Natuurlijk houden katten van ons omdat we ze voeren. Maar ze houden niet van ons alleen omdat we ze voeren. Katten zijn heel goed in staat om aan hun eigen maaltijden te komen. Immers, zoals wij kattenliefhebbers weten, proberen ze ons soms zelfs te eten te geven. Wie heeft de walging niet overwonnen om de kat te prijzen wanneer ze een klein dood wezen aan onze voeten laat vallen?
Katten laten zien dat ze op een andere en veel subtielere manier om hen geven dan honden. Vanwege deze verschillen en subtiliteiten zeggen sommige mensen dat katten geen genegenheid tonen. Maar vraag hen wat voor soort huisdier ze hebben. De kans is groot dat ze een hond hebben of helemaal geen huisdier.
Overigens is helemaal geen huisdier een rode vlag. Ga voorzichtig verder. Maar terug naar onze katten.
De meest voorkomende fout die mensen maken is het vergelijken van kattengedrag met hondengedrag. Appels en sinaasappelen. Nee, appels en semi-vrachtwagens. Ze kunnen niet meer van elkaar verschillen.
Honden tonen genegenheid door met hun staart te kwispelen en extatisch rond te dansen als je terugkeert van een afwezigheid van vijf minuten. Katten tonen genegenheid met oogcontact, langzaam knipperend, spinnend en tegen je aan wrijvend.
Kattenliefhebbers kennen die kalme, bestudeerde blik van liefde en ... wacht erop ... de zachte, langzame knipperende ogen die sommigen kattenkusjes noemen. Denk er over na. Als je iemand niet mocht, zou je dan regelmatig en zacht oogcontact met die persoon houden? Natuurlijk niet. Aanhoudend oogcontact nodigt uit tot interactie. Niet iets wat je wilt met iemand waar je niet om geeft.
Katten hebben uitstekende communicatieve vaardigheden. Je moet gewoon hun taal leren. Ingetogen en soms complexe combinaties van gedragingen zijn hun manier om ons te laten zien dat ze van ons houden en ons vertrouwen.
In een onderzoek aan de Oregon State University verkoos meer dan de helft van de katten die bij het project betrokken waren, menselijk gezelschap boven speelgoed, voedsel of intrigerende geuren (gerbils en kattenkruid). Elf procent van de onderzochte katten ging voor het speeltje. Zevenendertig procent was gewoon geïnteresseerd in chowing. Maar liefst 52 procent wilde vooral met een mens omgaan.
Ainsworth Strange Situation Tests uitgevoerd op katten toonden aan dat ze duidelijk de voorkeur gaven aan hun baasjes boven iemand die ze niet kenden. Deze tests waren gebaseerd op een procedure die in de jaren zeventig werd ontworpen door Mary Ainsworth, een ontwikkelingspsycholoog. Ze wilde de gehechtheid tussen kinderen en hun verzorgers observeren.
In de kattentest werden katten eerst alleen in een kamer geplaatst, daarna met hun baasjes en daarna met een vreemde. De katten waren meer op hun gemak, tot het punt dat ze de kamer verkenden, wanneer hun baasjes aanwezig waren. Ze speelden met hun baasjes en volgden hen. Maar ze deden dit niet met de vreemdeling.
Een meer cynisch standpunt over kattengedrag komt uit een onderzoek dat is uitgevoerd door de Lincoln University in het Verenigd Koninkrijk. Onderzoekers daar concludeerden dat katten niet naar hun baasjes kijken voor veiligheid of zekerheid zoals honden dat doen. Ze zijn onafhankelijker. Vertel katteneigenaren iets wat ze niet weten, toch?
Sommigen zeggen dat een kat die over je wrijft meer een blijk van eigendom is dan genegenheid. Een instinctief kattengedrag is territoriummarkering. Wanneer een kat over je wrijft, geven de geurklieren in zijn wangen feromonen vrij die andere katten vertellen:"Buitengrenzen. Deze mens is van mij."
Wanneer onze kat ons een dode of de gevreesde halfdode muis of vogel brengt, zien we het graag als onze kat die ons een cadeau brengt. Anderen denken dat dit gedrag impliceert dat onze kat denkt dat we te zwak of te dom zijn om zelf te jagen. Wat dan ook. Zelfs als de laatste verklaring correct is, laat het nog steeds zien dat onze kat van ons houdt, nietwaar?
De manier waarop katten zich gedragen, staat dichter bij hun wilde voorouders dan bij honden. Honden werden voor het eerst gedomesticeerd tussen 20.000 en 40.000 jaar geleden. Katten hebben slechts ongeveer 9.000 jaar met mensen samengewoond. Hoewel menig hond niet zonder ons zou kunnen overleven, kunnen de meeste katten dat wel.
Gezien de relatief korte tijd dat katten en mensen een gedeelde leefruimte hebben, is het gemakkelijk in te zien waarom kattengedrag meer in overeenstemming is met hun instincten dan met hun verlangen om ons te plezieren. Maar dit betekent niet dat ze volledig zichzelf dienen. Hoewel katten misschien liever met ons omgaan, vertrouwen ze niet op ons zoals honden dat doen. Katten kiezen ervoor om bij ons te zijn. Wat is een betere uitdrukking van liefde dan dat?
