Je hebt het misschien al eerder gehoord:honden hebben een matig gezichtsvermogen en wat ze doen zie is alleen in zwart-wit. Zicht, zo gaat het populaire geloof, is niet het sensorische sterke pak van een hond - hun superkrachten liggen in geur en gehoor. Maar dat is een bijziende manier om de ogen van honden te bekijken.
Als je ooit bent opgelicht door een smekende blik van een hond, of als je pup je elke beweging in de gaten heeft gehouden terwijl je door het huis rommelt, heb je uit de eerste hand gezien dat onze honden metgezellen hun ogen gebruiken voor zoveel meer dan zien.
Hoewel honden niet dezelfde gezichtsscherpte hebben als andere wezens met haviksogen (zoals haviken), zijn hun ogen niet alleen belangrijk - het zijn evolutionaire wonderen. Of ze nu iets in de periferie zien, de walvis oog geven in een onzekere situatie, liefdevol staren en oxytocine naar hun mens schieten, of hun beste smekende puppyhondenogen gebruiken om traktaties te scoren, hondenogen zijn een vaak over het hoofd gezien wonder dat deze mensen heeft geholpen dieren worden de liefdevolle metgezellen en harde werkers die we tegenwoordig kennen.
Hier is een lange blik op alles wat u moet weten over de ogen van uw hond.
De ogen van de meeste honden hebben verschillende tinten bruin. Maar honden kunnen ook zowat elke andere oogkleur hebben. Je hebt ongetwijfeld husky's met blauwe ogen gezien, of zelfs een blauw en een bruin oog (een aandoening die heterochromie wordt genoemd). Hoewel zeldzamer, kunnen honden ook groene of hazelnootkleurige ogen hebben. Net als bij mensen kunnen de ogen van puppy's van kleur veranderen naarmate ze ouder worden.
In tegenstelling tot de soms dramatische variaties tussen de ogen van mensen en die van andere dieren, zien de ogen van een hond er uit griezelig vergelijkbaar met de onze, van de pupilvorm en iriskleuren, tot het schijnbare vermogen om emotie over te brengen met een simpele opheffing van een wenkbrauw - en daar is een reden voor.
Structureel gezien lijken de ogen van mensen en honden erg op elkaar. Onze ogen werken net als een camera:ze nemen licht en zetten het om in begrijpelijke beelden. We hebben allebei ronde zwarte pupillen die licht opnemen, omgeven door gepigmenteerde irissen die de hoeveelheid licht die het oog binnenkomt regelen (daarom verwijden je pupillen afhankelijk van hoe helder of donker het is). De pupil en iris sturen dat licht vervolgens door de lens naar het netvlies, het weefsel dat het oog bekleedt, dat dat licht verwerkt en omzet in een beeld dat de hersenen vervolgens interpreteren.
Maar er zijn verschillende significante verschillen tussen hoe wij en onze honden de wereld zien, die ons allemaal vertellen wie honden waren voordat ze enkele duizenden jaren geleden bij ons rond het vuur kwamen en wie ze zijn geworden terwijl we samen zijn geëvolueerd.
Honden hebben niet slechts twee oogleden, ze hebben er drie. Terwijl uw hond met twee oogleden kan knipperen, net als wij, hebben ze ook een derde ooglid, een knipvlies of een haw genaamd, dat vanuit de binnenhoek horizontaal over het oog beweegt.
De havik is geëvolueerd om drie doelen te dienen:het oog beschermen tegen stof en andere fysieke verontreinigingen die het hoornvlies kunnen krassen, het oog vochtig houden en bijdragen aan de immuunfunctie - en dat alles terwijl uw hond kan zien. Dit is vooral belangrijk omdat honden zo laag bij de grond zijn dat wandelen door gras en andere vegetatie een grotere bedreiging vormt voor hun ooggezondheid dan voor ons.
Waar zit dit derde ooglid verstopt? vraag je je misschien af.
Hondenbezitters die met honden, spaniels en andere hangende pups leven, zijn waarschijnlijk bekend met het feit dat honden hauwen hebben, omdat het membraan relatief prominent aanwezig is in deze rassen, maar bij de meeste honden kun je er maar een heel klein deel van zien op de binnenste ooghoek. Af en toe kun je zien dat het vlies over het oog begint te trekken als een hond in slaap valt of verdoofd is.
