Wetende dat alvleesklierkanker minder vaak voorkomt dan veel andere vormen van kanker bij honden, is een koude troost als bij uw hond de ziekte is vastgesteld. De twee belangrijkste vormen van maligniteit die dit hormoon en de enzym-genererende klier aantasten, hebben totaal verschillende tekenen en symptomen, behandelingen en mogelijke uitkomsten, hoewel beide honden van middelbare leeftijd meestal treffen. Als je na vreselijk nieuws voor een moeilijke beslissing staat, overweeg dan om je dierenarts te vragen of palliatieve zorg een realistische optie is.
De alvleesklier, een klierorgaan nabij de lever en de maag, bevat twee groepen cellen, elk met een zeer belangrijke functie. Endocriene cellen produceren hormonen, waaronder insuline, die de bloedsuikerspiegel reguleren, terwijl exocriene cellen enzymen produceren die helpen bij het verteren van voedsel. Niet alle pancreastumoren zijn kwaadaardig, maar de twee belangrijkste typen hebben verschillende klinische namen, afhankelijk van de celgroepen waarop ze zich richten, samen met verschillende tekenen, symptomen, behandelingen en mogelijke resultaten.
Normaal gesproken wordt de insulineproductie strak gecontroleerd door de alvleesklier om ervoor te zorgen dat de bloedsuikerspiegel stabiel en constant blijft. Kankers die insuline-afscheidende cellen aantasten, pancreasinsunomen genoemd, uitschakelen het vermogen van de klier om de insulineproductie te reguleren, waardoor symptomen ontstaan die lijken op progressief ernstige, onbehandelde diabetes. Overproductie van insuline leidt tot hypoglykemie of een lage bloedsuikerspiegel. Aangetaste honden lijken meestal lusteloos en verward. Ze kunnen bevingen krijgen en lopen met een onvaste gang. Toevallen of convulsies komen vaak voor. Omdat veel andere aandoeningen vergelijkbare symptomen kunnen veroorzaken, kan de dierenarts echografie gebruiken om te controleren op een pancreasmassa. Volgens dierenarts Wendy Brooks, educatief directeur van VeterinaryPartner.com, is een operatie om de tumor en een deel van de pancreas te verwijderen delicaat, maar als de ziekte zich niet heeft verspreid, zijn de resultaten bemoedigend, vooral in combinatie met dieetbeperkingen en geschikte medicijnen.
Pancreatische adenocarcinomen, kankers die enzymafscheidende cellen aantasten, komen vaker voor - en veel agressiever - dan insulinomen. Symptomen zijn onder meer buikpijn, braken en gewichtsverlies. Meestal kan een dierenarts een massa voelen in de buik van een aangetaste hond. Omdat deze tumoren vaak de galwegen blokkeren, is geelzucht een ander veel voorkomend teken. Wanneer tumoren op aderen drukken, kan de resulterende ophoping van vocht een zwelling van de buik veroorzaken. Bovendien breekt gelijktijdige lekkage van spijsverteringsenzymen uit de pancreas de omliggende weefsels af en vernietigt ze, waardoor de pijn van de hond toeneemt. Tegen de tijd dat de kanker wordt gediagnosticeerd door middel van chirurgische biopsie, is deze meestal uitgezaaid naar de buikwand, lever en lymfeklieren van de hond. Tegen die tijd is het te geavanceerd om op de behandeling te reageren, dus het enige wat een dierenarts kan doen, is proberen de pijn van de hond te beheersen, zegt de National Canine Cancer Foundation.
Alvleesklierkanker treft meestal oudere honden van 9 tot 10 jaar, hoewel jongere volwassen honden het ook kunnen krijgen, en sommige rassen lijken vatbaarder dan andere, zegt de Veterinary Society of Surgical Oncology. Ierse setters, golden retrievers, Duitse herders, boksers en standaardpoedels lopen een verhoogd risico op insulinomen, terwijl Labrador retrievers, boksers, cocker-spaniëls en Airedale-terriërs vatbaar zijn voor adenocarcinomen.
Als bij uw hond de diagnose adenocarcinoom is gesteld en er geen hoop op genezing is, wilt u hem natuurlijk niet zien lijden. Maar bio-ethicus Jessica Pierce, auteur van "The Last Walk:Reflections on Our Pets at the End of Their Lives", wil dat je weet dat je niet altijd overhaast een beslissing over euthanasie hoeft te nemen. In een essay gepubliceerd in "The New York Times" in september 2012 schreef Pierce ontroerend over haar persoonlijke beroering toen ze werd geconfronteerd met de progressieve en ongeneeslijke ziekte van haar geliefde hond Ody. Met effectief pijnbeheer kunnen terminaal zieke honden, net als hun menselijke tegenhangers, blijven genieten van het leven, zoals Ody deed, totdat de natuur zijn gang gaat of alle mogelijkheid van verder plezier is verdwenen, schreef ze. VCA Dierenziekenhuizen is het daarmee eens en roept mensen die palliatieve zorg voor hun huisdieren willen bieden op aan om met hun dierenarts te praten over het ontwikkelen van een geschikt plan.
Neem altijd contact op met uw dierenarts voordat u het dieet, de medicatie of de lichaamsbeweging van uw huisdier verandert. Deze informatie is geen vervanging voor de mening van een dierenarts.
