Lucas is donderdag geopereerd om te verwijderen wat de dierenarts dacht dat een hemangioom was (een kleine, goedaardige groei). De pathologie kwam terug als een angiokeratoom, wat volgens mij een beetje zeldzamer is, maar nog steeds goedaardig, godzijdank. De plek was op zijn borst, tussen zijn armen. Het is geen plek die hij kan likken, dus hij hoeft de kegel deze keer niet te dragen, maar hij kan 10 dagen niet spelen of rennen. Jeej! We zullen zien hoe dat gaat... voor hem en voor ons!
Ook hebben de jongens een hekel aan (HATE) vuurwerk. Bij elke knal gaan hun nekharen omhoog terwijl ze rondspringen, in cirkels rondspringen, van het ene uiteinde van het huis naar het andere rennen. Dus terwijl we hoopten dat jullie allemaal een heel gelukkige, erg plezierige Vierde zouden hebben, waren we van plan om ons in ons huis te verstoppen, met de gordijnen dicht, met de tv helemaal omhoog om hopelijk de gruwel van deze vakantie te overstemmen! We hoefden echter niet in paniek te raken, want het schonk de hele dag en nacht emmers over. Terwijl we stiekem vierden dat er geen vuurwerk zou zijn, wisten we niet dat onze stad alle festiviteiten uitstelde tot gisteravond! Dus rond 21.30 uur op een zondagavond begon het vuurwerk. Arme Lucas:zijn neusvleugels trilden, zijn nekharen gingen omhoog, hij blafte zijn kop eraf. Gelukkig voor al onze geestelijke gezondheid was de waanzin om 10:45 voorbij, dus we konden hem kalmeren en naar bed gaan!
Al met al waren dit een paar zware dagen voor Lucas. Donderdag gaat hij zijn hechtingen laten controleren, maar dan mag hij Otto bezoeken voor een hele dag plezier (ervan uitgaande dat de hechtingen eruit kunnen natuurlijk)!