Hoewel honden beter kunnen ruiken en beter horen dan mensen zonder een wedstrijd, hebben we honden verslaan als het gaat om gezichtsscherpte. Op hun hoogtepunt hebben mensen meestal wat bekend staat als 20/20 vision - het vermogen om objecten van een bepaalde grootte duidelijk te zien terwijl ze op 6 meter afstand staan. Hoewel gezichtsscherpte afhankelijk kan zijn van het ras, hebben veel honden, volgens experts, een gezichtsvermogen van 20/75, wat in wezen betekent dat ze 20 voet van een object moeten zijn om het met dezelfde nauwkeurigheid te kunnen zien als een mens vanaf 75 voet.
Over het algemeen zijn honden niet bijziend (wat betekent dat ze objecten in de buurt duidelijk kunnen zien, maar moeite hebben om objecten verder weg te zien) noch verziend. Sommige onderzoeken wijzen er echter op dat bepaalde rassen, zoals Rottweilers, Duitse herders en dwergschnauzers, vatbaarder zijn voor bijziendheid. En uit een onderzoek bleek dat honden mogelijk bijziender worden naarmate ze ouder worden.
In tegenstelling tot wat vaak wordt gedacht, zien honden niet in zwart-wit. Ze kunnen kleur waarnemen, alleen niet zoveel kleuren als mensen. Dus hoewel ze niet rondlopen in een verwarrend landschap van verschillende grijstinten, is het leven ook niet bepaald een kleurenpracht.
Honden hebben minder kegelcellen (fotoreceptoren waarmee zoogdieren kleuren kunnen waarnemen) dan mensen. Waar we drie soorten kegeltjes hebben, hebben honden er maar twee, wat betekent dat ze alleen geel en blauw zien, en hun zicht is vergelijkbaar met mensen met rood-groene kleurenblindheid. De wereld zit vol met saaie bruine, grijze, gele en blauwe tinten, waardoor het moeilijker is om dat knalrode speelgoed te onderscheiden van je hardhouten vloeren.
Om een gebrek aan kleur goed te maken, gebruiken honden geur, textuur en andere zintuiglijke signalen om hun omgeving nauwkeurig waar te nemen. Je hebt waarschijnlijk gehoord dat honden 'zien' met hun neus, wat een indicatie is van hoeveel informatie ze via hun reuksysteem verwerken.
Dat gezegd hebbende, is het gezichtsvermogen van honden op verschillende belangrijke manieren eigenlijk beter dan het gezichtsvermogen van de mens.
Nachtzicht
Mensen zijn beslist dagelijkse wezens. We functioneren overdag, eten, werken en bewegen in het licht. Honden daarentegen zijn geëvolueerd uit wolven, die voornamelijk jagen en bewegen bij zonsopgang, zonsondergang en 's nachts, waarbij ze het vermogen nodig hebben om te zien bij weinig of geen licht, en hun ogen weerspiegelen dat erfgoed.
Honden hebben niet alleen meer staafjes (de fotoreceptoren waarmee zoogdieren in het donker kunnen zien), maar ze ontwikkelden ook een reflecterende laag achter het netvlies, het tapetum lucidum genaamd, dat als een spiegel werkt, waardoor de lichtgevoeligheid 's nachts toeneemt. (Deze laag is ook de reden waarom de ogen van honden 's nachts of op foto's schijnen.)
Gezichtsveld
Honden hebben ook een breder gezichtsveld dan mensen, dankzij het feit dat hun ogen relatief wijd op hun schedel zitten in vergelijking met de onze. Afhankelijk van het ras ligt het gezichtsveld van een hond ergens tussen 240 en 270 graden (vergeleken met ons gezichtsveld van 180 graden). Dat betekent dat ze meer van hun omgeving kunnen zien zonder hun hoofd te bewegen, waardoor jagen en kijken naar gevaar gemakkelijker wordt.
Maar met een beter gezichtsveld komt een gecompromitteerde dieptewaarneming, wat helpt bij het springen en vangen - vandaar dat zoveel honden moeite hebben met het vangen van traktaties of speelgoed dat van dichtbij wordt gegooid.
Het is misschien vreemd om over al deze verschillen samen na te denken:een breed, enigszins wazig, dof gezichtsveld lijkt niet bepaald het beste evolutionaire pad voor deze essentiële organen. Maar dat vertelt niet het hele verhaal.
