De Maine Coon-kat is een langharig ras dat inheems is in Maine, waar hij al eeuwenlang in hoog aanzien staat vanwege zijn muistalenten.
Dit is een grote kat, met een gewicht tussen de 12 en 18 pond, hoewel de vrouwtjes van het ras kleiner zijn. De typische fysieke kenmerken van het ras ontwikkelen zich pas in het derde of vierde jaar van de kat.
Het onderscheidende kenmerk van het Maine Coon-ras is de gladde, ruige en waterafstotende vacht, die in verschillende kleuren kan komen, hoewel bruin momenteel de favoriet is. Het haar is lang en zijdeachtig en is korter op de schouders en langer op de buik.
De Maine Coon staat vaak in de top 10 van de meest populaire kattenrassen in de VS. De redenen voor zijn populariteit zijn niet moeilijk te vinden. Behalve dat het een kenmerkende vacht heeft, is het extreem winterhard, onverschrokken door de meeste omstandigheden en fel loyaal aan zijn menselijke eigenaren. Dit speelse ras kan zelfs goed overweg met andere huisdieren en kinderen.
Hoewel de Maine Coon-kat aanvankelijk op zijn hoede is voor vreemden, zal hij eraan wennen als hij de tijd krijgt. Het is volgzaam, gehoorzaam en, vreemd genoeg, aangetrokken tot water. Wees dus niet verbaasd als je je Maine Coon een duikje ziet nemen.
Naast het twee keer per week verzorgen van de vacht van de Maine Coon met een stalen kam, moet je er ook voor zorgen dat er voldoende gelegenheid is voor regelmatige dagelijkse lichaamsbeweging, vaak in de vorm van spel.
Maine Coons wonen al eeuwen in Amerika, zelfs tijdens de vroege koloniale periode. Er is echter heel weinig kennis over hoe ze voor het eerst naar het continent kwamen. Er zijn veel verhalen die hun oorsprong kunnen traceren, hoewel de authenticiteit van deze verhalen twijfelachtig is.
Een vergezocht verhaal beweert dat de voorouder van de Maine Coon een wasbeer was - wat biologisch onmogelijk is. Anderen zeggen dat het ras is voortgekomen uit de kruising van de inheemse Bobcat met een huiskat. Nog een ander fantasievol verhaal traceert hun voorouders van de langharige katten van de Franse koningin, Marie Antoinette. Volgens deze overlevering redde een Amerikaanse kapitein genaamd Clough de katten van de koningin, maar was niet in staat haar leven te redden; de katten werden vervolgens naar Amerika gebracht. Nog een ander verhaal is dat deze katten in de 18e eeuw naar de Verenigde Staten werden gebracht door een Amerikaanse kapitein genaamd Coon, afkomstig van de noordoostkust van Amerika.
Dit laatste verhaal kan een kern van waarheid bevatten. Kapiteins van schepen brachten vaak katten uit vreemde landen mee om de problemen van muizen, die op de schepen floreerden, tegen te gaan. Bij hun aankomst hebben ze misschien hun thuis gemaakt aan de noordoostkust, in Maine. Het klimaat was verschrikkelijk en alleen de dapperste en taaiste katten konden overleven. De overlevenden waren sterk en winterhard met een waterbestendige vacht.
De Maine Coon is een van de eerste rassen die in het begin van de 19e eeuw officieel werd erkend; sindsdien is het snel populair geworden. De heer F.R. Pierce, die al in 1861 eigenaar was van Maine Coons, vermeld in The Book of the Cat dat een Maine Coon genaamd Leo de prijs voor Beste Kat kreeg op de kattenshow van New York City van 1895 en een consistente winnaar was in Boston in 1897, 1898 en 1899.
De populariteit van het ras kelderde in de vroege jaren 1900 toen er meer exotische katten arriveerden en meteen favorieten werden. In 1950 was het ras alarmerend afgenomen en waren er nog maar heel weinig leden over.
Een paar fokkers toonden echter een actieve interesse in deze kat en gooiden haar een reddingslijn toe. Ze hielden alleen Maine Coon-shows en richtten in 1968 de Maine Coon Breeders and Fanciers Association op.
Dankzij de inspanningen van zijn trouwe supporters herwon de Maine Coon veel verloren terrein en was opnieuw een kandidaat voor kampioenschapscompetities. Het blijft een van de meest populaire kattenrassen van vandaag, met kampioenschapsstatus in alle verenigingen.
