De meest voorkomende reden voor het optreden van verlamming bij honden is de hernia van de tussenwervelschijf of de zogenaamde hernia bij honden. Net als mensen zijn sommige rassen vatbaar voor deze aandoening na een dwarslaesie of degeneratie van de nek, middenrug of lage rugschijf.
Er is geen manier om hernia bij honden volledig te voorkomen, maar het is mogelijk om het risico op verwondingen te verminderen. Ook kan een goede verzorging van een hond met een geblesseerde rug de symptomen helpen verlichten en het optreden van de ernstigste gevolgen van deze aandoening voorkomen.
Een veterinair neurologisch probleem bij honden, beter bekend als hernia, wordt meestal veroorzaakt door een van de volgende twee redenen:
breuk van een gezonde schijf - Het treedt op als gevolg van het trauma of letsel, inclusief vallen van hoogte of auto-ongelukken, die het meest voorkomen.
Schijfdegeneratie – Deze aandoening treedt op als gevolg van een vroegtijdig verouderingsproces bij honden, gevolgd door progressieve verdikking van de annulus fibrosis. De gedegenereerde schijf drukt op het ruggenmerg van de hond en veroorzaakt verdere problemen.
Er zijn altijd twee hoofdoorzaken voor schade aan de tussenwervelschijf bij honden:
Compressiecomponent – In dit geval oefent de hernia van een hond directe druk uit op hun ruggenmerg.
Kruiscomponent – Dit gebeurt wanneer de hernia van een hond zogenaamde "kneuzingen" van het ruggenmerg veroorzaakt.
In de meeste gevallen is een regelmatig veterinair onderzoek niet voldoende om precies te bepalen hoeveel van een van beide mogelijke oorzaken bijdraagt aan de bestaande symptomen en kunnen er meer tests nodig zijn.
Symptomen van een hernia bij honden kunnen aanzienlijk variëren, afhankelijk van de locatie en de mate van compressie op het ruggenmerg van de hond.
In de meeste gevallen zal de hond pijn voelen nadat zijn schijf wegglijdt. Het resultaat is:
In het geval dat de schijf plotseling wegglijdt, is het niet zeldzaam dat er inwendige bloedingen in de wervelkolom optreden. Aangezien dat een hoge druk op de zenuwen van de hond veroorzaakt, zal het dier bijkomende symptomen vertonen:
Terwijl de hond een pijn van gemiddelde intensiteit voelt, zullen ze moeite hebben om een of meer van hun benen te gebruiken. Met de voortgang van de schade aan de ruggengraat, zal het dier uiteindelijk helemaal niet meer kunnen lopen.
Bijvoorbeeld, een hernia van een nek bij een hond zal bewegingen in zowel de voor- als de achterste ledematen uitschakelen. Aan de andere kant, wanneer de schijf in het thorax- of lumbale gebied glijdt, kan de hond zijn achterpoten niet bewegen. De meest kenmerkende symptomen zijn:
In de meeste gevallen kan de eigenaar zien dat er iets heel erg mis is met de hond op basis van de lichaamstaal van zijn huisdier, zoals:
Omdat de hernia directe druk uitoefent op het ruggenmerg van de hond, beschadigt het de zenuwen die naar de inwendige organen gaan. Het resultaat is ongecontroleerd urineren en ontlasting.
Het diagnosticeren van een hond met een hernia kan lastig zijn, omdat de precieze locatie en mate van schade de symptomen beïnvloeden. Daarom zijn een goede medische geschiedenis en een gedetailleerd onderzoek in dit specifieke geval cruciaal.
In de meeste gevallen is een hernia het gevolg van recent trauma en ernstig letsel, waaronder een val van hoogte en een auto-ongeluk. De reden kan ook zijn het raken van de ruggengraat van de hond met een hard voorwerp.
Een neurologisch onderzoek kan nodig zijn en omvat tests zoals een röntgenfoto met kleurstofcontrast, myelografie, MRI (magnetische resonantiebeeldvorming) en CT-scan (computertomografie). Deze tests bepalen het niveau van de schade aan het ruggenmerg van de hond.