Een van de grote onrechtvaardigheden van het leven is dat we niet alleen met onze honden kunnen praten. Maar door een combinatie van lichaamstaal, verbale communicatie (bijvoorbeeld blaffen) en oogcontact, kunnen honden effectief communiceren met hun tweebenige metgezellen.
Puppy-hondenogen:emoties uiten met een blik
In de loop van hun 30.000 jaar aan onze zijde hebben honden expressievere gelaatstrekken ontwikkeld dan hun wilde neven en nichten, waardoor ze het griezelige vermogen hebben om complexe emoties over te brengen met het optrekken van een wenkbrauw.
Recent onderzoek heeft uitgewezen dat honden een aantal spieren rond hun ogen hebben waarmee ze verdriet, onzekerheid, opstandigheid en andere 'menselijke' emoties kunnen projecteren, terwijl wolven dat niet doen. Eén spier - de levator anguli oculi medialis (LAOM) - tilt de binnenste wenkbrauw op, waardoor het oog groter wordt en honden bijna babyachtig lijken, terwijl een andere spier - de oprolmechanisme anguli oculi lateralis (RAOL) - het ooglid naar de oor, waardoor het vergrote uiterlijk verder wordt verbeterd. Alle honden hebben LAOM-spieren en alle honden behalve Siberische husky's hebben de RAOL-spier (waardoor de ogen van hun puppyhond iets minder prominent aanwezig zijn).
Onderzoekers geloven dat honden deze spieren speciaal hebben ontwikkeld om te communiceren met en, nou ja, om hun menselijke metgezellen te manipuleren, waardoor hun schattigheid effectief wordt 'bewapend'. In zekere zin is dit de manier waarop uw hond "alsjeblieft" zegt of een behoefte of behoefte kenbaar maakt.
Als je ooit het slachtoffer bent geweest van puppy-hondenogen, weet je hoe effectief ze zijn in het bereiken van de doelen van een hond, of het nu een hap van je eten is, een zachter gezicht als ze iets verkeerd hebben gedaan, of een mooie, lange wandeling buiten.
Voor honden heeft staren de kracht om bedreigingen over te brengen, uit te stellen naar andere honden of mensen en zelfs een band te vormen met hun menselijke familieleden. Hun bedoeling hangt af van de context:wie het staren doet, samen met lichaamstaal en de algehele sfeer.
Maak oogcontact tussen een hond en zijn baasje. Een onderzoek uit 2015 toonde aan dat oogcontact tussen honden en hun baasjes het oxytocinegehalte verhoogt, waardoor de band en gevoelens van liefde toenemen. Onderzoekers vergeleken het zelfs met ouder-kind binding.
Oogcontact is echter niet altijd positief. Staren (en verstijven) staat relatief hoog op de hondenladder van agressie en kan een teken zijn van stress of angst. Verder, afhankelijk van hoe uw hond gesocialiseerd is, kan elke vorm van langdurig oogcontact worden gezien als een teken van dominantie of een bedreiging.
Tot slot, als je ooit je hond betrapt op het geven van het zijoog - ook bekend als het walvisoog - is dat een ander teken van ongemak, hoe grappig het ook mag lijken, dus beschouw het als een teken om hen te helpen troost te vinden of uit welke situatie dan ook te komen. zijn momenteel in. Lees hier meer over wat de blikken van een hond betekenen.
De kleur, vorm en zelfs het vochtgehalte van de ogen van uw pup kunnen u waarschuwen voor onderliggende aandoeningen.
Net als bij mensen kan een snelle blik in de ogen van uw hond u veel vertellen. Zijn ze helder of bewolkt? Is het wit van de ogen echt wit, of zijn ze rood? Glanzen ze van vocht? Is er afscheiding of verkleuring? Krabbelt uw hond in zijn ogen? Het kunnen allemaal tekenen zijn van oogproblemen die vaak voorkomen bij honden.
Staar: Staar is een medische aandoening waarbij de ooglens geleidelijk ondoorzichtig wordt. Staar kan een verminderd gezichtsvermogen en zelfs blinde vlekken veroorzaken, en ze zijn gemakkelijk herkenbaar als dikke, witte vlekken in het midden van het oog. Staar is anders dan de algemene vertroebeling van het oog naarmate honden ouder worden, die over het algemeen een blauwe tint hebben. Als ze ernstig genoeg zijn, kan een dierenarts een operatie aanbevelen om het weefsel te verwijderen en het gezichtsvermogen van uw hond te herstellen. Staar wordt vaak overgeërfd, maar kan ook worden veroorzaakt door oogtrauma of andere onderliggende oogaandoeningen. Staar is ook gekoppeld aan diabetes. Dit is een van de vele redenen om uw hond op een gezond gewicht en een slank lichaam te houden.
