, omdat Baker nog steeds de rechten op de naam Ragdoll bezat. In 2005 kwam het Ragdoll-handelsmerk echter te vervallen.
Vermoedelijk hadden de kittens van Josephine's nesten de neiging om slap te worden als ze werden opgehaald. Deze kittens waren slap, als een speelgoedragdoll voor kinderen, of zo gaat het verhaal.
Kijk, dit is een laaaaaaaazzzy kat, maar er is niets in de biologie van een Ragdoll waardoor ze slap zouden worden. Er zijn enkele dieren die spontaan lijken te vallen, zoals flauwvallende geiten (die een medische aandoening hebben die myotonia congenita wordt genoemd, waardoor ze gespannen raken en neerploffen). Maar Ragdolls hebben zo'n aandoening niet.
Als je de video's van "slappe" Ragdolls op YouTube bekijkt, zul je veel luie katten zien rondhangen. Maar ze zijn gewoon ontspannen, niet slap. Maak u geen zorgen als uw nieuwe Ragdoll-kitten niet "slapt" wanneer ze worden vastgehouden.
De Ragdoll is een schoonheid, daar bestaat geen twijfel over. Ze is groot en gespierd, met halflang haar en een zachte en zijdeachtige pluche vacht.
Een Ragdoll heeft de meest schitterende blauwe ogen. Soms heeft een Ragdoll maar één blauw oog, en dat kan soms duiden op doofheid aan de niet-blauwe kant.[2]
De Ragdoll is een van de grootste gedomesticeerde kattenrassen. Vrouwtjes wegen doorgaans 10-15 pond en mannen zijn 15-20 pond.[3] Dat is een enorme kat!
Ragdolls zijn er in vier verschillende patronen en zes verschillende kleuren. De patenten omvatten:
Kleurpuntig , wat betekent dat ze allemaal één kleur hebben, maar met een donkerdere vacht op de neus, oren en poten.
Mitted , wat hetzelfde is als kleurpuntig, maar met witte poten en een witte buikstreep die zich uitstrekt van de kin van de kat tot aan haar geslachtsdelen. Katten met onderhandjes kunnen ook een bles (witte streep), vlek of zandlopervorm op het gezicht hebben.
Tweekleurig , waarbij de kat witte poten heeft, een omgekeerde "V" op het gezicht, een witte buik en soms witte vlekken op de rug. Als er veel wit is, wordt de kleur "high white" of "van" genoemd.
Blauwpuntig , wat meestal betekent dat het lichaam een licht platina is met donkere blauwgrijze punten. Soms zijn de borst en buik ook blauwgrijs.
De zes kleuren omvatten:rood, zeehond, chocolade en hun "verdunningen" die blauw, lila en crème zijn.
Bovenop al deze verwarrende combinaties van kleuren en patronen, kunnen de punten van een Ragdoll effen gekleurd zijn, lynx (tabby), schildpad (gevlekt) of een combinatie van lynx en schildpad die 'torbie' wordt genoemd.
Ragdolls worden wit geboren. Hun kleur begint te vertonen wanneer ze acht tot tien weken oud zijn, maar ze krijgen hun definitieve kleur pas als ze drie of vier jaar oud zijn.
Als je met rust gelaten wilt worden, koop dan geen Ragdoll. Een Ragdoll zal je door het huis volgen als een kleine schaduw, die wil worden betrokken bij wat je ook doet.
Een Ragdoll is volgzaam, kalm, zachtaardig en aanhankelijk. Deze katten houden ervan om vastgehouden te worden. Het zijn goede katten om met honden te hebben, omdat ze met iedereen overweg kunnen en geen agressie tonen naar andere huisdieren. Het zijn goede katten om met kinderen om te gaan, zolang je maar respectvolle kinderen hebt die weten hoe ze met katten moeten omgaan.
Ragdolls zijn geen atleten. Ze zijn gewoon niet zo gemotiveerd. Je zult de jouwe niet boven op de keukenkasten zien hangen, of balanceren op de smalle richel van een open deur. Dit zijn tapijtsurfende katten.
Ragdoll-katten zijn zo relaxed dat een slaaponderzoeker van Stanford suggereerde dat Ragdolls ons misschien kunnen helpen narcolepsie te begrijpen, een ziekte van onverklaarbare slaperigheid.[4]
Dat betekent echter niet dat Ragdolls niet graag spelen. Ze kunnen heel speels zijn! En ze spelen voorzichtig zonder hun klauwen uit te strekken.[5] Wat attent.
Je kunt je Ragdoll leren te komen als hij wordt gebeld. Je kunt je Ragdoll leren apporteren. Een ding dat je niet kunt doen, is van je Ragdoll een buitenkat maken. Ze zijn zo ontspannen en vriendelijk dat ze niet aarzelen om met een rondzwervende hond of een wild dier om te gaan. Deze katten zijn zo onverschrokken dat sommige fokkers in het Verenigd Koninkrijk daadwerkelijk proberen een deel van die volgzaamheid uit hen te fokken. Nu is er een probleem.
Een onderzoek, gebaseerd op Zweedse verzekeringsgegevens, toonde aan dat Ragdolls een van de kortste levensduur hebben van gewone kattenrassen. Volgens deze studie is een typische levensduur van een Ragdoll-kat 12-15 jaar.[6] Het is niet duidelijk of deze statistiek waar is buiten Scandinavië.
Hoewel Ragdolls over het algemeen gezonde katten zijn, lijdt het ras aan hypertrofische cardiomyopathie (HCM), een genetische aandoening en de meest voorkomende hartziekte bij katten. HCM veroorzaakt een verdikking van de hartwand waardoor het hart minder efficiënt gaat pompen. Het kan een plotselinge dood veroorzaken bij een kat, en dit kan helaas het eerste "teken" zijn dat een kat aan deze vreselijke aandoening lijdt.
We kennen nu de exacte genetische mutatie die deze ziekte veroorzaakt. Een verantwoordelijke fokker zal ernaar zoeken en het fokken van katten met deze mutatie vermijden. Maar pas op voor een fokker die HCM-vrije lijnen belooft. Niemand kan garanderen dat een kat geen HCM zal ontwikkelen.
Een Ragdoll-kat is relatief gemakkelijk te verzorgen en heeft dezelfde zorg nodig die elke kat nodig heeft.
Hun mooie vachten vragen echter wel wat extra aandacht. Hoewel hun vacht niet gemakkelijk klit omdat deze voornamelijk uit lange, dekkende haren bestaat in plaats van uit een dichte ondervacht, kan er toch mattering optreden. Kam ze minstens twee keer per week. Gebruik een stalen kam om eventuele klitten te doorbreken.
Gelukkig is dit een kat die geniet van de aandacht van de verzorging.
De langstlevende Janus-kat, volgens het Guinness Book of World Records, was een Ragdoll genaamd Frank en Louie. Frank en Louie leden aan diprosopus, een aangeboren aandoening waarbij een dier dubbele gelaatstrekken heeft. Janus is de naam van de Romeinse god met twee gezichten.
Frank en Louie leefden tot de rijpe leeftijd van 15, wat een soort wonder was aangezien hij naar de Cummings School of Veterinary Medicine aan de Tufts University werd gebracht om op zijn eerste levensdag te worden geëuthanaseerd. In plaats daarvan bracht een veterinaire verpleegkundige hem naar huis.
Frank en Louie werden geboren met één brein, twee gezichten, twee monden, twee neuzen en drie blauwe ogen. Zijn enige functionele mond was verbonden met zijn slokdarm.[7]
Hier is een hartverwarmende video van deze ongewone kat tijdens zijn leven.