In sommige gevallen is het nodig om een monster van het hersenvocht van de hond te nemen om een infectie uit te sluiten.
Elk hondenras kan een probleem hebben met hun wervelkolom, tussenwervelschijf of een dwarslaesie ervaren. Bepaalde hondenrassen zijn echter iets vatbaarder voor het ontwikkelen van een hernia, en hun kans om aan deze aandoening te lijden neemt toe als ze drie tot vier jaar oud worden.
De meest kwetsbare zijn chondrodystrofische rassen met korte poten, waaronder:
Zodra de schijf van een hond wegglijdt en het onderzoek is uitgevoerd, zal uw dierenarts een van de drie mogelijke procedures aanbevelen die de pijn van uw huisdier verlichten of het probleem volledig oplossen.
Beweging beperken – Afhankelijk van de ernst van het ruggenmergletsel van de hond, wordt het ten zeerste aanbevolen om de beweging gedurende ten minste vier tot zes weken te beperken. De beste optie is om het dier gesloten te houden in een hondenbench om de kans op plotselinge bewegingen die hun toestand kunnen verergeren te verkleinen.
Medicijnen – De dierenarts zal pijnstillers voorschrijven om de pijn te verlichten en niet-steroïde anti-inflammatoire (NSAID's) medicijnen om de infectie te genezen.
Chirurgie – Als de hond meer dan één hernia heeft, is een operatie meestal de enige optie om het probleem op te lossen. Aangezien het het meest effectief is binnen de eerste twee dagen na het letsel, is het van cruciaal belang voor een eigenaar om de vroege tekenen van het probleem op te merken en de hond op tijd naar de dierenarts te brengen.
Hoewel het over het algemeen onmogelijk is om deze aandoening volledig te voorkomen, kunnen een paar dingen de kans voor uw hond verkleinen.
Activiteitsbeperking – Om letsel aan de wervelkolom bij chondrodystrofische hondenrassen te voorkomen, moeten eigenaren de speeltijd met andere dieren die ruw spelen, evenals activiteiten met hoge impact en lange runs en dergelijke beperken.
Borstharnas - Door een harnas dat niet trekt over een halsband of een normaal harnas voor kleine rassen te gebruiken, kan de druk beter worden verdeeld over de nek en bovenrug van de hond zodra de eigenaar aan de lijn trekt.
Veiligheid op reis – De hond in het voertuig moet te allen tijde worden vastgezet, hetzij in een hondenstoeltje of met behulp van een autoharnas. Het is een van de beste manieren om letsel te voorkomen bij een plotselinge stopzetting van het voertuig of een auto-ongeluk.
Er zijn twee doelen voor de behandeling van een hernia bij een hond, waaronder het verlichten van de pijn die het dier voelt en het helpen om weer volledig gebruik van de benen te krijgen.
Zodra de dierenarts de aandoening diagnosticeert als een hernia, zal hij de ernst van de verwonding beoordelen. Hoe intensief het behandelplan moet zijn, hangt voornamelijk af van de mate van schade aan de wervelkolom.
Als de hond diepe pijn voelt of helemaal niet kan lopen, zal de dierenarts een operatie aanbevelen als de beste optie. Het slagingspercentage van een dergelijke operatie is tot 90%, maar de kans dat een hond weer gaat lopen zal merkbaar kleiner zijn als er meer dan 48 uur zijn verstreken sinds het letsel.
De laatste mogelijkheid voor honden die één of meerdere pootfuncties hebben verloren is het gebruik van verrijdbare karren (hondenrolstoelen). Dit wordt pas bepaald nadat alle onderzoeken en tests zijn uitgevoerd en eventuele mogelijke behandelingen een dierenartskliniek hebben geprobeerd. Als niets hielp, zal de hond waarschijnlijk de rest van zijn leven in een rolstoel moeten zitten.
