Chronische nierziekte (CKD) bij honden is over het algemeen progressief, wat betekent dat als het eenmaal begint, er meestal geen genezing is. Met vroege interventie kan het echter mogelijk zijn om de progressie van de ziekte te vertragen.
Om dierenartsen te helpen de beste zorg te bieden aan honden en katten met CKD, heeft de International Renal Interest Society (IRIS) een systeem ontwikkeld om de ziekte te 'stadium'. Het is geen andere methode om CKD te diagnosticeren, maar een manier om, na diagnose, de behandeling op maat te maken, de ziekteprogressie te volgen en de prognose van de patiënt te beoordelen. Door te identificeren waar in de loop van de ziekteprogressie een huisdier zich bevindt, vooral in de vroege stadia, kan het stadiëringsproces effectiever werken.
De nieren zijn primair verantwoordelijk voor het filteren van afvalstoffen uit het bloed. Als de nieren beginnen te falen, kunnen ze dit vaak compenseren, dus honden vertonen in de vroege stadia van de ziekte meestal geen klinische symptomen zoals verhoogde dorst en plassen.
Pas wanneer afvalproducten, met name creatinine (van het spiermetabolisme) en bloedureumstikstof (of BUN, een bijproduct van de lever), zich in het bloed beginnen op te hopen, kunnen afwijkingen aan het licht komen bij traditionele screeningtests. Wanneer het soortelijk gewicht van de urine, dat het vermogen van de nieren om urine te concentreren meet, ook abnormaal is, wordt de diagnose nierfalen gesteld.
Het probleem is dat tegen de tijd dat deze traditionele tests een nierziekte ontdekken, de nieren misschien al 75 procent van hun functie hebben verloren.
Een relatief nieuwe test detecteert symmetrische dimethylarginine (SDMA) en kan nierziekte eerder identificeren, aangezien deze biologische marker eerder in het bloed stijgt dan creatinine - gemiddeld kan de diagnose worden gesteld wanneer er een verlies van 40 procent van de nierfunctie is geweest. Bij honden zou dat gemiddeld zo'n 9,5 maanden eerder kunnen betekenen dan bij traditionele tests. Zodra een diagnose van CKD is gesteld, kan IRIS-stadiëring worden uitgevoerd.
Het IRIS-systeem deelt stabiele, gehydrateerde honden met CKD in vier stadia in, gebaseerd op bloedspiegels van creatinine, SMDA of, bij voorkeur, beide:
Binnen elke fase worden honden ook gesubstaged, op basis van tests die eiwit in de urine (proteïnurie) en verhoogde bloeddruk meten, twee CKD-complicaties.
Het IRIS-stadiëringssysteem omvat ook behandelingsaanbevelingen die gericht zijn op het behoud van de nierfunctie (en het vertragen van de ziekteprogressie) en tegelijkertijd de kwaliteit van leven van het huisdier te verbeteren. Met een vroege diagnose kunnen dierenartsen ingrijpen in stadium I of II, wanneer behandelingen effectiever kunnen zijn in het vertragen van de ziekteprogressie. Het is echter mogelijk dat veel honden pas worden gediagnosticeerd als ze de laatste stadia van CKD al hebben bereikt. Op dat moment ligt de nadruk van de behandeling meer op het helpen verminderen van klinische symptomen en het verbeteren van het comfort van huisdieren.
Ongeacht hoe ver de ziekte is gevorderd, met het IRIS-systeem kan uw dierenarts de reactie op de behandeling volgen en de stadiëring en behandeling van de hond indien nodig herzien, en zo lang mogelijk een betere kwaliteit van leven bieden.