Kersenoog: Het knipvlies of haw wordt aan de rest van het oog bevestigd door spiervezels die bij bepaalde hondenrassen zwakker zijn. Wanneer die spiervezels falen, kan de traanproducerende klier die deel uitmaakt van de haw verzakken en zichtbaar worden in de binnenste ooghoek. Het kan worden verholpen met een operatie. Er zijn ook oogdruppels die kunnen worden gebruikt om uw hond in de tussentijd wat comfortabeler te maken; uw dierenarts zal u kunnen uitleggen of dit een redelijke optie is.
Conjunctivitis: Conjunctivitis, beter bekend als roze oog, is een ontsteking of infectie van het bindvlies, het weefsel dat de oogleden bekleedt (inclusief het derde ooglid) en terug over het oog loopt om de sclera (het witte deel van het oog) te beschermen.
Corneale kras of zweer: Net als bij mensen kunnen honden hun hoornvlies krabben, de heldere buitenste laag van het oog, wat milde pijn en tranen of zelfs melkachtige, pusachtige afscheiding kan veroorzaken. Indien niet behandeld, kunnen zweren leiden tot blijvende schade en infectie, verlies van gezichtsvermogen of zelfs noodzakelijke verwijdering van het aangedane oog. De meeste zweren worden behandeld met medicijnen die zijn voorgeschreven door een dierenarts.
Droge ogen: Meestal aangegeven door roodheid, overmatig knipperen en zelfs geelachtige slijmvliesafscheiding, zijn droge ogen niet alleen ongemakkelijk voor uw pup. Als uw hond niet genoeg tranen produceert, kan dat leiden tot grotere problemen zoals terugkerende hoornvlieszweren en permanent verlies van het gezichtsvermogen. Droge ogen worden over het algemeen behandeld met levenslange smerende oogzalf.
Glaucoom: Waterige afscheiding, roodheid, uitpuilende of vergrote ogen en zelfs lethargie zijn allemaal tekenen van glaucoom, wat een ongezonde toename van de druk in het oog is. Glaucoom kan het netvlies beschadigen en mogelijk vernietigen, wat pijn en zelfs blindheid kan veroorzaken. Glaucoom kan genetisch zijn of worden veroorzaakt door secundaire factoren, zoals tumoren achter de ogen of de opbouw van littekenweefsel door frequente infecties. Om te voorkomen dat glaucoom zich ontwikkelt en ernstige schade aanricht, zal een dierenarts medicijnen voorschrijven die de vochtafvoer bevorderen en de oogdruk verlagen. In gevorderde of acute gevallen, of in het geval van ernstige pijn, kan het nodig zijn om het aangedane oog te verwijderen om het uw hond comfortabeler te maken.
Traanvlekken: Traanvlekken zijn bruine of roodachtige vlekken die onder de ogen van uw hond verschijnen. Ze zijn vooral merkbaar bij honden met witte jassen. Deze markeringen worden veroorzaakt door verbindingen die porfyrines worden genoemd en die door het lichaam van een hond worden uitgescheiden via tranen, speeksel en urine - ze verschijnen wanneer een hond overtollige tranen produceert of zijn tranen niet efficiënt via normale middelen kan afvoeren. Er zijn een aantal oorzaken van traanvlekken, waaronder genetica, allergieën, oogirritatie en -infectie, en slechte voeding (veel klanten van The Farmer's Dog melden dat de traanvlekken van hun hond verdwijnen nadat ze zijn overgestapt op vers voer).
De belangrijkste stappen die u moet nemen bij het verzorgen van de prachtige peepers van uw hond, zijn nauwlettend toezicht op eventuele afwijkingen en regelmatige dierenartszorg. Hoewel sommige oogproblemen meer voor de hand liggend zijn dan andere voor hondenbezitters, zijn er tal van rode vlaggen die een dierenarts kan herkennen voordat ze een serieus probleem worden.
Hier zijn enkele tips om de gezondheid van de ogen van uw hond thuis te controleren:
En vergeet niet elke gelegenheid aan te grijpen om in de wonderbaarlijke, expressieve ogen van uw hond te staren - het zal u beiden een heel, heel goed gevoel geven.
