Op zoek naar een alternatieve bron van hartwormmedicatie, overwegen veel hondenbezitters het gebruik van op ivermectine gebaseerde medicijnen die op de markt worden gebracht voor gebruik bij rundvee. In tegenstelling tot formuleringen voor honden, zijn deze medicijnen zonder recept verkrijgbaar. Omdat deze op vee gerichte medicijnen echter bedoeld zijn voor veel grotere dieren en andere concentraties hebben dan die voor honden, kunnen ze moeilijk te meten en veilig toe te dienen zijn. Bovendien zijn sommige honden gevoelig voor ivermectine, dus dergelijk off-label gebruik is onverstandig.
Ivermectine is een antiparasitair medicijn dat wordt gebruikt bij de behandeling van mensen en tientallen andere diersoorten, waaronder koeien, katten, knaagdieren, honden, fretten en reptielen. Ivermectine, een semi-synthetisch geneesmiddel afgeleid van een Japans in de bodem levend micro-organisme, behoort tot een klasse geneesmiddelen die macrocyclische lactonen worden genoemd en die werken door het zenuwstelsel van gevoelige organismen, waaronder veel nematoden en geleedpotigen, te verlammen. Het medicijn heeft meestal geen invloed op zoogdieren omdat de bloed-hersenbarrière verhindert dat het medicijn het centrale zenuwstelsel bereikt.
Ivermectine is nuttig voor de behandeling van luizen, mijten, myiasen en darmwormen bij runderen, terwijl dierenartsen het medicijn voornamelijk gebruiken om hartworm bij honden te voorkomen. Hoewel het medicijn gewoonlijk oraal of via injectie wordt toegediend bij de behandeling van koeien, schrijven de meeste dierenartsen een eenmaal per maand orale tablet voor honden voor. Dierenartsen dienen ook plaatselijk ivermectine toe om honden met oormijt of schurft te behandelen. Ivermectine is een actief ingrediënt in veel commerciële producten, waaronder Heartguard Chewables, Tri-Heart Plus en Heartguard Plus, maar het is ook verkrijgbaar in generieke formuleringen van veterinaire apotheken.
Sommige honden bezitten een genetische mutatie, de deletie van het MDR-1-gen, waardoor ivermectine de bloed-hersenbarrière van de hond kan passeren. De genetische eigenschap is gedocumenteerd in 10 rassen:witte Duitse herders, Australische herders, miniatuur Australische herders, Engelse herders, langharige whippets, McNabs, oude Engelse herdershonden, Shetland-herdershonden, zijden windhonden en collies. Niet alle leden van deze rassen hebben de mutatie, dus het is verstandig om uw dierenarts uw hond te laten testen op de mutatie voordat u ivermectine gebruikt. Puppy's jonger dan 6 weken en honden die hoofdletsel hebben opgelopen, kunnen ook lagere toleranties voor ivermectine vertonen.
Bijwerkingen van ivermectine-toxiciteit zijn onder meer braken, kwijlen, duizelingwekkende gang, zwakte, verwijde pupillen, toevallen, niet kunnen staan, blindheid en coma. Als u een van deze symptomen waarneemt, neem dan onmiddellijk contact op met uw dierenarts. Helaas is ivermectinevergiftiging onomkeerbaar, dus er zijn relatief weinig dingen die uw dierenarts kan doen om uw huisdier te helpen, naast het behandelen van de symptomen. Gelukkig, met uitzondering van puppy's, slachtoffers van hoofdletsel en honden met genetische aandoeningen, hebben maar weinig honden last van bijwerkingen van ivermectine.
Neem altijd contact op met uw dierenarts voordat u het dieet, de medicatie of de lichaamsbeweging van uw huisdier verandert. Deze informatie is geen vervanging voor de mening van een dierenarts.
