Als je Bonnie vandaag hebt ontmoet, is de kans 95 procent dat je haar kunt begroeten zonder dat ze op de grond moet plassen. Dat was niet altijd het geval. Toen we de zes maanden oude Scorgidoodle zes jaar geleden adopteerden, was haar onderdanige plasgedrag zelfs zo extreem dat ik mijn academiestudenten extra punten toekende als ze haar konden begroeten zonder haar te laten plassen. Slechts een paar studenten verdienden die punten het eerste jaar.
In feite was de schattige Bonnie overgeleverd aan het asiel omdat haar baasjes 'haar niet konden huisvesten'. Veel te veel hondenbezitters beschouwen onderdanig en opgewonden urineren als een probleem met zindelijkheidstraining, terwijl het eigenlijk gedragsproblemen zijn. Helaas worden veel honden gestraft voor deze presentaties van ongepast urineren; in beide gevallen is dit het slechtste wat je kunt doen, omdat het zeer waarschijnlijk het gedrag erger maakt, niet beter.
Sommige gedragsprofessionals beschouwen opwinding en onderdanig urineren als een continuüm van hetzelfde gedrag, terwijl anderen een duidelijk onderscheid maken tussen beide. Dit zijn beide onvrijwillig gedrag, wat betekent dat de hond niet opzettelijk het huis bevuilt, maar gewoon reageert op de omstandigheden in zijn omgeving. Het gedrag heeft hij niet onder controle.
In beide gevallen is de eerste stap een bezoek aan de dierenarts van uw hond om medische of fysieke oorzaken of bijdragen aan het gedrag uit te sluiten, zoals een urineweginfectie. Ervan uitgaande dat er geen medische aandoening is, is de volgende stap gedragsverandering. Van de twee gedragingen is urineren met opwinding over het algemeen het gemakkelijkst op te lossen, dus laten we daar eerst eens naar kijken.
Dit is het hondenequivalent van "Whee! Ik ben zo blij en opgewonden dat ik in mijn broek heb geplast!” Dit gedrag wordt gezien als eenvoudige onvolwassenheid, vooral veel voorkomend bij jonge, uitbundige honden van vele rassen en beide geslachten, die nog geen volledige neuromusculaire controle hebben ontwikkeld. De hond hurkt soms niet eens (of tilt een been niet op) en kan plassen terwijl hij staat, loopt, rent of op en neer springt. De beste oplossing is tinctuur van de tijd; veel honden ontgroeien het gedrag gewoon als ze fysieke volwassenheid bereiken. Bovendien kunt u:
Dit gedrag komt vaker voor bij jonge honden dan bij oudere honden en bij meer vrouwtjes dan mannetjes, en het komt vaker voor bij bepaalde rassen, waaronder cocker-spaniëls, golden retrievers en teckels, maar kan bij elke hond voorkomen. Prime kandidaten voor onderdanig urineren zijn honden die ook anderszins gedragsmatig onderdanig zijn. In tegenstelling tot opgewonden urineren, kan een hond die onderdanig plast, ook ander kalmerend gedrag vertonen, zoals een verlaagde lichaamshouding, afgeplatte oren, omrollen, likken en wegkijken. De hond kan ingetogen groeten of met enige opwinding begroeten.
Hoe assertiever de mens is ten opzichte van een hond die gevoelig is voor plassen, hoe groter de kans dat er een plas verschijnt. Vandaar dat mannen - vooral grote mannen met een diepe stem - meer geneigd zijn om te plassen dan zachtaardige, kleine vrouwen. Snelle, directe, uitbundige benaderingen door een mens zijn riskanter dan langzame, rustige benaderingen. Direct oogcontact, de hond op zijn hoofd aaien en zich over de hond buigen, zal eerder tot onderdanige reacties leiden - inclusief plassen - dan afgewende ogen, zijwaarts knielen en de hond onder zijn kin of op zijn borst krabben.
