Een deel van de aantrekkingskracht van katten is dat ze onafhankelijke wezens zijn. Ja, ze leven bij ons en we voeden en verzorgen ze, maar vaak beslissen ze wanneer en hoe ze ons genegenheid tonen. Het is duidelijk dat katten een band hebben met mensen, zelfs favoriete mensen kiezen, maar wat ze eigenlijk van mensen denken, is nog steeds een beetje een mysterie.
Er wordt gezegd dat honden 'de beste vriend van de mens' zijn, en een deel van die redenering is dat honden en mensen al zo lang samenleven en elkaar hebben geholpen. Mensen hebben honden ongeveer 30.000 geleden gedomesticeerd, zegt de BBC, maar katten zijn pas ongeveer 9.000 jaar geleden in de buurt van mensen gaan leven. In dat scenario zijn honden misschien meer afgestemd op mensen, alleen omdat ze al zo veel langer bij ons wonen.
Het is echter duidelijk dat katten en mensen een band hebben. In 2016 publiceerden onderzoekers uit Michigan die kattenpsychologie bestudeerden een artikel in het tijdschrift Animal Cognition die keek naar hoe 12 katten op hun baasjes reageren. De katten werden uitgenodigd om tijd door te brengen met hun baasjes, die ofwel glimlachten of fronsen.
De katten vertoonden positiever gedrag, zoals spinnen, op de schoot van hun baasje zitten of tegen ze aan wrijven, terwijl de eigenaren glimlachten. Toen de katten tijd doorbrachten met vreemden, leek het gedrag van de katten niet te veranderen, of de vreemden nu glimlachten of fronsen. De onderzoekers concludeerden dat katten menselijke stemmingen herkennen en dat ze na verloop van tijd menselijke gezichtsuitdrukkingen leren herkennen, bijvoorbeeld door tijd met dezelfde persoon door te brengen.
Een eerdere (2015) Animal Cognition studie keek naar hoe katten reageren op een stressvolle situatie. Als Wetenschappelijke Amerikaan uitgelegd, plaatsten deze onderzoekers katten en hun baasjes in een kamer met een elektrische ventilator met groene linten eraan. De linten en de zoemende waaier waren bedoeld om visueel iets vreemds en mogelijk angstaanjagends voor de katten weer te geven.
De studie keek naar een gedrag dat bekend staat als 'sociale referencing', wat volgens Psychology Concepts in feite betekent dat de kat (er zijn ook studies gedaan bij honden en menselijke baby's die dit doen) verwijst naar de gezichtsuitdrukking van zijn mens om te zien hoe het zou moeten reageren. . . met andere woorden, als de mens (of ouder) van streek is, zal het dier (of de menselijke baby) dat ook zijn.
Toen het kattenbos de 'monsterfan' tegenkwam, keek 79% van de katten terug naar hun baasjes. Wanneer de eigenaren bang of bezorgd lijken te zijn over de ventilator, begonnen de katten sneller naar de uitgang in de kamer te zoeken dan de katten wiens eigenaren positief over de ventilator keken. De katten met de negatief uitziende eigenaren leken sneller uit de kamer te willen ontsnappen, maar tegelijkertijd keken de katten van de negatieve controlegroep ook naar de uitgang nog voordat hun eigenaren een gezichtsuitdrukking maakten. Dit maakt het moeilijk om een harde conclusie te trekken, maar de onderzoekers concluderen wel dat menselijke emoties en stemmingen de emoties van katten kunnen beïnvloeden.
