Heb je ooit de ervaring gehad dat je ongelooflijk "vastzat" aan je hond, niet in staat om hem een bepaald nieuw gedrag aan te leren? En dan komt een ervaren trainer naar voren en laat uw hond het gedrag binnen een minuut met plezier steeds weer opnieuw uitvoeren ? Op dat moment is een deel van je blij omdat je hond 'het snapt', maar een deel van jou kan ook ziedend zijn. Wat maakt het uit, hond?
Dat scenario spookte door mijn hoofd terwijl ik in de ene kamer zat en werkte, terwijl in de andere kamer iemand probeerde een opzettelijke driejarige te dwingen tot eten, een bad, pyjama, verhaaltijd en bed. De volwassene dreigde steeds met verschillende straffen (een time-out, niet de volgende dag traktaties krijgen, een favoriet speeltje laten weghalen), maar nooit helemaal afgeleverd. Ik was stervend om daar naar binnen te gaan en advies te geven (of zelfs over te nemen), omdat ik wist dat ik het allemaal kon laten gebeuren, en zonder bedreigingen of een verheven stem, strak van ergernis. Ik weet dit omdat ik dezelfde peuter door dezelfde routine heb geleid zonder zijn tranen, woede en frustratie op te wekken. Maar in tegenstelling tot een menselijke student en haar hond in een trainingsklasse, heeft deze persoon zich niet aangemeld voor mijn advies. Dus ik zat daar gewoon ongelukkig, wensend dat ik wat "hondentraining" aan het werk kon zetten.
Gedurende de 19 jaar dat ik WDJ aan het bewerken ben, heb ik dierentrainers bestudeerd - meestal hondentrainers, maar ook andere trainers. Ik heb ze aan het werk zien (persoonlijk en op video), ze gefotografeerd, geïnterviewd, gelezen wat ze hebben geschreven en lessen van ze getrokken. Ik heb een ton geleerd over het beïnvloeden van het gedrag van andere dieren, en met succes gebruikt wat ik heb geleerd op mijn eigen honden, pleeghonden, asielhonden - en ja, ik heb zelfs gebruikt wat ik heb geleerd om mijn zoon te helpen "trainen". Hij is nu 23 en had al lang geen interventie nodig om zijn gedrag te veranderen, maar ik moet zeggen, wat ik heb geleerd van alle dierentrainers die ik heb gestudeerd, werkte ook met hem! Hij is een geweldige hond – eh, succesvolle jongeman!
Wat heb ik geleerd? Om te beginnen heb ik geleerd dat een goede trainer niet tegen haar leerling schreeuwt of deze fysiek bedreigt, hem intimideert of bedreigt tot naleving. Want – wat als de hond nog zal het gedrag niet doen? Wat dan?
Een hondentrainer weet ook dat beloningen voelbaar en onmiddellijk moeten zijn. Als een geleider het gedrag van een hond niet beloont - of zelfs niet opmerkt - nadat hij daartoe is aangespoord, en het zijn gedragingen die op zichzelf niet bijzonder plezierig zijn voor de hond - waarom zou hij ze dan moeten blijven doen? Niet goed gedrag bekrachtigen met iets dat waardevol is voor het trainingsonderwerp is een onfeilbare manier om dat goede gedrag te stoppen.
Terwijl ik daar zat te luisteren naar de ouder / peuter-strijd in de andere kamer, wilde ik dolgraag erin springen en "de hond trainen". En toen bedacht ik me:dit moet precies zijn hoe het is voor hondentrainers als hun mens studenten worstelen om hun honden iets te laten doen dat belachelijk gemakkelijk is voor de trainer om te bereiken. Ze moeten ook denken:"Waarom doet deze persoon het niet gewoon zoals dit ?”
En dus, zoals alle echt geweldige trainers die ik heb ontmoet en bewonder, moet ik echt uitzoeken hoe ik contact kan opnemen en de 'amateur-handler' kan leren, niet de 'hond'. Ik moet de dingen opmerken en versterken die zij is goed doen, zodat ze niet alleen een betere manier leert om het gewenste gedrag te krijgen, maar ook geniet van het proces.
Hondentraining rotsen !