Veel hondenbezitters zijn verrast om te ontdekken dat onderdanig urineren een natuurlijk, normaal gedrag is. Het komt waarschijnlijk in eerste instantie voort uit de praktijk van de moeder om reflexief urineren bij jonge puppy's te stimuleren door het urogenitale gebied te likken. In de hondenwereld houdt het een lager geplaatst lid van een groep veilig voor een hoger geplaatst lid. De hond die hurkt en plast wanneer hij een andere hond begroet, stuurt een sterke, duidelijke boodschap en zegt:"Ik daag je niet uit, ik erken je superioriteit, het is niet nodig om me pijn te doen." Het werkt meestal goed, met andere honden. Bij mensen niet zo veel. Ik probeer mijn klanten ervan te overtuigen dat hun onderdanig plassende honden hen eigenlijk een enorme "Jij da baas!" compliment, in een poging om hun perceptie van – en reactie op – het gedrag van hun honden te veranderen.
Hoewel onderdanig plasgedrag aangeboren is en voorkomt bij veel puppy's tot de leeftijd van zes tot acht weken in de aanwezigheid van waargenomen bedreigingen voor hun veiligheid, houdt het normaal gesproken vrij snel op als de pup volwassen wordt en zelfvertrouwen krijgt. Het wordt echter verergerd en het is waarschijnlijker dat het doorgaat in de adolescentie of zelfs de volwassenheid als het verkeerd wordt beheerd met ongepaste straffen of buitensporige controle door een aanmatigende mens of hond.
Een pup die door zijn eigenaar wordt gestraft voor normale ongelukken met zindelijkheidstraining (of andere typische puppy-overtredingen zoals kauwen), kan beginnen met onderdanig urineren in afwachting van de straf die gepaard gaat met de aanwezigheid van zijn eigenaar. Uiteindelijk kan elke keer dat de eigenaar (of een ander mens) naar de pup kijkt, ernaartoe loopt, reikt of aanraakt, hij plassen. Daarom, om de ontwikkeling van onderdanig urineren bij uw opgroeiende pup te voorkomen, moet u zijn omgeving beheren om blootstelling aan aanmatigende, op straf gerichte mensen te voorkomen, en zijn toegang beperken tot honden die zich agressief met hem kunnen gedragen of hem pesten, of anderszins ongepast assertief zijn.
Als het te laat is voor preventie, of als u ondanks uw juiste milieubeheer last heeft van onderdanig urineren, is alles niet verloren. Het is mogelijk om onderdanig urineren te veranderen, hoewel het een gezonde portie tijd, geduld en toewijding kan vergen. Hier is hoe:
Als je een onderdanige of opgewonden urineleider hebt, kun je heel optimistisch zijn. De meeste honden kunnen deze problemen relatief gemakkelijk overwinnen met de juiste management- en aanpassingstechnieken. Onze geliefde Bonnie, nu bijna zeven, is een van de meest hardnekkige gevallen die ik ooit ben tegengekomen. Naast haar onderdanige plassen, is ze een van de minder betrouwbaar zindelijke honden die ik ooit heb gehad, ter ondersteuning van de theorie van zwakke urethraspieren. Ze ligt 's nachts nog steeds in de bench om een ongevalvrije slaaptijd te garanderen.
Ik geef echter geen extra studiepunten meer aan academiestudenten voor een plasvrije begroeting. Ooit zo gevoelig dat gewoon naar haar toe lopen een plas kan veroorzaken, Bonnie is nu grotendeels plasvrij als ze wordt begroet met normale rustige begroetingen. (Ik waarschuw de studenten nog steeds voor de noodzaak om haar kalm te begroeten.) Als ik het probeer, kan ik in één omstandigheid nog steeds een klein plasje bij haar uitlokken - als ze iets in haar mond heeft, moet ik van haar nemen (ze heeft wel een neiging om dingen op te rapen!). Als ze dat doet, vermijd ik een plasreactie door haar simpelweg te ruilen voor een traktatie, in plaats van het object gewoon weg te nemen (hoe dan ook een betere manier om een object van je hond te halen!). Mijn man en ik hoeven echter helemaal niet meer voorzichtig te zijn wanneer we haar begroeten - we kunnen voorover buigen, haar op het hoofd aaien, haar knuffelen en alle andere normale, stomme dingen doen die wij mensen graag doen onze honden. Als Bonnie het kan, kan jouw hond het ook.
Pat Miller, CBCC-KA, CPDT-KA, CDBC, is de trainingsredacteur van WDJ. Ze is auteur van talrijke boeken over positieve hondentraining en woont in Fairplay, Maryland, de locatie van haar Peaceable Paws-trainingscentrum, waar ze hondentrainingslessen en cursussen voor trainers aanbiedt.
